Geluk stapte achteruit, liet zijn moeders hand alleen achter in de leegte van de lucht, waarvan niemand nu leek te ademen. Haar hand die zoveel liefde had gegeven, kneep verslagen ineen en zakte terug naast haar heupen.
Er was echter geen spraken van haat of afkeer, slechts van verbijstering en ongeloof. We konden niet van hem verwachten dat na alles wat er gebeurd was we weer zo konden zijn als vroeger. We konden misschien niet eens van hem verlangen dat hij ons zou accepteren.
Zijn ogen waren echter nog zoekende, en hij kwam steeds dichter bij het antwoord. Geluk had alleen even de tijd nodig, om weg te komen van alles en na te denken. Maar die tijd, die kreeg hij niet.
Barteon klapte in zijn handen vol tevredenheid. 'Ik ben blij dat we uiteindelijk allemaal krijgen wat we willen.' Hij duwde zijn zoon tegen Onia aan, die hem verschikt beet pakte. Geluk's gezicht bleef echter onbewogen en verstijfd, hopend dat alles even verstijven kon. De arme jongen had nooit geweten wat er gaande was. Zelfs voor mij ging het allemaal te snel.
Ik krijste van de pijn. Ik had nooit gezien hoe de menigte aan toeschouwers was omgeruild voor bewapende soldaten. Onia gilde en schreeuwde, maar haar stem stierf weg. Ik zag nog net hoe de soldaten naar voren dromde en haar uit mijn zicht ontrokken, net voor alles uit mijn zicht ontrokken werd.
Leegte en stilte, alles was weg. Ik was alleen met dat wat door mijn aderen stroomde en me weg nam nam van de wereld, weg van alles.
JE LEEST
De Kleine Draak
FantasyEen jonge draak herkent zich niet in wat zijn familie van hem verwacht, en besluit zich tegen hen te keren wanneer hij zij vijand in bescherming neemt. Maar het lot maakt het de draak niet makkelijk, op zoek naar wie hij is, en wie hij wil zijn. Ga...
