Ik wist waar heen moest, ik volgde mijn instinct, terug naar het Oosten, naar de kleine blokjes in de vallei die uitgebloeid waren tot villa's en een kasteel. Alle opgebouwd uit andermans dood, of uit overwinning, zoals zij het waarschijnlijk zouden noemen.
Ik wist niet waar ik naar terug zou keren. Voor zover ik me kon voorstellen was Onia gedood en Geluk op oorlogspad getrokken. Hopelijk zou hij daarvan levend terug keren. Hopelijk kon ik hem naar mijn zijde keren, maar waar was ik zonder Onia.
Ik kon van hem houden, ik kon hem beschermen en voeden, ik kon hem een leven bieden dat.., waarschijnlijk niets voorstelde bij het leven in een kasteel.
Ik kon niet eens tegen hem praten, ik kon hem niet eens uitleggen wie ik was en wie hij ooit was geweest. Hij en Onia waren de prijs van een strijd die ik al verloren leek te hebben.
Toch sloeg ik vol goede moed krachtig met mijn vleugels door de wind, met Onia nog levendig in mijn gedachten. Zij had de lust in leven niet opgegeven toen zij haar zoon verloren had. Ze had de liefde in haar hart alles laten overwinnen, en koesterde haar dagen op deze wrede wereld.
Ik snoof de wind naar binnen die de vlammen in mij voedde. Vlammen vol trots en respect voor Onia. Liefde die eeuwig in mij achter zou blijven, ongeacht wat de toekomst me zou brengen.
Ik was op oorlogspad, een oorlogspad dat niets anders kende dan overwinning. Omdat ik niets echt kon verliezen. Omdat alles wat ik had, ik droeg in mijn hart. Mijn drakenhart gevoed door liefde.
Een drakenhart, anders dan die van andere draken. Want ik was Onia's kleine draak, en dat zal ik altijd blijven.
JE LEEST
De Kleine Draak
FantasyEen jonge draak herkent zich niet in wat zijn familie van hem verwacht, en besluit zich tegen hen te keren wanneer hij zij vijand in bescherming neemt. Maar het lot maakt het de draak niet makkelijk, op zoek naar wie hij is, en wie hij wil zijn. Ga...
