Ik dacht dat het niet uit zou maken, of ik in hun handen viel of niet. Want ik was een machtige grote draak. Ik hoefde niet te luisteren naar nietige mensen zoals zij. Misschien maakte het ook allemaal niets uit. Nooit had iets wat uitgemaakt.
Ik had van Onia gehouden, maar dat had niets uitgemaakt. Onia verliet mij voor Barteon, en ik was Onia kwijtgeraakt.
Ik had gevochten voor Onia, maar het had niets uitgemaakt. Want mijn vijand gaf niet op, en ik was Geluk kwijtgeraakt.
Ik had voor Geluk gevochten, maar het had niets uitgemaakt. Waar was hij nu? Waar was Onia? Ik was alles kwijt geraakt.
Mijn genade, mijn liefde, mijn vriendschap en hoop. Het leven had me gemarteld. Pijnlijker dan de soldaten, killer dan Barteon. Het leven had alles van me ontnomen. Het maakte allemaal niets meer uit.
Ik gaf me over, aan mijn lot, aan Barteon. Ik wou niet meer blijven vechten, niet meer blijven hopen, want het zou toch niets uitmaken. Het enige dat nog uitgemaakt moest worden waren de vlammen in mijn hart, de machine die het leven door mij pompte. Mijn geest was zo goed als gestorven.
Ik was precies geworden waar Barteon naar verlangde. Een machine. Een wezen zonder doel of geweten. Een wezen zonder gevoelens. Een wezen dat niet bang was om te sterven, omdat ik niet langer leefde.
De vlammen in mijn lichaam brandde heviger dan ooit, maar ik was gehuld in duisternis. Het licht in mij was uitgemaakt, toen het allemaal niets meer uit maakte.
JE LEEST
De Kleine Draak
FantastikEen jonge draak herkent zich niet in wat zijn familie van hem verwacht, en besluit zich tegen hen te keren wanneer hij zij vijand in bescherming neemt. Maar het lot maakt het de draak niet makkelijk, op zoek naar wie hij is, en wie hij wil zijn. Ga...
