Affliction Of Ignorance

Chapter Thirteen - Breaking Barriers

Chapter Thirteen

Jade's POV

Kinabukasan ay umuwi narin kami at hanggang ngayon dahil sa sobrang pagod ay napagdesisyunan kong hindi nalang pumasok muna. Pakiramdam ko sobrang hina ko ngayon, sobrang bigat ng katawan ko.

Pinilit kong tumayo sa kama ko at nagpunta sa kusina namin para uminom ng gamot at kumuha narin ng makakain, para akong lantang gulay na umakyat muli sa hagdan namin paakyat sa aking kwarto.

My head's throbbing as fuck ugh! Pagkarating ko sa kwarto ko kay tumutunog naman ang phone ko, puchang gala ang ingay! Kahit beep lang ito ay para parin akong sinasaksak sa sakit ng ulo ko.

I didn't bother to look at the caller's name at agad itong sinagot.

"Hija? Jade hija?" para naman akong tinapik ng kung ano at napaayos ng upo sa kama ko, si Tita Alyanna pala, mommy ni Patrick.

"Are you home yet anak?" kumunot naman ang aking noo sa tanong ni Tita, why is she asking?

"Ah, opo nasa bahay na po ako kagabi pa." I heard some words and static, what the fuck is happening ba? Bigla akong kinabahan at mas sumasakit ang ulo ko, ugh.

"Is Patrick with you? Hindi siya umuwi kagabi eh." Nanlaki ang mata ko sa narinig at napatayo agad sa kama ko, bigla akong hindi na mapakali.

I was pacing back and forth habang kausap ko parin ang mommy ni Patrick.

"T-tita, hindi po ba tumawag or nag text?" She answered me ng isang, "Hindi pa eh, pinapakaba na nga ako ng batang iyon," And that fucking made me uttered a million curses under my breath.

Saan ka ba dumiretso Patrick, hayop ka! Huwag mo kong bigyan ng sakit ng ulo please, 'cause my freaking brain could only endure too much. Shit this.

Nag-thank you si tita at saka nag-paalam saakin, hindi ko na ininda pa ang sobrang pagod. Agad akong nagpalit ng disenteng damit at magsisimula sanang tawagan ang mga kaibigan ko, ngunit bago ko pa ito magawa ay tumatawag na saakin si Clea.

"J-Jade..Jade.. Ate Jade.." she was crying on the other line, fuck! Mas kumabog ang dibdib ko, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko na maski paglabas ng bahay namin ay kinalilituhan ko na. Ganun ako kaapektado ngayon.

I was breathing heavily preparing from hearing some unwanted words, pati ang mga luha ko ay nagbabadya ng tumulo dahil sa sobrang kaba.

"Si Blake, si Blake hindi daw umuwi sa kanila. Impossible yun Jade, kasi k-kasi haah ... sabay pa kaming naghiwalay ng daanan n-nung haah .. palapit na sa subdivision nila eh. Jade w-hat do we do?" I was trying to process what she's saying dahil bukod sa puro iyak ito at sa cellphone pa ay hindi na ako makapag-isip pa ng tama.

Two people, two fucking important people for me are missing right now at hindi ko alam ang mangyayari saakin kung may mapahamak kahit isa sa kanila. B-bakit naman ganito?