Get Lucky (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 1

-Esmee

BAM

De klap die mijn hoofd maakt tegen mijn nachtkastje weergalmt door het huisje. Ik besluit om maar op de grond te blijven liggen.

‘Auw…’ Mompel ik tegen de vloerbedekking. Mijn hoofd voelt warm en koud tegelijkertijd en ik ben misselijk. Ik probeer overeind te komen, maar het lukt me niet.

‘Esmee?’ Hoor ik naast me. Lara zit rechtop in haar bed en staart me aan. Haar make-up zit overal en haar haar zit als een vogelnest op haar hoofd. Ze wrijft in haar ogen tegen het felle ochtendlicht dat door de ramen van het huisje valt.

‘Je bloed.’

Geërgerd probeer ik nog een keer op te staan. Als het me eindelijk is gelukt grijp ik het nachtkastje vast om niet om te vallen. Op de vloerbedekking zit bloed.

Ik hou me vast aan de bedden en leun tegen de muren terwijl ik voorzichtig naar de badkamer loop. Als ik in de spiegel kijk weet ik meteen dat gisteravond behoorlijk fout was. Mijn ogen zijn helemaal zwart, ik lijk wel een panda. Mijn haar is pluizig en vettig en er loopt bloed uit mijn voorhoofd. Lara verschijnt naast me in de spiegel. Ze ziet er al net zo slecht uit als ik.

‘Je wil er niet nog een litteken bij.’ Zegt ze. Ik staar naar de lange witte lijn die van mijn kaaklijn tot aan mijn schouder loopt. Mijn afschuwelijke vervloekte litteken.

Lara duwt watjes in mijn hand, maar nog voordat ik mezelf kan helpen komt Megan de badkamer in rennen. Ze duwt ons ruw opzij en buigt zich voorover bij de wastafel. Lara houd haar haren uit haar gezicht terwijl ze over haar nek gaat in de wasbak.

‘Gatverdamme Megan.’ Zeg ik. Ik loop naar de andere kant van de badkamer en zet het raam open.

‘Jou schuld.’ Zegt Megan kwaad. Ze komt langzaam overeind en kijkt nu ook in de spiegel.

‘Ik háát kotsen!’ Gilt ze.

‘Poets je tanden en krijs niet zo.’ Moppert Lara. Ze gaat op de badrand zitten en begint dan te grinniken.

‘Wat is er grappig?!’ Roept Megan terwijl ze haar tandenborstel zoekt.

‘Kijk ons nou.’ Lacht Lara. ‘Na één avondje uit zijn we al helemaal naar de klote.’

‘Herinner jij je nog iets van gisteravond?’ Vraag ik terwijl ik naast haar kom zitten.

‘Ik weet het nog totdat we gingen dansen… toen ging het licht uit.’

‘Ik had van de Mojito’s af moeten blijven.’ Zegt Megan. ‘Jij dwong me Esmee.’

‘Jank niet zo.’ Zeg ik geïrriteerd. ‘Je hebt de avond van je leven gehad, bedank me maar.’

‘Als Stefan er maar niet achter komt… straks heb ik iets doms gedaan.’ Fluistert Megan.

Ik rol met mijn ogen. Megan haar vriendje Stefan is echt een klootzak, het is Lara en mij een raadsel dat ze nog bij hem is.

‘Gaan we ontbijten?’ Vraagt Lara.

‘Geef me anderhalf uur om mijn hoofd te fixen en te douchen.’ Zeg ik zuchtend. ‘En dan zal ik erover nadenken of ik misschien vandaag mijn hoofd nog aan de wereld wil laten zien.’

-Lara

‘Je ziet er niet uit.’ Zeg ik lachend tegen Esmee. Ze haalt haar schouders op.

‘Het boeit me.’ Antwoord ze. We hebben alle drie onze zonnebril op, en Esmee heeft een pleister op haar hoofd voor haar wond. We zitten in het hoofdgebouw van ons hotel dat bestaat uit huisjes, een soort van blokhutjes. Ons ontbijt staat voor ons op tafel, maar niemand eet echt veel.