Get Lucky (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 46; 'Dag 2 & 3'

Sorry dat het zo lang heeft geduurt! Ik hoop echt dat jullie het goed vinden, het is nogal een slecht hoofdstuk vind ik zelf...

X Julia

-------------------------------------

---Dag 2

-Dioni

'Dag Roos, blijf sterk.' Zegt Lara door de telefoon. Een paar seconde later hangt ze op. Ze smijt de telefoon tegen een kussen op mijn bed, waarop hij weerkaatst en op de grond klettert. Het kan haar blijkbaar niet schelen. Ze legt haar hoofd in haar handen en begint te snikken. Ik sta snel op van mijn bureaustoel en ga naast haar op mijn bed zitten. Ik trek haar tegen me aan en wrijf over haar rug.

'Wat zei Roos?' Vraag ik. Lara haalt even diep adem.

'Dat het slechter gaat met Youssef. Hij gaat achteruit en wordt steeds benauwder. Roos heeft met zijn ouders gepraat, die zeiden dat ze zo blij waren dat er de hele tijd iemand bij Youssef was. Daar was ze super van overstuur.' Verteld Lara. 'Jai is bij haar, dus ze heeft wel goede steun. Ik probeerde me groot te houden voor Roos.'

'Je hoeft je niet altijd groot te houden.' Zeg ik dan.

'Maar zo ben ik!' Snauwt Lara. 'Dat is nou eenmaal mijn manier, oké?!'

'Oké.' Zeg ik zachtjes. Even is het stil.

'Sorry.' Zegt Lara dan. 'Ik mag niet tegen je schreeuwen, dat heb je niet verdiend. Ik ben een trut.'

'Helemaal niet.' Zeg ik en glimlach naar haar. 'Wil je dat ik je opvrolijk?'

'Denk je dat je dat kan?' Vraagt ze terug. Ik denk goed na, en kom dan op een slim idee. Ik ga voor haar zitten en schraap mijn keel.

'GIBBEEEEHH!' Roep ik dan. Lara krijgt een hysterische lachbui en valt achterover op mijn bed.

'What the fuck!' Roept ze lachend. 'Die zag ik niet aankomen. Jezus, ik heb buikpijn!'

'Werkt elke keer weer.' Zeg ik grijnzend. Lara komt weer overeind en veegt de tranen uit haar ooghoeken.

'Bedankt.' Zegt ze met een glimlach. 'Wat zou ik zonder jou moeten?'

'Doodgaan.' Zeg ik. Lara grinnikt en kijkt me even lief aan. Ik heb meteen de behoefte om haar te kussen, dus dat doe ik ook.

'Zullen we naar het parkje gaan?' Vraagt Lara dan.

'Is goed.' Zeg ik. We staan op van mijn bed, en lopen mijn kamer uit. Twee weken terug waren Lara en ik voor het eerst naar dat parkje gegaan, en nu kwamen we er steeds vaker. Het was heel relaxed om daar rondjes te lopen of in het gras te zitten.

Ik zeg mijn moeder even snel gedag en doe dan de deur achter ons dicht. We lopen hand in hand over stoep, langs de grachten. Na een stukje lopen komen we aan bij het kleine parkje wat omlijnd is met een hoog wit hek. Er staan een paar grote bloesembomen. Lara trekt me mee naar een van de bomen en gaat eronder liggen. Ik ga naast haar liggen.

'Dit is zo romantisch.' Mompelt ze. 'Ik wil later op een romantische plek als deze begraven worden.'

'Waar denk je dat Youssef wordt begraven?' Vraag ik dan. Lara haalt haar schouders op.

'Misschien wordt hij wel gecremeerd.'

'Ja, misschien.' Mompel ik. Lara kruipt naar me toe en legt haar hoofd op mijn borst.

'Ik hou van je.' Zeg ik dan en aai door haar haar.

'Ik ook van jou.' Fluistert ze terug.

-Lucy