Get Lucky (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 49

---Nog steeds dag 6,  ’s Avonds

-Sam

‘Ik ben zo trots op je.’ Zeg ik tegen Lucy, die stilletjes aan mijn eettafel zit. Ze kijkt op naar me en glimlacht dankbaar. Ik ga naast haar zitten en kus haar op haar wang.

Ze had prachtig gezongen op de begrafenis van Youssef, en ze had zich zo groot gehouden. Nu zit ze trillend aan de eettafel en begint ze te snikken.

‘Alles komt er n-nu uit.’ Stottert ze. Ik wrijf zachtjes over haar rug.

‘Ik weet het lieverd.’ Fluister ik. Lucy leunt naar me toe en legt haar hoofd tegen mijn schouder.

‘Ik ben moe.’ Mompelt ze. Ik aai zachtjes over haar hoofd.

‘Dan ga je slapen.’ Zeg ik. Lucy knikt even en staat dan op. In de deuropening van de  huiskamer draait ze zich om.

‘Kom je zo ook?’ Vraagt ze. Ik glimlach en knik.

‘Ik kom er zo aan, oké?’

Lucy knikt terug en loopt dan de huiskamer uit. Ik zucht diep, en loop richting de koelkast. Ik haal er een pak appelsap uit en neem een paar slokken. Ik had me zo beziggehouden met Lucy haar verdriet dat ik me amper om mezelf had bekommerd. Ik voel de tranen opkomen, maar ik probeer ze met alle macht tegen te houden.

Dan hoor ik opeens de ringtone van Lucy haar telefoon door de huiskamer. Ik loop terug naar de tafel, en zie dat haar telefoon daar nog ligt. Haar vader belt haar. Ik twijfel even, maar neem dan op.

‘Met Lucy haar telefoon.’ Zeg ik. Even blijft het stil aan de andere kant.

‘Wie is dit?’

 ‘Sam, meneer. Lucy is gaan slapen.’ Antwoord ik.

‘O, dag Sam.’ Zegt hij nu een stuk vriendelijker. ‘Kan je aan Lucy vragen of ze me terug wil bellen zodra ze wakker is? Het gaat over de rechtszaak, en over Cecilia.’

Ik wrijf over mijn gezicht en zucht. Na al het verdriet om Youssef was ik dat al helemaal vergeten.

‘Natuurlijk.’ Zeg ik. ‘Ik zal het haar vertellen.’

‘Bedankt Sam. Tot ziens.’

‘Tot ziens.’

Ik zucht diep, leg Lucy haar telefoon aan de oplader en loop dan de trap op naar mijn kamer. Zachtjes om mijn ouders en Lucy niet wakker te maken doe de deur open. Lucy ligt schattig te slapen in mijn bed. Ik glimlach, kleed me uit tot mijn boxers en kruip naast haar in bed. Lucy wordt even wakker, trekt zich tegen me aan en legt haar voorhoofd tegen mijn borst. Ik kus haar op haar hoofd en val dan ook langzaam in slaap.

-Cassius

Esmee gooit zuchtend haar tas in de hoek van de smalle gang van haar huis en loopt door de woonkamer in. Ik sjok achter haar aan. In haar huis is het helemaal donker, voor de verrassing zijn haar ouders en broers weer eens niet thuis.

‘Ik ben zo klaar met deze rok.’ Klaagt ze. Ze maakt de kokerrok die ze aan heeft los en gooit hem zo op de grond. De achterkant van haar zwarte bloes valt net over haar billen. Esmee draait zich om, leunt tegen de rug van de bank en kijkt me doordrinkend aan. Ik staar terug naar haar.

‘Wat is er?’ Vraag ik dan. Esmee maakt zich los van de bank en loopt op me af. Mijn ogen zijn langzaam gewend aan het donker, maar nog steeds zie ik weinig van haar. Ze duwt haar handen onder mijn blazer en duwt hem van mijn schouders. Ik laat hem op de grond vallen. Dan doet ze mijn stropdas af en maakt ze één voor één de knoopjes van mijn witte bloes los. Ik glimlach geamuseerd en blijf naar haar kijken. Ze duwt nu ook de bloes van mijn schouders. Dan kijkt ze op en drukt ze haar lippen op die van mij. Haar handen glijden over mijn buik en ik grijns tegen haar lippen. Ik weet dat ze gek is op mijn buik.