Niets meer waard

Hoofdstuk 1

Het was een koude winternacht, en het regende. De meeste kinderen van de Evertschool moesten nu door de regen naar huis fietsen, om thuis lekker met thee of chocolademelk aan hun huiswerk te beginnen. Of ze werden gehaald, of moesten met de bus. Maar dit gold niet voor Nola.

Drijfnat alsof ze net uit het zwembad kwam, deed Nola de deur van Het Hutje open. Het was een oud, klein huisje aan de rand van het dorp. De deur was nooit op slot, want de sleutel was kwijt en er was geen geld om een nieuwe te kopen. Sowieso zou er eigenlijk nooit iemand binnen willen breken, want er was niets te halen. Zelfs geen tv.

"Och Nolletje toch!" klaagde haar moeder. "Probeer de vloer niet te nat te maken, we hebben geen schone handdoeken meer." Nola zuchtte en zette haar versleten derdehands-tas op de vloer. Alle boeken waren vast weer nat geworden, en ze hadden geen verwarming die het deed om de bladzijdes te drogen. Nola haatte dit huis. Het was oud, vies, en koud. Maar beter dan geen dak, toch?

Nola's moeder ging even eten halen bij de voedselbank. Van zalm had ze alleen maar geproefd als ze op school traktaties hadden of zo. Al heel haar leven halen ze daar hun eten, want ze hebben geen geld. Ze leven samen met een andere arme familie, waarvan de ouders bevriend zijn met Nola's ouders, en aangezien ze allemaal geen werk konden vinden, gingen ze samen in een huis wonen waar de gemeente zelfs geen huur voor hoeft te vragen.

De andere familie hebben twee kinderen. Een jongetje van 10, genaamd Boris, en een meisje die iets jonger is dan Nola zelf, namelijk 14. Nola is over een maand 16. Haar oudere broer is al 19 en is al uit huis, nou ja, uit Het Hutje dan. Hij werkt nu in een bar waar hij genoeg betaalt krijgt om een appartementje te kunnen huren. Soms gaat Nola naar haar broer Niek, voor advies en ook een goed gesprek. Haar moeder is altijd chagrijnig en haar vader slaapt de hele dag op de oude bank.

De andere familie negeert Nola, omdat ze altijd probeert om geld te verdienen. Voor een mobieltje, bijvoorbeeld. Of om een keer mooie kleren te kopen. Dat vinden zij niks. "God geeft je wat je verdient, daarvoor hoef je niet dingen te doen die God niet heeft gezegd je te doen." Ze hebben een rare vervorming van het Katholieke geloof, om telkens een smoes te verzinnen om niet te hoeven werken. "Waarom zouden wij andermans vuil moeten verzamelen, dat moeten ze zelf doen!" en "We zijn hier niet op de aarde gezet om mensen dronken te voeren, dat is een zonde!"

Nola heeft zich nooit thuis gevoeld bij deze families. Soms denkt ze weleens dat ze een heel ander iemand is, dan zij denken dat ze is. Ze wil populair zijn en geld hebben om later een normaal leven te kunnen leiden, net als haar broer. Die trouwens weleens geld stuurt, zodat ze kunnen wassen en kleren kopen.

Soms wil ze weglopen, gewoon om van al die luie mensen af te zijn. Om niet meer dat gezeur aan te horen. Dat doet ze dan ook soms, en dan loopt ze door de straten, op zoek naar bordjes waar "personeel gezocht" op staat. En als het kan, gaat ze naar Niek. Daar kan ze al haar frustratie en ideeën kwijt, en ze is altijd blijer en opgelucht als ze daar is geweest.

Moeder zet een pan met rijst op tafel, samen met wat oudere ingeblikte perziken op siroop. Hun eten is altijd over de datum of kan heel goed bewaard worden. Nola ziet ook vaak frietzakken staan, maar daar hebben ze niks aan omdat ze geen frituurpan hebben. Ze heeft dan ook maar een paar keer friet op, tijdens een schoolreisje als iedereen kreeg, maar ze koopt het nooit, en haar ouders ook niet. Dus hebben ze heel vaak rijst, of peperkoek, of ingeblikte soep en dat soort dingen. Ze is dan ook heel mager en heeft weinig energie. Als ze moe is in de klas word ze er altijd voor gestraft, en zeggen de leraren dat ze eerder moet gaan slapen. Iedereen lacht dan. Het liefst zou ze dan opstaan en zeggen waar het op staat, dat hij maar eens moet proberen te leven zoals zij. Maar dat kan ze niet, want niemand op school weet dat Nola arm is. En dat zullen ze ook nooit weten ook.

Maar die avond kregen ze een overweldigend bericht.

Dit hadden ze nóóit verwacht.