Niets meer waard

Hoofdstuk 11

"Mam, ik ben thuis!" riep Tara door het huis vanaf de hal. Tara's moeder antwoordde terug vanaf de bovenverdieping. "Fijn, ik heb net thee gezet." Tara en Nola lopen naar de woonkamer, terwijl Nola met grote ogen het huis af scant. Een "Wow" kan ze niet onderdrukken. "Ach, tja, mijn vader heeft een belangrijke baan." Tara probeert niet teveel aandacht op zichzelf te richten. Zij is best rijk, terwijl ze aan alles van Nola zag dat ze moeite had om rond te komen. 

"Ik heb hier zelfgemaakte koekjes." zegt Tara's moeder, terwijl ze een dienblad met een schaal lekkere zandkoekjes aanbied. "Zo, vertel eens iets over jezelf." zegt ze, nadat ze het schaaltje heeft neergezet op het salontafeltje. Nola pakt een koekje, en denkt na. Wat moet ze nu toch zeggen? "Ik heet Nola en zit in dezelfde klas als Tara. Ik ben bijna 16 jaar, ik hou van tekenen en dieren." zegt ze, alsof ze een machine is. Daarna neemt ze een hap van het koekje. "Mmmm, u kan goed koekjes bakken!" zegt Nola gemeend. Tara's moeder is gecharmeerd door dit compliment, en besluit dan weer verder te gaan met het schoonmaken van de badkamer. "Jullie mogen wel een spel uit de kast zoeken." zegt ze nog na terwijl ze de trap oploopt.

Tara kijkt Nola aan met een verontschuldigende blik. "Sorry, mijn moeder is erg, tja, verzorgend..." "Maar dat is toch helemaal niet erg? Mijn ouders zijn niet zo..." Nu is Nola degene die naar de grond kijkt. "Dus, zullen we een spelletje spelen?" vraagt Tara na even naar haar dure schoenen gestaard te hebben. "Of wacht, wat dacht je van een film? Ik heb zo'n alle films die er maar verkrijgbaar zijn!" Tara is meteen weer blij. "Uh, oke..." zegt Nola, terwijl ze fantaseert over het kijken van een film. Dat had ze alleen maar in de klas gedaan, en die films werden meestal door de jongens uitgekozen. 

"Jij mag kiezen." zegt Tara, terwijl ze een tiental dvd's onder Nola's neus duwt. Nola staart zenuwachtig naar de titels. Ze heeft van geen één ooit iets gehoord. "Ach, jij bent de expert. Zegt jij maar welke ik zeker moet zien!" zegt Nola met een glimlach. Ze geeft de stapel dvd's terug aan Tara, die ze even bekijkt. "Oh! deze! die is zó romantisch! En deze! Die is echt hilarisch! Maar deze heeft het allemaal!" zegt Tara, terwijl ze een dvd hoog in de lucht houdt alsof er een bos vol heliumballonnen aanzit waardoor ze hem niet meer naar beneden kan trekken. Nola kijkt naar de titel. "Angels and Mermaids, a fantasy romance story" leest ze op. "Uh, oké." zegt ze. 

Een paar minuten later zitten ze met chips, popcorn en cola op Tara's bed, tegenover de tv. De film begint en Tara en Nola liggen naast elkaar. Het past net niet, en Nola valt er steeds bijna af. Zullen we omruilen? Ik vind het anders zo zielig voor jou." zegt Tara. Daarna liggen ze andersom. "Fijner?" vraagt Tara. "Veel fijner!" zegt Nola. 

"Wow! Je had gelijk! Dat was echt een leuke film!" zegt Nola, terwijl ze nog nadenkt over het einde van de film. Een Angel jongen was geraakt door een kogel, en ze weet niet of die nou dood was. Het was een open einde. "Ik vond het ook wel zielig hoor, toen dat meisje doodging." zegt Nola. "Oh, wacht even hier." zegt Tara. Nola kijkt verbaasd, maar wacht toch maar. 

Tara heeft al haar snacks al in de eerst tien minuten opgegeten. Nola nog niet, en pakt haar bakje met popcorn. Als Tara weer terug heeft, heeft ze weer een zak chips bij en een nieuwe dvd. "Heb je nog tijd? Dan kunnen we de tweede film ook kijken! Er zijn er namelijk 4 van!" zegt ze blij. Nola knikt gretig en gaat weer op het bed liggen. "Hier is ook nog wat te snacken. Ik hou zo veel van chips!" zegt Tara terwijl ze Nola's bakje weer volgiet. Nola kijkt Tara glimlachend aan. "Maakt niet uit hoor! En dankjewel trouwens. Ik kan nog wel een paar uurtjes blijven." 

De tweede film staat nog maar een paar minuten op of Tara's moeder komt even kijken. "Hoe gaat het dames? Oh, ben je die film weer aan het kijken... We gaan zo boerenkool eten. Moet je je ouders niet bellen? Je mag mee-eten!" Nola kijkt Tara's moeder bang aan, terwijl Tara de film op pauze zet. "Uh, ik heb ze al gebeld op school, zal wel een appje sturen." Nu liegt ze, want niemand, behalve Tara en Tara's moeder, weet dat ze hier is.

"Het eten was verrukkelijk!" zegt Nola tegen Tara's moeder. Tara's vader kijkt Nola goedkeurend aan. "Ik heb altijd al gezegd dat ze een kok moet worden." zegt hij. Hij was een halfuur geleden thuisgekomen en had zijn eten als eerste op. Nola deed er het langst over. Terwijl ze haar laatste happen naar binnen werkte, verontschuldigde ze zich. "Sorry, je mag al best van tafel gaan..." "Nee joh, wij wachten gewoon op elkaar. Wil je straks vanille vla of ijs?" vroeg Tara's moeder. "Vla graag, dankjewel." zei Nola. Als ze ijs koos, zou dat een beetje hebberig zijn, toch? "Maar we hebben nu heel lekker roomijs! Dit mòet je gewoon proeven!" zei Tara glimlachend. Als het aangeboden wordt, dan kan het best, dacht Nola. "Oké, dan wil ik het wel eens proberen!" zei ze blij. 

Het was al 8 uur 's avonds toen Nola naar huis toe liep. Het was een geweldige dag geweest. Niet alleen had ze een antwoord, ze was ook nog eens vriendinnen geworden met Tara. Toch?  Nola keek nog even tv voor ze in slaap viel op de bank. Vrijdag had haar hele leven er als een puin uitgezien. Zou het nu weer allemaal een beetje terug op zijn plaats vallen? Ze wou nog wel onderzoek doen naar haar echte ouders, en nog naar Niek gaan. Hoe zou het met hem zijn?