Niets meer waard

Hoofdstuk 33

De politieagent gebaarde dat Jonas door mocht lopen. Hij stak over en glinlachte vriendelijk naar een moeder met een kind, die een rugzak aan het rondzwaaien was.

De school was een klein kwartiertje fietsen vanaf zijn flat, maar hij kon niet fietsen met een gebroken arm, wel? Dus zou hij nu een dik halfuur moeten lopen.

Zijn vader had natuurlijk aangeboden om hem te brengen,  maar dat hoefde van Jonas niet. Het zou alleen maar ongemakkelijk zijn en hij had tijd nodig om alles op een rijtje te zetten.

Soms zei zijn vader dat hij altijd maar in zijn echte bubbel zat. Dat, om de wereld echt te kunnen beleven,  hij eruit zou moeten komen en sociaal zou moeten zijn. Jonas had zo zijn redenen om dat niet te doen.

Wat zijn vader ook zou zeggen over die onzichtbare barricade, Jonas was er blij mee. Het had hem de mogelijkheid gegeven om de mensen te observeren zonder er zelf in verwikkeld te raken. Hij was bang dat, wanneer iemand wel hem zou kunnen bereiken,  het hem zou schaden.

Misschien was dat wel de reden dat...

"Hé!"
Abrupt werd Jonas uit zijn gedachten gehaald. Hij draaide om naar de roeper toe, en zag een oudere jongen lachend zwaaien.

Verbaasd zwaaide Jonas half terug,  maar hij bleef met zijn hand in de lucht hangen toen een ander meisje hem aanstaarde en toen tegen de jongen sprak.

Het was Nola. En Nola's broer.

Jonas voelde alsof hij een lelijk wassenbeeld was in het madame tussauds museum. Nola glimlachte zwakjes maar hij kon zijn schuldgevoel niet bedrukken en ging verder met zijn wandeling, hoofd gebogen. Hij hoorde Nola zijn naam nog roepen, maar nu kon hij haar niet gebruiken. Nee, vandaag zou hij alles goed moeten maken, maar op z'n tijd.

Helaas voor hem haalde Nola hem in.

"Jonas! Hoi!" Ze lachtte bescheiden en Jonas zichzelf niet helpen, ze zag er zo geweldig uit.

Een eenzame traan viel naar beneden.

Nola hield zijn gezicht in haar tere handen en haalde een verdwaaldr lok uit zijn gezicht waarna ze de andere traan wegveegde met haar duim.

"Wat is er?" Ze zei het bijna fluisterend.

"Alles..."

Nola legde haar ene hand op zijn schouder en nam een beetje afstand toen ze zag dat ze wel erg dicht bij elkaar stonden. "Ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld."

"Maar... maar dit is anders." Jonas klonk onzeker.

" Natuurlijk.  Maar bij mij is het ook alles dat mijn leven nu tot een bijna hel maakt."

"Bijna Hel?"

Nola zag dat Jonas haar grappend aankeek en ging door. "Ja, het is nog niet allemaal in vuur en vlam, want er zijn altijd lichtpuntjes. Zoals... mijn broer."

Jonas snapte het niet zo goed en liet dit blijkbaar ook zien.

"Ik bedoel niet letterlijk, natuurlijk niet!  Maar hij maakt me vrolijk en troost me als ik het nodig heb. Dat maakt mijn leven tot een betere ervaring dan de hel."

"Ben je daar dan al geweest?" Zei Jonas grinnikend.

"Nee, maar ik heb verhalen gehoord."

" Van wie? Een spook?"

Terwijl ze na lachtten hadden ze niet door dat Niek bij hen was gaan staan.

"En dan verklaar ik jullie nu tot vriendin en vriendje!" Hij sloeg op hun ruggen waardoor ze tegen elkaar aan struikelde.

"Niek!!" Zei Nola boos, terwijl ze op de grond lag.

"Wat? Ik was toch je lichtpuntje?  Of niet meer?"

"Heb je ons zolang af staan luisteren?" Vroeg Jonaa gespeeld geïrriteerd.

"Laten we het erop houden dat ik weinig niet heb gehoord."

Een beetje beschaamd haalde Jonas zijn schouders op. "Maar Nola en ik moeten wel naar school nu, denk ik
"

Nola keek een beetje beteuterd naar Jonas. Ze was graag meegegaan, maar ze had geen zin in de vragen van haar klasgenoten, vooral niet van Senna.

"Nee, Jonas.  Ik, ik kan niet."

Jonas knikte langzaam en zwaaide toen nog even om om Nola en Niek in de tegengestelde richting in te zien lopen.

---***---

"

Ik heb nagetrokken of onze undercover agent bij dat criminele befrijf Hans en Inge kenden, maar daar was nog nooit van gehoord."

Sarah schreef het op en knikte naar Lars dat hij door mocht gaan.

"Dus dat was een beetje apart. Waar ze wel werden herkent, was bij de jeugdzorg."

"Wat? Echt? Hadden ze dan zelf al kinderen of iets?" Zei Sarah benieuwd.

"Nee, ze wouden pleegouders worden. Maar ze hadden geen goed huis of inkomen om dat te kunnen goedkeuren. Blijkbaar was Inge wat gewilder om haar leven te veranderen, maar Hans wantrouwd ieder gezag. Zijn vader was opgepakt en opgesloten voor een moord em verkrachting, terwijl Hans er zeker van is dat hij niet schuldig is. Daarnaast kreeg zijn moeder niet de juiste zorghulp omdat ze volgens de statistieken best voor zichzelf zou kunnen zorgen en ze niet goed genoeg verzekerd was. Zijn oudere broer was de enige met succes, maar in plaats van zijn ouders te helpen, verdween hij naar een of ander land om in een groot bedrijf te werken." Hans keek trots naar Sarah, en zakte neer op zijn bureaustoel.

"Dan hebben we in ieder geval een motief." Zei Sarah zacht.  Maar het was zeker geen goedkeuring voor zijn acties.

"We moeten 'Lora' maar weer eens gaan spreken." Lars zuchtte vermoeid en strekte zijm armen.

*^*^*^*^*

"Jonas!"

Jonas keek om. Hij kon niet zien wie et precies op de fiets zat, maar hij zwaaide toch terug.

"Jonas! Hey! Ben jij uitgenodigd? " Elly stapte af en liep langs hem mee naar school.

"Voor wat?"

"Senna's feest natuurlijk!"

"Ik weet niet waar je het over hebt. Ze is pas over een maand of twee jarig toch?"

"Ja, maar ze viert het eerder. Ik ben niet uitgenodigd, maar," Elly stopte em fluisterde "Nola wel"

Jonas was heel verward. Dat zou Senna never nooit niet doen, al moest ze in een vuilnisbak slapen.  Tenzij ze iets heel gemeens van plan was...

"Raar hé?"

Jonas kwam uit zijn gedachten en keek Elly bezorgd aan. "Hoe weet jij dat eigenlijk?" Vroeg hij toen achterdochtig.

"Senna's moeder belde me."

"Wat te... Hoezo?" Dit werd maar vreemder en vreemder.

"Weet ik niet. Maar ik moet naar de les." Ze snelde naar de school, maar Jonas bleef staan. Toen zag hij een vriendin van Senna lopen. Annabel, was haar naam, dacht hij zich te herinneren.

"Hé! Annabel!"

Het meisje keek om en lachte bitter. Jonas snelde naar haar toe en begon haar te ondervragen.

"Wat weet je van het feest? Wanneer is het? Weet je waarom Senna Nola heeft uitgenodigd?"

Helaas wist zij er ook niks van, alleen dat Nola was uitgenodigd en zij niet.

Jonas liep nog bezorgder naar biologie. Zijn laatste weken zouden de moeilijkste van heel zijn weken worden.

*****
Hallo allemaal!

Fijne vakantie iedereen! Ik schrijf dit op mijn mobiel op vakantie, daarom duurt het zolang en zitten er waarschijnlijk heel veel fouten in. Hoop dat dit een interessant hoofdstuk was!

Groetekes,
Neryolos