Niets meer waard

Hoofdstuk 23

Het is vrij stil in het Hutje. Een bij zoemt rond de lamp in het midden van de woonkamer en Mayke en Boris spelen met de speelkaarten. "Af!" roept Boris als hij een harte aas oplegt. Mayke lacht en schud haar hoofd. Dit spel hebben ze zelf bedacht, er zitten eigenlijk geen echte regels achter. Behalve dat een Harte Aas wint, behalve als je een joker hebt. Deze regel had Nola bedacht. Niek speelde vroeger ook mee.... Mayke's gedachten dwalen af naar hun. Een traan vormt zich in haar ogen, en snel geeft ze haar kaarten aan Boris, waarna ze opstaat en naar Inge toeloopt, die de pannen aan het afdrogen is. 

"Inge?" vraagt ze ongemakkelijk. Inge draait zich om, maar blijft de koekenpan afdrogen. "Ja?" zegt ze verbaasd. "Ik, ik bedacht me net, je was toch, naar, naar de politie gegaan?" stottert Mayke. Ze weet namelijk niet hoe Inge zou reageren. Boos? Verdrietig? Bang? Mayke kijkt naar haar oude, tweedehandse schoenen. "Ja, we hebben niks gehoord. Nog niet." zegt Inge kortaf. 

Mayke tilt later die avond Boris op, en neemt hem mee naar boven. "Wassen jij." zegt ze tegen hem, terwijl ze hem in de badkamer neerzet. Mayke gaat naar haar kamer toe. Het is er vrij leeg, het bed waar Nola sliep ligt er nog steeds hetzelfde bij, maar heeft ook een eenzame indruk. Het is hier sowieso eenzaam, bedenkt Mayke zich. Waarom ben ik eigenlijk nooit gegaan? Wat voor leven heb ik hier? Weer kijkt ze naar haar afgedankte old stars. Lelijke kleren, nooit een goed bad, of lekker eten... Het enige wat haar weerhield om weg te lopen was dat Nola er was, en Boris, maar nu is ze weg. 

*

Nola was in een groot winkelcentrum en was de 100.000ste bezoeker, en mocht gratis een uur alles kopen wat ze wou, in heel het winkelcentrum. Maar toen ze net de nieuwste iPhone had gekocht, kwam Jonas naar haar toe, nou ja, Jonas, het was een draak met Jonas' gezicht. Hij spuwde vuur en Nola's kleren en aankopen verdwenen, ze stond nu in haar blootje en Jonas lachte maar, net als Senna en Tara, en Jonas zoende Senna, en toen Tara, en toen werden Senna en Tara een persoon, en lachte Nola toe, en toen kwam Niek aanlopen, Nola dacht gered te zijn, maar nee...  Een dikke BMW komt van rechts uit een kledingwinkel aan scheuren, en rijd Niek omver. De bestuurder stapt uit, en het is Marc, hij loopt niet eens naar Niek toe, maar naar Nola, en ze deinst terug. Hij steekt zijn hand uit, en zegt; "Rustig kind, ik ben je vader."

*

Nola schrikt wakker van de wekker. Het is pas 6 uur 's ochtends.... ze zet de piepende wekker op snooze en gaat weer liggen slapen. Ze had een enge droom, maar kan hem niet meer zo goed herinneren. Er kwam een winkelcentrum in voor, en Jonas, en Niek, en een auto... Maar ja... Wat maakt een droom nou uit?  Om kwart over 6 staat ze toch op, haar haar piekt alle kanten uit. Slaperig wrijft ze in haar ogen en kijkt in de spiegel in de badkamer. Ze ziet er niet uit! Snel kamt ze haar haar zodat het losjes over haar schouder valt en wast ze haar gezicht. Ze kijkt naar zichzelf in de spiegel. Ze heeft groene ogen die haarzelf bewonderend aanstaren. Ze heeft er nooit bij stil gestaan, dat ze weleens, héél misschien, mooi zou kunnen zijn. 

Ze hoort een bonk en schrikt op. Het komt gelukkig van de buren, maar dan vallen haar ogen op een foto achterin de badkamer. Ze draait zich snel om en loopt er langzaam heen, haar voeten over de koude vloer slepend. Daar, aan de verwarming geplakt met een magneet, is een foto van vier mensen. Vier blije, gezonde mensen die lachen naar de camera. Waarom heeft ze dat nog nooit gezien? Nola's hand gaat naar de foto. Ze maakt hem los en houdt het voor haar. Haar groene ogen worden groot. Dit kan niet waar zijn...

"Ik zeg het je, ze is geen probleem!" Senna's moeder heeft een arm om Senna heen geslagen. Ze was plotseling gaan huilen, en uit de losse woorden tussen de snikken in had ze vernomen dat het om het frutje op school ging dat ze blijkbaar net tegen was gekomen in de supermarkt. "Ze is lelijk, dom, en onpopulair als schimmel. Er is helemaal GEEN kans dat ze jouw plek OOIT zal innemen!" Gerda (Senna's moeder) kijkt naar het betraande gezicht van Senna. "G-gisteren.... w'-was z-ze m-m-met Jonas.... (Senna snikte weer) n-naar het- het zieke-ziekehuis ge-gegaan..." Gerda staat op en gaat voor Senna staan en leunt over haar heen. "Ha! Ziekenhuis is geen date schat. Als het nou een restaurant was geweest..." Senna begon nog harder te huilen. "N-nou d-daar is ze oo-ook ge-geweest! gilt ze. "Met HEM!" zegt ze er nog achteraan, terwijl ze met haar voeten Gerda probeert weg te trappen. "Ze heeft GROENE ogen mam! GROENE!!! En dan ik, met mijn zwarte haar en bruine ogen, ben zo saai als de eerste iPhone! Oud, saai, niet meer interessant, maar zij is nu pas op gaan vallen, ze is blijer, schoner, ze draagt mooie kleding, zelfs IK geef het toe, mam!! Ze staat op en duwt Gerda weg, die geschrokken haar altijd-zo-zelfverzekerde dochter  nakijkt terwijl zij de trap op rent en haar kamerdeur dichtgooit. Ze hoort het gedimde huilen nog, maar denkt aan iets heel anders. Er zullen zware maatregelen genomen moeten worden. Dat meisje zal haar dochter niets meer doen, en zij zou daarvoor gaan zorgen.

Hey! Het spijt me van de late update, alweer, ik heb het SUPER druk met huiswerk nu. Maar ik wou toch nog weer een hoofdstuk schrijven, dus ik heb ze tussen dingetjes door een beetje geschreven. Ik hoop dat het nog steeds spannend is! Blijf alsjeblieft wel doorlezen, er komen nog meer hoofdstukken maar het is al wel naar het einde toe. Ik hoop dat het af is voor de zomervakantie. :)

Dankjewel voor het lezen!