Kung Sino Ang Aking Mahal | COMPLETED √

Chapter 19.

Sorry kung ang tagal na naman ng UD. :)

Pero, don't worry guise. Sinurprise ko ulit kayo ng updates. :3

--------------------------------------

PATRICIA’S POV.

 

 

 

 

Wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman ko ngayon. Tila sa isang iglap, gumuho ang mundo ko.

Craig: “Tama na, Patricia. ‘Wag ka na umiyak diyan. Shhhhhhhhhhhh.” Patuloy pa rin sa pagpapatahan sa’kin si Craig habang yakap niya ko at nakasubsob lang ang mukha ko sa dibdib niya. “Mauubos na yung tubig sa katawan mo kakaiyak mo. Tahan na. Shhhhhh.”

 

Me: “Gu-Gusto kong… Huhuhuhu! Gusto kong… suma-sumabog. Huhuhuhuhuhuhu!” Naramdaman ko yung paghigpit ng yakap ni Craig sa’kin.

Craig: “Hindi kita iiwan, okay? May isa kang kaibigan na naniniwala sa’yo.” Umiling na lang ako at nagpatuloy na lang sa pagiyak.

Me: “Ang sakit… ang sakit, sakit… Craig. Huhuhuhuhu!” Umalis na ko mula sa pagkakayakap niya at pinunasan yung mga luha ko na tila pinanghihilamos ko na. Biglang hinawakan ni Craig yung magkabila kong mukha para mapatingin ako ng diretso sa kanya.

Craig: “Makinig ka, Patricia.” Humihikbi pa rin ako. “All you need to do is to pray. You need to talk to God if you think that you’re losing your strength. You need to pray that you should have faith for him as always, and don’t ever lose hope. Marami kaming nagmamahal sa’yo, and isipin mong hindi mo kailangan yung mga mapanghusgang tao.”

 

Me: “Tama ka.” Sabay punas ko ulit sa luha ko. “Mas dapat ko lang isipin yung mga taong patuloy na sumusuporta at nagmamahal sa’kin.”

 

Craig: “See? Don’t you think na kahit ano pang iiyak mo, hindi mo na mababalik yung time na nangyari? Wala e. It really happened. So, you just need to smile and look at your bright side. Isipin mong hindi sila kawalan.” Pinunasan ko na naman yung luha ko sabay ngiti ng matipid.

Me: “Salamat, Craig. Buti na lang at nandiyan ka palagi. Mabuti ka talagang kaibigan sa’kin.”

 

Craig: “You can always count on me.” Ningitian niya ko at pinunasan na din niya yung luha ko. “Stop crying. It doesn’t make you pretty.”

 

Me: “Thank you talaga, Craig. ‘Wag ka magalala, maaasahan mo din ako ‘pag kailangan mo ko.” Ngiti ko sa kanya kahit nangingilid pa yung mata ko.

Craig: “Thanks, Patricia.” He smiled, a very sweet smile. “Anong gusto mong gawin ngayon para malibang ka naman?”

 

Me: “Wala. Okay na ko dito. Kapag nandito ako nakakapag relax ako and nakakalanghap ng peace of mind. Kaya kahit dito lang ako magdamag, masaya na ko.”