Hoofdstuk 10.
Davy's POV.
Uitgeput ging ik op een stoel zitten "Davy... ga maar naar huis..." ik keek achter me en zag daar Josh staan "ik werk wel over" zei hij terwijl hij een stoel pakte en naast me kwam zitten, ik zuchtte "Josh... dat hoeft echt niet... wat moet ik thuis ? mijn moeder is er toch niet... dan kan ik net zo goed hier blijven" Josh haalde zijn schouders op "je moet het zelf weten maar ik zie gewoon dat je pijn hebt Davy, ga naar huis en geef je hand wat rust" ik aarzelde even maar schudde toen mijn hoofd "ik ben een politieagente, geen watje" Josh grinnikte en stond op "kom op dan, dan gaan we het busje onderzoeken..." ik schoot overeind "welk busje ? van de overval ?" Josh knikte met een grijns op zijn gezicht "ze zijn tegen het vissersmonument in de haven aangereden, jammer dat daar geen camera's hangen... dan zou het makkelijker zijn geweest" ik knikte en vol goede moed namen we de lift naar beneden, daar werd het busje onderzocht "Jones, heb je al iets gevonden ?" ik liep op de al wat oudere man af die me glimlachend aankeek "we zijn nog bezig maar... we weten dat het busje gestolen is en we hebben wat bloed gevonden, nu kunnen we erachter komen wie één van de daders was" ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht "alleen..." begon Jones "alleen wat... ?" mijn glimlach verdween toen Jones vertelde dat het 2 weken duurt voordat ze het DNA hebben geïdentificeerd... ik knikte begrijpend naar Jones en bedankte hem, samen met Josh nam ik weer de lift naar boven en toen besloot ik toch maar naar huis te gaan, dat halve uurtje haal ik morgen wel weer in...
"zal ik je hier afzetten, dan hoef je niet zo lang te lopen" Josh keek me vragend aan en ik knikte, "dankje Josh" nadat we nog taart waren gaan eten in een restaurantje bood Josh aan om me naar huis te brengen... ik glimlachte naar hem toen hij bij de parkeerplaats stopte, hij ging hier rechtdoor en ik moest afslaan de straat in naar mijn huis, Josh glimlachte terug "no problem, ik haal je morgen ook weer op oké?" ik knikte, sloeg de deur dicht en zwaaide nog even, ik liep de hoek om, de straat in, richting mijn huis, toen ik er bijna was zag ik een donkere gestalte voor mijn deur zitten, door het schemerige licht van de lantarenpaal zag ik dat het een jongen was, zijn blonde haar stak een beetje omhoog, hij zat op de grond met zijn ellebogen die op zijn knieën rustten, ik liep voorzichtig op hem af, toen hij me aanhoorde komen keek hij verwachtingsvol op en ging staan "Davy !" ik fronste en keek nog eens goed "Niall...?"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*zucht* ik weet dat dit niet mijn beste stukje is maar ik heb het even snel geschreven omdat ik vanaf nu een hele week niet up... #Duitsland... :/
ik hoop dat jullie blijven lezen ondanks de soms wat minder leuke stukjes :s
Byee xxx LoveYouGuysss
JE LEEST
Hit Me With Your Best Shot. - A Niall Horan FanFic.
FanfictionDavy Simons zit samen met haar partner en beste vriend Josh bij de politie, ze onderzoeken winkeldiefstallen maar Davy wil meer, deze kans krijgt ze ook als er een bankoverval begonnen is en Davy door haar promotie de leiding krijgt over het team, t...