Hit Me With Your Best Shot. - A Niall Horan FanFic.

The Final Chapter ~ Part 2.

Harry's Pov.

"kom, volgens het signaal ligt de portofoon in deze kamer” stil slopen we door de gangen van het gebouw, het is een wonder dat ze ons nog niet gehoord hebben, helemaal niet toen Louis zo nodig het dynamiet wat we bij ons hadden afstak, ik grinnikte zacht om zijn domme actie maar al snel was mijn blik weer gefocust op de deur waar we met z’n allen omheen stonden “ziet er niet uit alsof daarbinnen mensen gevangengehouden worden” mompelde ik zacht, Liam knikte instemmend maar wees toch naar het scherm van zijn iphone “volgens het signaal is het toch echt hier” ik knikte, net als Zayn en Lou en met trillende handen pakte ik mijn revolver uit de achterkant van mijn broek, ik had nog nooit iemand neergeschoten en ik zal bidden dat het nu ook niet nodig is, ook al zijn ze zo slecht…  “oké guys, op mijn teken” Zayn ging voor de deur staan en hield zijn hand omhoog, 3 vingers, 2 vingers, 1 vinger “go!” schreeuwde hij en met een harde knal trapte hij de deur in, nog een beetje versuft door zijn kracht bleef ik staan, gelukkig herpakte ik mezelf snel en rende naar binnen, wat we achteraf gezien toch beter niet hadden kunnen doen, ja… de portofoon lag er… ook een politiebadge, pistool en nog wat papieren, het probleem was alleen dat de spullen op een tafel lagen met eromheen alle bewakers van het gebouw, een grote man kwam lachend op ons aflopen “als jullie geen problemen willen zou ik die wapens maar laten vallen” grijnsde hij, ik zag de telleurstelling en de bange blikken de ogen van de jongens maar in mijn ooghoek zag ik ook hoe Zayn een pistool langzaam bij de achterkant van zijn broek induwde terwijl hij de andere op de grond gooide, zo snel en ongezien mogelijk volgde ik zijn voorbeeld en binnen no-time werden we afgevoerd naar een gang met een grote ijzeren deur “dit ziet er wel uit als een gevangenis” mompelde ik “Niall” fluisterde Liam terug.

Davy’s Pov.

Bijna… het moment waar ik zolang op had gewacht was nu… ik voelde Niall’s warme adem zacht tegen mijn gezicht, nog een paar centimeter… “put him down !” “Let me go !” geschokt bleef ik zitten en zag hoe Niall ook terug krabbelde, die stemmen… was dat niet ? nee… met een hoop kabaal werd de deur geopend, dus toch… Liam ! Zayn ! Louis ! Harry ! ik voelde tranen achter mijn ogen branden maar probeerde ze weg te slikken, de jongens werden met veel geweld naar binnen geduwd en belandden bovenop elkaar op de grond, snel kroop ik net als Niall naar ze toe “jongens wat doen jullie hier !?” riep ik verbaasd, Harry glimlachte en sloeg zijn armen om me heen “we komen jullie redden” “tenminste dat was het plan” maakt Louis zijn zin af terwijl hij Liam en Zayn overeind hielp, ik keek naar Niall die met tranen over zijn wangen naar het groepje stond te kijken “ik… ik geloof dit niet” fluisterde hij zacht “na alle nutteloze ruzies en elkaar nooit meer zien… jullie zijn hier… wat is er met ons gebeurd” ik voelde nu zelf ook en traan uit mijn ooghoek ontsnappen en trok Niall bij zijn pols bij ons op de grond “luister Niall, ik weet dat we nooit ruzie hadden moeten maken, het was echt nutteloos zoals je al zei” begon Liam, maar Louis onderbrak hem “het spijt me Niall, ik heb je het meest genegeerd maar om eerlijk te zijn… dat deed ik omdat ik je mistte” ik schonk Louis een flauwe glimlach die zijn armen om Niall heensloeg “groepshug jongens” Zayn trok ons allemaal plat tegen elkaar waardoor we amper lucht kregen “maar… hoe komen we hieruit, we hebben geen wapens meer” begon Liam “hm… daar zou ik niet zo zeker van zijn” ik keek naar Harry die Zayn met een flauwe glimlach aankeek  “van jou is altijd nog wat te leren Malik” en met een cheeky glimlach haalde hij net als Zayn een revolver uit zijn achterzak “jullie zijn geniaal” antwoorde ik lachend “nu alleen nog een plan om hieruit te komen” Liam ging in kleermakerszit op de grond zitten en wij volgden trouw zijn voorbeeld “dus… we doen het zo, Davy, jij en Niall zijn gewond dus jullie gaan als eerst en…” hij werd onderbroken door een hoop kogelschoten en even later werd de deur opengesmeten “FBI put your hands up !” verbaasd keken we naar de agenten in de deuropening, hoe komen die hier ? lang tijd om na te denken hadden we niet want we werden zo snel mogelijk uit het kleine kamertje gevoerd en renden we door de gangen, onderweg voelde ik mijn hoofd bonken en Niall merkte het maar al te goed “rennen ! wij komen later, vertrouw me !” Liam knikte terwijl Niall bij me neerknielde “kom, ik draag je” Niall sloeg zijn armen onder me en met al zijn kracht probeerde hij me op te tillen “Niall… don’t… je hechtingen en het gaat bloeden… ren maar met de jongens mee, ik kom wel” Niall grinnikte en ging langzaam staan met mij in zijn armen “je bent altijd al een slechte leugenaar geweest” fluisterde hij zacht.