Hit Me With Your Best Shot. - A Niall Horan FanFic.

Hoofdstuk 28.

Heeii lieverds, sorry dat het al zo laat is :s

daarom hier een wat langer stukje dan normaal :)

------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 28.

Davy's Pov.

“heel goed” hoorde ik de dokter mompelen, ik zuchtte en liet de loopband stoppen “is het genoeg zo ?” vroeg ik hijgend, de dokter glimlachte en knikte van ja, aan mijn conditie zal ik nog moeten werken, ik heb 3 maanden stil gelegen… vroeger deed ik dit met gemak. Ik zuchtte en liep naar een hoekje van de kamer waar een paar handdoeken lagen. “Davy !” ik keek op toen ik de bekende stem van Josh hoorde, nadat ik hem op mijn kamer vond hebben we urenlang gepraat, eerst was ik boos op hem maar langzamerhand begon ik het te begrijpen, hij hield van me… en ik…?  Ik liet hem achter om met een andere jongen mee te gaan naar Amerika… “gaat alles wel goed ?” ik schudde zacht mijn hoofd en keek in de grote bruine ogen van Josh “gaat prima, alleen beetje moe” antwoorde ik, Josh glimlachte en samen liepen we terug naar onze kamer. “dus… ik hoorde dat je vandaag naar huis mag” Josh ging op mijn bedrand zitten terwijl ik naar mijn kast liep, ik pakte er een shirt en een spijkerbroek uit, ik maakte een uhuh geluidje en gooide de kleren in een stoel “help je me koffers pakken als ik even ga douchen ?” Josh knikte en haalde een koffer onder mijn bed vandaan, ondertussen liep ik naar de douches.

“heb je alles ?” ik knikte en keek naar mijn koffer, de rest lag gewoon thuis, ik gaf de dokter een hand en liep toen samen met Josh het ziekenhuis uit… op weg naar mijn huis… wat Josh nog nooit gezien had maar zijn verbaasde blik sprak boekdelen, ik grinnikte zacht en opende de deur, ik gooide mijn koffer in de hal neer en begeleide Josh naar de woonkamer “Davy je woont in een kasteel !” ik glimlachte en keek toen naar de grond “het is super… gewoon dit alles maar… het is veel te groot voor één persoon…” Josh knikte begrijpend, al die dagen in het ziekenhuis moesten we toch over iets praten “nou… als je nog een huisgenoot zoekt…” Josh stond op en keek me schuin aan “hoe bedoel je ?” ik stond ook op en ging voor hem staan “nou… als ik bij jou mag intrekken hoef ik geen hotelhuur meer te betalen” ik grinnikte toen ik de kleine blos op zijn wangen zag “sure… trek hier maar in” zei ik glimlachend, Josh kreeg een grote grijns op zijn gezicht “dankje Davy !” riep hij bijna en gaf me spontaan een kus op mijn wang, van schrik deed hij een stapje achteruit “sorry… ik… ik ehm… het ging vanzelf…” ik grinnikte en legde mijn hand op zijn schouder “maakt niet uit” antwoorde ik zacht.

“gaan we vandaag nog langs de FBI ?” Josh keek me schuin aan, ik dacht na en prikte wat met mijn vork in het bordje aardappelen voor me “we kunnen het beter wel doen… ik wil vragen…” ik keek Josh aan en schudde mijn hoofd “laat maar” fluisterde ik, Josh legde zijn mes en vork neer en keek me recht aan “je wilde vragen of je bij het team mag of niet ?” geschrokken keek ik op “hoe… hoe weet je dat ?” Josh grinnikte “ik ken je Davy… jij gaat geen gevaar uit de weg, als je bewaakt moet worden dan doe je dat zelf wel, heb ik gelijk ?” ik glimlachte naar mijn bordje eten en keek toen weer naar Josh “helemaal” antwoorde ik, Josh knikte goedkeurend en na het eten reden we meteen naar het hoofdkantoor waar hoofdinspecteur Gregson ons al opwachtte.

Josh legde zijn hand op mijn schouder als teken dat ik even moest wachten met praten, hij keek Gregson aan en vertelde toen wat er aan de hand was en dat ik graag in het team wou, ondertussen wierp Gregson een paar betekende blikken naar mij. Toen Josh klaar was met zijn verhaal liet Gregson zich zuchtend achterin zijn stoel zakken, hij pakte zijn bril en een dossier en bekeek het aandachtig “goed… Davy Simons… aangezien je verleden met de politie mag je bij ons in het team maar… dit is geen eenmanswerk, je werkt samen met Josh White en hij is nog steeds je bodyguard” ik knikte en Gregson grinnikte zacht “is er iets ?” ik keek de man schuin aan die weer glimlachend naar Josh keek “eigenlijk had meneer White dit al verwacht… dus… daarom heb ik jullie allebei al op de Cavalier zaak gezet… jullie gaan beveiligingswerk doen op het vliegveld waar hij vaak werd gesignaleerd. Verbaasd deed ik een stap naar voren en keek Josh aan “ik zei het toch… ik ken je” zei hij met een knipoog, ik glimlachte en sloeg mijn armen om zijn nek “dankje Josh !” zei ik vrolijk.

Samen met Josh liep ik over het vliegveld “hier moet het ergens zijn” mompelde Josh en hij staarde naar het stapeltje papieren in zijn handen “jep, hier naar links en dan komen we in het opslagvertrek” ik glimlachte en schudde mijn hoofd “niks veranderd…” mompelde ik in mezelf… “we zijn er Davy” Josh stootte me aan en klopte op de deur, Josh was nogal breed en ik stond achter hem zodat de persoon die de deur opende alleen Josh zag “huh… wat… ? jij bent de bewaker ?” er klonk verbazing in Josh zijn stem en snel deed ik een stapje opzij, mijn gezicht vertrok toen ik de persoon in de deuropening zag “Niall ?” “Davy ?” zei hij met dezelfde verbazing…

-----------------------------------------------

oeeh, Davy en Niall zien elkaar weer...

wat vinden jullie ervan ? :)

misschien een reactie en een vote ? :)

volgende week weer een hoofdstukje ^^

oeh-oeh trouwens ! ik heb net de clip van 'Story of my life' gezien ! gewoon ge-wel-dig ! het was per-fect :) :)  CLIP HIERNAAST -->

wat vinden jullie ervan ?

x' loveyouall ♥