I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 21

** een paar dagen later **

Sophie's pov

we zitten nu in de privejet van de jongens. op weg naar amerika! mijn vader leeft dus nog.. maar we kunnen hem niet aangeven want hij is geregistreerd als overleden. en dan geloven ze me toch niet en dat is veel te veel gedoe. maar we gaan nu naar amerika dus ik moet het nu gewoon vergeten. ik voel dat we gaan opstijgen. ik raak een beetje in paniek maar louis pakt geruststellend mijn hand. sinds mijn 8e heb ik last van vliegangst. we gingen dus ook altijd met de auto op vakantie, en niet met het vliegtuig. ik knijp mijn ogen stijf dicht als ik merk dat we van de grond af vliegen. niall komt aan de andere kant van me zitten en pakt mijn andere hand. 'gaat het? je ziet een beetje wit' zegt louis bezorgd. ik knik zachtjes. 'vliegangst' fluister ik. ze knikken begrijpend. ik heb nog steeds mijn ogen dicht, en doe ze pas weer open als ik merk dat we recht gaan vliegen. 'thanx, dat helpt echt!' zeg ik tegen niall en louis waardoor ze glimlachen. ik pak mijn iphone en doe mijn oortjes. natuurlijk one direction, maar ook wel andere liedjes hoor. ik doe mijn ogen weer dicht maar dit keer om te gaan slapen. na een klein halfuurtje val ik in slaap.

'sophie kom je ook eten' hoor ik ver weg. ik kreun zachtjes. 'ssst ze slaapt' zegt louis. 'niet meer' zeg ik terwijl ik mijn ogen open. 'oh sorry' zegt liam 'geeft niet hoor' zeg ik met een glimlach. ik sta op maar wankel dan een beetje. gauw ga ik weer zitten. 'gaat het?' zegt louis en hij steekt zijn hand uit. 'ja hoor, behalve de vliegangst.. ' zeg ik zwakjes en ik pak zijn hand. stevig pak ik hem vast als we naar de eettafel lopen. 'sophie gaat het wel?' vragen zayn en harry tegelijk. 'vliegangst' mompelt louis. ook zij knikken begrijpend. snel ga ik op een stoel zitten. louis gaat op de stoel naast me zitten, ik schenk hem dankbaar een glimlach. hij knipoogt naar me en ik moet blozen. hij glimlacht en gauw kijk ik weg. 'hoelaat komen we aan?' vraag ik. 'over 5 uur' zeggen ze tegelijk. nerveus zit ik aan het hoesje van mijn iphone. iedereen is aan het eten. 'heb je geen honger?' vraagt liam. ik schud mijn hoofd. 'sooophie ik wil dat je nu gaat eten' zegt louis streng. 'maar dan word ik misselijk' zeur ik. ik word helemaal niet misselijk, en eigenlijk heb ik best wel honger. maar het mag niet, ik ben veelste dik. 'je bent echt niet dik hoor' zegt niall. zayn geeft hem boos een por waardoor ik moet lachen. 'ik heb gewoon geen honger, er is niks aan de hand hoor' zeg ik half lachend. als ze uitgegeten zijn wil ik opstaan maar louis is me voor. 'kom maar mee hunneyy' zegt hij overdreven bekakt. ik lach en pak zijn hand aan. even voel ik me niet goed maar hij stelt me gerust door licht in mijn hand te knijpen. 'waar wil je heen?' vraagt hij lief. 'de bank' zeg ik glimlachend. gelukkig heb ik niet een heel erge vorm van vliegangst. hij brengt me naar de bank en loopt dan terug naar de jongens. ik ga op de bank liggen en doe mijn oortjes weer in. opeens komt 'let her go; passenger' op. geluidloos stroomt er weer een traan over mijn wang. ik veeg hem snel weer weg want ik zie dat de jongens binnen komen. ik doe alsof ik slaap.

'ahww kijk hoe cutee' zegt zayn. 'maar louis je vind haar leuk toch' zegt liam 'noujaa ehh .. ja eigenlijk wel.' hoor ik louis zeggen. verder hoor ik niks meer. met een glimlach val ik weer in slaap.

Louis' pov

Sophie is zo schattig als ze slaapt. Zo zou ik heel lang kunnen blijven zitten. gewoon naar haar kijken hoe vredig ze slaapt. haar mooie goudblonde haren krullen licht over haar schouders, haar zachtroze lippen vormen een kleine glimlach. ik wordt uit mijn gedachte gehaald door een vrouwenstem die zegt dat we naar onze stoelen moeten gaan en gordels vast moeten maken, we gaan landen. voorzichtig til ik sophie op en zet haar in een stoel. voorzichtig maak ik haar gordel vast. ze knippert en doet haar ogen open. 'we gaan landen' zeg ik en ze knikt. ik zie haar blik naar mijn hand gaan en ik begrijp de hint. zachtjes pak ik haar hand. ze glimlacht en doet haar ogen weer dicht. dit keer gaat harry aan de andere kant van haar zitten. ze opent heel even haar ogen om te kijken wie er naast zit, en pakt dan ook zijn hand. daarna doet ze haar ogen weer dicht. dan kijk ik uit het raampje en voel dat we naar beneden gaan. sophie trilt helemaal, zo zielig. zachtjes knijp ik in haar hand, misschien dat het zo minder wordt. ze glimlacht. na 10 minuten zijn we geland en doet sophie eindelijk weer haar ogen open. 'WE ZIJN IN AMERIKAAAAAA!' roept ze vrolijk. harry schrikt op want die had niet door dat ze weer haar ogen open had gedaan. ik grinnik en doe vrolijk mee 'WHOOEHOEE!' roep ik blij. iedereen is vrolijk nu. we pakken onze koffers en lopen dan het vliegtuig uit. overmorgen is het eerste concert. morgen gaan we naar de stad en misschien naar het strand, we zien wel. we zijn tenslotte wel in californie, dus ik wil wel graag naar het strand. we worden naar ons appartement gereden en alle 6 staan we met open mond te kijken. het is een heel groot luxe huis aan het strand met uitzicht op de zee. het is echt prachtig. snel rent sophie naar binnen met haar koffer. even later staat ze op het balkon, degene met uitzicht op de zee. 'ik slaap hier' zegt ze vrolijk. snel ren ik ook naar binnen, ik wil ook een mooie kamer! als ik bovenkom zie ik dat er nog een kamer naast sophie vrij is, het balkon is van de 2 kamers samen. tevreden zet ik mijn spullen neer. dan loop ik naar het balkon. sophie staat daar ook. 'hey slaap jij in de kamer naast me?' zegt ze terwijl ze de kamer aanwijst. ik knik blij. 'yaayyy dan is dit "ons" balkon' zegt ze vrolijk. volgens mij zag ik vreugde ik haar ogen toen ik zei dat ik naast haar slaap. of heb ik me vergist? het zal wel. 'ik ga mijn spullen uitpakken' zegt ze, ik knik. 'ik ook' zeg ik en loop naar mijn kamer. liam doet de deur open 'oh jij slaapt hier al, nou dan ga ik weer' zegt hij lachend. ik lach en knik.