I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 8

** 1 maand later **

Sophie POV

O ik ben zo vrolijk vandaag! mijn moeder mag weer een paar daagjes naar huis! het gaat goed met haar, ik zie het aan haar! ik werp nog gauw een blik op de klok. Shit! het is al kwart voor 9, ik ontbijt vandaag maar niet. snel gris ik mijn sleutel van tafel, en doe de deur op slot. Ik spring op mijn fiets, als ik bedenk dat dat helemaal niet handig is .. Nouja we bedenken wel iets.

** in het ziekenhuis **

snel loop ik naar de balie. ze is al een paar keer overgeplaatst en ik wil niet weer bij de verkeerde deur staan .. als de chagrijnige vrouw de kamer zegt huppel ik er bijna vrolijk naar toe. ik zie alle mensen me nastaren, ik grinnik er om. Wie gaat er in een ziekenhuis nou huppelen? ik dus.

als ik bij haar kamer aankom klop ik zachtjes op de deur. 'kom maar binnen' zegt mijn moeder vrolijk. 'heeii mam!' zeg ik nog steeds vrolijk. ze heeft al haar spullen al gepakt en er loopt een dokter naar ons toe. 'vrijdag moet ze weer komen voor haar kuur.' zegt hij. ik knik en help mijn moeder overeind. 'het gaat wel hoor' zegt mijn moeder als ze me loslaat. samen lopen we naar de uitgang, als ik me weer herinner dat ik op de fiets ben, en het is te ver om te lopen. 'wacht ik roep even een taxi' roep ik terwijl ik weg ren. gelukkig staat er al een te wachten. 'mam, kom maar deze man brengt je naar huis, ik kom zo snel mogelijk met de fiets oke?' vraag ik aan haar. 'ja tuurlijk ik zie je zo' zegt ze en ik geef haar nog snel een knuffel.

'ik ben blij dat je weer thuis bent mam!' zeg ik blij. ze glimlacht 'ik ook' zegt ze. 'wat wil je vanavond eten? vraag ik. 'gewoon, iets simpels wat niet te lang duurt. dan kunnen we nog wat leuks doen of een film kijken.' oke wat dacht je van aardappels met sla en een stukje vlees?' stel ik voor. 'prima' zegt ze. 'zullen we daarna een film kijken of iets wat op tv is?' vraagt ze. 'ja is goed, zal ik chips meenemen? ik moet toch naar de winkel voor het avondeten. 'tot zo!' roep ik en fiets naar de winkel.

** in de winkel **

hmm eerst even vlees pakken. ondertussen kom ik langs de aardappeltjes. oh ik kan ook wel gebakken aardappeltjes maken! snel gris ik de krieltjes uit het vak en loop verder. daarna kom ik langs de sla en pak een pakje ijsbergsla. bij de vlees afdeling pak ik een bakje met 2 slavinken. ik zoek nog een zak chips uit en reken dan af bij de kassa. shit michiel staat er ook. net nu he daar heb ik echt geen zin in! ik zet mijn capuchon op maar het heeft geen zin; hij heeft me al gezien. goddank ben ik nu aan de beurt. 'Sophie!' Roept hij. snel reken ik af en loop snel naar mijn fiets. hij komt achter me aanrennen.

'Sophie wacht asjeblieft' smeekt hij. ik doe alsof ik het niet hoor. ik gooi de tas in mijn mand en steek de sleutel in het slot. ik wil wegfietsen als ik met een ruk stop. hij pakte mijn bagagedrager vast waardoor ik bijna viel 'waar was dat voor nodig?' snauw ik. hij grinnikt, maar zijn blik word gelijk weer serieus. 'ik moet met je praten' zegt hij 'waarom? je hebt zeker niet begrepen dat het uit is Michiel? ik wil je niet meer zien!' zeg ik boos terwijl ik wegfiets. hij kijkt verdrietig. 'maar .. ' zegt hij. 'lul! hoe kon je!' schreeuw ik met tranen in mijn ogen. snel fiets ik weg. als ik achterom kijk zie ik dat hij huilt. eigen schuld had hij maar niet met mieke moeten zoenen. maar toch zit het me niet lekker. we zijn nu bijna anderhalve maand uit elkaar maar ik mis hem. ik voel dat er een traan over mijn wang stroomt. een zucht verlaat mijn mond en ik veeg hem snel weg.

'heyy' zeg ik. 'hee ben je er al?!' roept ze van boven. ik loop de trap op naar boven. ze is aan het stofzuigen. 'waarom doe je dat, je moet niet teveel bewegen van de dokter dat doe ik wel' zeg ik terwijl ik de stofzuiger uit haar handen pak. ik maak de kamer af en zet hem dan uit. ze is ondertussen op haar bed gaan zitten. ik leun tegen de deurpost aan. 'zin in een eitje?' vraag ik. 'kom eens hier' zegt ze terwijl ze met haar hand op het bed slaat naast haar. ik loop naar haar toe. 'wat is er aan de hand? je ziet er heel moe uit en je hebt rode ogen, waarom heb je gehuild?' vraagt ze zacht. 'nou .. ' verder kom ik niet want ik barst in tranen uit. mijn moeder trekt mr in een stevige knuffel en wrijft over mijn rug. 'Michiel' fluister ik 'wat is er heeft hij het uitgemaakt?' zegt ze. 'hij zoende met mieke' zeg ik zacht. 'meen je dat? wat een eikel zeg!' roept ze boos. 'en nu?' vraagt ze iets rustiger, maar ik hoor aan haar stem dat ze boos is op hem. 'ik heb het uitgemaakt.' zeg ik nog steeds huilend. 'achh wat sneu voor je!' Zegt ze medelevend. 'kom dan gaan we pannekoeken bakken, samen' zegt ze waardoor een glimlach op mijn gezicht verschijnt. 'vroeger als je verdrietig was dan gingen we altijd samen pannekoeken bakken om je op te vrolijken.' ze geeft me een knipoog. ik lach naar haar. wat moet ik zonder mijn moeder, op het moment betekent ze echt alles voor me. ze mag niet doodgaan dat mág gewoon niet. ik voel een brok in mijn keel. niet huilen nu. de dokter zei dat het goed komt en dat gebeurt ook. 'kom je?' vraagt ze. ik knik en loop naar beneden. eerst ruim ik nog snel de boodschappen op en dan maken we samen het beslag. zij giet het in de pan elke keer en ik draai ze om 'dat noem ik nou eens teamwork' lacht ze. ik glimlach. hier word ik inderdaad vrolijker van.