I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 1

Sofie POV

Ik zit in de trein als ik mijn favoriete liedje hoor op mijn ipod. Ik heb vreselijke zin om heel hard mee te zingen, wat ik maar niet doe, gezien de mensen om me heen. Opeens krijg ik een appje. Van wie zou dat nou weer zijn? Nieuwschierig open ik hem. Michiel! Hoe kon het ook anders .. Wat heb ik hem gemist zeg! Ik verheug me nu al om hem weer te zien. "Hoe laat kom je aan?" Stuurt hij. "Over een half uurtje, love you! x" stuur ik terug.

Na een half uurtje kom ik aan op het station. Michiel staat er al, Mieke komt nog snel aan gerend. Ze is ook altijd te laat.. Maar wel leuk dat ze er is! Als ik uit de trein stap, vlieg ik Michiel om de hals 'Ik heb je gemist' zeg ik en geef hem een kus. Mieke bevrijd hem uit mijn omhelzing en geeft me een knuffel. 'ik heb je ook gemist hoor!' zegt ze

Als we even later naar huis lopen vraagt michiel 'hoe was het eigenlijk? Je bent lang weg geweest maar wat ging je nou precies doen?' vraagt hij nieuwsgierig. 'Zeg ik lekker niet' zeg ik en steek mijn tong uit. 'Wanneer krijg ik het te weten dan?!' zegt hij. 'Jajaja je krijgt het wel te weten .. Ooit' zeg ik lachend. 'hmm, denk je er nu nog steeds zo over?' zegt hij grijnzend en steekt zijn handen in de lucht. 'Neeee' gil ik. 'niet de kieteldood!' roep ik weer. Michiel rent me achterna en probeert me te kietelen. Ik ren natuurlijk weg, maar Michiel kan veel harder rennen. Al snel haalt hij me in, en vallen we samen in de bosjes. Iedereen kijkt ons raar aan zo op het station maar wij proesten het uit van het lachen. 'stooop' schreeuw ik bijna huilend van het lachen, terwijl michiel me nog steeds kietelt. 'vertel je het dan? Nou?' zegt hij. 'okee okee ik zeg het binnekort, in ieder geval dit jaar.' zeg ik 'beloofd?' vraagt hij 'beloofd.' zeg ik. Mieke komt nu pas aanlopen en zegt 'jaja nou is het wel weer even genoeg he'. Michiel en ik kijken elkaar aan met een blik van; die heeft zeker niet goed geslapen.

Eenmaal bij mij thuis aangekomen plof ik neer op de bank. 'Maaaaaam,, ik ben thuuiihuiis' roep ik. Geen reactie. 'Mahaam' roep ik nog een keer. Weer geen reactie. 'oh het is zaterdag, dan is ze nu boodschappen doen, ze zal zo wel thuiskomen.' zeg ik. Ik schenk wat te drinken in voor ons drieen en pak wat lekkers. 'hmm waar hebben jullie zin in, biscuitjes of roze koeken?' vraag ik 'duhh roze koeken natuurlijk' zegt mieke. Michiel zegt 'zeg jij het maar, het maakt me niks uit.' Ik kies voor de roze koeken, dat is mijn favoriet. Als ik het op tafel zet, valt mieke gelijk aan. Met een volle mond vraagt ze 'heb je eigenlijk nog leuke jongens gezien?' 'mieke wat denk je nou, ze heeft mij toch' zegt michiel lachend. 'Nee' zeg ik. 'Jij weet toch ook niet wat ik ging doen? Of heb je het viavia gehoord..' zeg ik verbaast. 'nee hoor, het had toch gekund' zegt ze scheinheilig

'heb jij wel wat met iemand anders gedaan dan; michiel stokman?' ik probeer heel serieus te kijken, maar na 3 seconden barst ik toch weer in lachen uit. Michiel lacht mee 'nee hoor ik heb niks uitgespookt, behalve met iris, esmee, michelle, en ' telt hij op zijn vingers. 'nee' roep ik. 'echt?' vraag ik. 'grapje' zegt michiel droog 'oohh lul' zeg ik. 'dankje' zegt hij. Ik geef hem weer een knuffel. 'Ik hou van je' fluister ik in zijn oor. Hij knuffelt me terug en zegt 'ik heb je zo gemist, goed je weer te zien' 'jongens hou maar weer op met dat slijmen, ik zit hier ook nog hoor' zegt mieke geïrriteerd. 'mag ik mijn vriendin niet eens een knuffel geven omdat ik haar gemist heb? waar slaat dat op ben je jaloers?!' zegt michiel 'hee jongens zo is het wel genoeg hè' zeg ik tegen allebei. Mieke staat op en loopt weg. 'nee wacht!' zeg ik, maar ze loopt door. Bij de deur kijkt ze achterom en zegt 'sorry jongens, mijn oma is gister overleden. Daarom doe ik zo chagrijnig, ik heb niet zo'n behoefte aan gezelschap.' awhh vervelend!' zeg ik en geef haar een knuffel. 'als ik iets voor je kan doen dan bel je maar okee?' 'ja is goed' zegt ze. 'sorry mieke, ik had niet zo lullig moeten doen, het spijt me' zegt michiel. 'nee het geeft niet, jullie konden het ook niet weten. Doeii' zegt ze 'sterkte' zeggen michiel en ik tegelijk.

'hmm zullen we morgen samen iets leuks doen?' zegt hij. 'ja is goed. Maar wat dan?' zeg ik 'verassing als je gewoon je ipod meeneemt komt het helemaal goed' zegt hij. 'ohh jij wil me nieuwsgierig maken hè, nou dan speel ik het spelletje mee.' zeg ik ondeugend. 'nee hoor' zegt hij sarcastisch. Hij kust me op mijn wang. Ik geef hem een zoen terug en vraag 'kunnen we onderhandelen?' 'hoe bedoel je?' zegt hij 'nou, als ik iets voor je doe dat je dan zegt wat we gaan doen' zeg ik 'zo doen we dat niet sofie' zegt mijn moeder die opeens achter me staat 'Mam! Roep ik' ze omhelst me. 'lieverd ik heb je gemist!' michiel zegt 'zal ik even de boodschappen opruimen?' 'graag' zegt mijn moeder. 'ga jij maar op de bank zitten, wij ruimen wel op.' zeg ik 'dankjullie wel' zegt ze.

'maar kunnen we een deal maken?'. vraag ik ondeugend 'hmmm' zegt michiel 'daar moet ik wel even over nadenken hoor, dat zou wel tot morgen kunnen duren' zegt hij plagerig 'nouu, echt niet?' vraag ik. 'nee. Of wacht toch wel je--' zegt hij. 'jaa wat moet ik doen?' praat ik door hem heen. 'vertellen waar je geweest bent, alleen dan zeg ik waar we heen gaan.' zegt hij met en grijns. 'flauwerd' zeg ik en hij krijgt een theedoek naar zijn hoofd. 'sofie wat krijgen we nou?' zegt hij verbaasd. 'hoezo?' vraag ik 'in een keer raak!' 'ooh' lach ik. Mijn moeder kijkt ons aan vanuit de woonkamer.

Even verwacht ik een preek, maar ze geeft ons een knipoog. Ik glimlach naar haar. Wat is mijn moeder toch lief.

Even later zijn alle boodschappen opgeruimd. 'wat eten we vanavond?' vraag ik aan mijn moeder. 'ehh kip met HOLY SHIT' snel slaat ze haar hand voor haar mond 'dat hoorden jullie niet hoor' zegt ze gauw. 'mam het is niet erg, alsof wij nooit schelden.' zeg ik. 'het is al half 8!' zegt ze. 'bestel maar een pizza jongens, ik wil salami' zegt ze dan maar. 'lekker mam, dus michiel eet ook mee?' vraag ik. 'ja gezellig' zegt ze.

Even later zitten we met z'n drietjes aan tafel. 'hoe gaat het bij jou eigenlijk op school, michiel? Ga je over?' vraagt mijn moeder. 'ja, ik denk het wel.' zegt Michiel en glimlacht. 'o gelukkig maar. Komen jullie dan weer bij elkaar in de klas?' vraagt ze. 'ja mam, dat had je al gevraagd dat weten we nog niet. Als we allebei naar 5havo gaan waarschijnlijk wel.' zeg ik en grinnik. 'oja sorry' zegt ze. 'geeft niet.' zeg ik en glimlach

Wanneer we bijna klaar zijn met eten vraagt mijn moeder 'gaan jullie nog uit vanavond?'. 'ja, het is zaterdagavond we gaan weer weg, sorry' zeg ik. 'het geeft niet. Ik ruim de tafel wel af, gaan jullie je maar omkleden.' zegt ze. Michiel en ik lopen naar boven. Hij gaat op mijn bed liggen 'je lieve kamertje heb ik ook wel gemist hoor' zegt hij sarcastisch. 'Welke zal ik aan doen, dit jurkje met of gewoon een shirtje met een short' vraag ik en negeer zijn opmerking. 'trek ze allebei eens aan' zegt hij. als ik het jurkje aan heb zegt hij 'staat je perfect!, trek die andere eens aan?' 'hmm dit is wel leuk, maar dat jurkje is leuker.' zegt hij. 'okee dan doe ik die weer aan. moeten we zo nog naar jouw huis?' vraag ik. 'ja, ik moet me ook nog even omkleden zegt hij. 'okee dan neem ik mijn make up wel mee, dan doe ik dat bij jou nog wel.' zeg ik.

'doei mam! tot vanavond.' zeg ik. 'veel plezier!' zegt ze en Michiel en ik lopen het huis uit.

'maar hoezo moet ik mijn ipod nou meenemen? we gaan toch wel iets samen doen hé?' zeg ik tegen michiel als we naar zijn huis lopen. 'ja tuurlijk, maar als je dan genoeg van me krijgt..' zegt hij en geeft me een knipoog. 'nee hoor, van jou krijg ik nooit genoeg' zeg ik en we lachen.

'hee mieke! dat is ook toevallig we vroegen ons net af of je mee wilde vanavond.' zeg ik terwijl we haar op straat tegenkomen. 'sorry jongens, ik heb niet zo veel zin. kunnen jullie zeggen dat ik ziek ben?' vraagt ze bijna smekend, zo zielig klinkt het. 'ja hoor, sterkte' zeggen Michiel en ik 'dankjewel, veel plezier' zegt ze opgelucht.