I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 2

Sofie POV

'Pffff het is al weer half 3 .. ' gaap ik. 'Ben je soms een beetje moe sofie?' vraagt Stephan, de beste vriend van Michiel. 'Nee hoor, nou okee eigenlijk wel' zeg ik. 'Zal ik je even naar huis brengen, soof?' vraagt hij. 'Nee hoor, ik red het wel alleen.' glimlach ik. Ik zeg mijn vrienden gedag, en ga dan richting huis. 'Sofie wacht!' hoor ik opeens, oja helemaal vergeten.. Michiel en ik hebben niks afgesproken voor morgen. 'Hoelaat moet ik morgen bij je zijn?' vraag ik. 'uhh wat wil je?' vraagt hij terwijl we naar mijn huis lopen. 'hoelang heb je nodig?' vraag ik. 'wat jij wil.' zegt hij. 'ja daar heb ik wat aan' zeg ik sarcastisch. 'Oke dan, om half 9 voor mijn huis' zegt hij 'zo vroeg!' zeg ik. 'Ja, het maakte jou niet uit' plaagt hij me. 'Ohh mag het asjeblieft wat later?' smeek ik. 'Vooruit dan, half 12 maar niet later hé..' zegt hij 'Okee ik zorg dat ik op tijd ben.' zeg ik. 'Sorry, ik ga weer terug, ze wachten vast op me.' zegt hj medelevend. 'okee slaaplekker straks, love you' zeg ik 'ook slaaplekker en ik hou ook van jou schat' zegt hij en loopt weer terug. Ik zit in mijn gedachten verzonken over wat we nou kunnen gaan doen morgen, varen? nee dat zal wel niet.

Op eens wordt ik op de grond geduwd. HELP denk ik, maar ik krijg het mijn mond niet uit. de persoon sleept me mee naar de bosjes. Ik wil niet nadenken over wat er nu gaat gebeuren... ineens denk ik aan MICHIEL! hij is nog vlakbij. 'MICHIEEL HEEELP MICHIEEELL' als ik geen reactie hoor, begin ik maar te gillen. Opeens schrikt de persoon die me op de grond heeft geduwd en probeert mijn tas te doorzoeken naar mijn portomonnee. Hij kan hem niet vinden, logisch die zit in mijn zak. Alsof hij gedachten kan lezen begint hij mijn zakken te voelen. Ik schreeuw en trap woest tegen hem aan. Plotseling hoor ik een klap. Huh? wat was dat? de persoon zakt kreunend in elkaar op de grond.

Michiel POV

snel loop ik terug naar mijn vrienden. ik bof maar met soof, ze is zo knap en lief en .. wacht is dat nou mijn naam die ze roept? ik stop met lopen en luister goed 'MICHIEL' hoor ik. Shit dit is niet goed. ik ren snel richting haar huis als ze begint te gillen. Godverdomme wat is er aan de hand?! ik zie een gedaante, ik zie dat hij in haar zakken voelt. zonder na te denken ligt hij op de grond. 'ojee' mompel ik. snel herpak ik me, en schreeuw wat naar de man, ik weet het niet meer ik ben in een shock. 'Sofie' zeg ik. ze zit daar, tegen een muurtje in elkaar gedoken, ook in shock. ze is zo bang joh niet normaal ik zie het gewoon aan haar. ik kan het niet aanzien en neem haar in een stevige knuffel.

Sofie POV

ik herken de stem gelijk. 'Michiel' fluister ik. 'Sofie! ben je oké? 'Ja.. ' zeg ik met een schorre stem 'hij .. hij wilde .. ' zeg ik zacht 'ssssst stil maar het is oke' onderbreekt hij me terwijl hij me stevig vasthoud. ik wil hem niet meer loslaten, zo bang ben ik voor wat er had kunnen gebeuren. 'Kom je moet naar huis' zegt hij. 'loop je asjeblieft met me mee?' vraag ik zachtjes. 'Wat dacht je, dat ik je nu nog alleen zou laten?, nee tuurlijk breng ik je naar huis, ik ga pas weg als ik zeker weet dat je veilig bent.' zegt hij vastberaden. een zucht van opluchting gaat door me heen. Ik wil weglopen als Michiel opeens bedenkt dat de overvaller nog op straat ligt. 'Wacht, ik bel de politie wel.' zegt hij 'Met Michiel Stokman, mijn vriendin is net overvallen in de weststraat. Okee dag' zegt hij tegen de politie via zijn telefoon. 'Ze komen er nu aan.' zegt hij. 'moeten we hier nu blijven?' vraag ik. 'Tot ze hier zijn bedoel je? Ja, ze zijn er met 5 minuutjes zei de man die ik aan de lijn had.' zegt Michiel 'oke' zeg ik 'Zullen we even gaan zitten daar op dat bankje?' vraagt hij' 'ja is goed' zeg ik nogal overstuur' 'hé gaat het echt wel heeft die vent echt niks gedaan met je?' vraagt hij geschrokken. 'nee echt niet. Gelukkig was jij er snel bij, anders had hij me misschien wel ... ' opeens begin ik te huilen. 'Sofie, het is voorbij, de politie komt er nu aan.' probeert hij me gerust te stellen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder, en hij slaat een arm om me heen. 'Waarom ben je zo lief?' vraag ik. 'Ik ben zo bang dat ik je een keer kwijt raak, dat wil ik echt niet' zeg ik. 'Als dat zou gebeuren moet er wel iets heel raars aan de hand zijn, ik wil jou ook niet kwijt.' zegt hij. Ik wil net gaan praten, als de politie aan komt rijden. Een auto stopt, de man stapt uit. 'Waar ligt hij?' vraagt hij. 'Er komt iemand aan voor jullie, maar eerst moet de overvaller opgepakt worden, anders ontsnapt hij misschien. 'Daar ligt hij' zegt Michiel terwijl hij de plek aanwijst. 'Okee bedankt voor je belletje en sterkte he' zegt hij terwijl hij medelevend kijkt. De volgende auto die stopt is een andere politieagent die ons helpt en verhoort. 'Willen jullie even meekomen, er zijn wat formulieren die ingevuld moeten worden.' zegt de man. 'Michiel' fluister ik 'hoelang duurt dit eigenlijk, ik ben vreselijk moe en wil graag naar bed.' 'Ik weet het niet, sorry' 'Meneer, zouden we dit morgen kunnen doen, mijn vriendin is erg moe en kan de rust nu wel gebruiken' vraagt hij. 'Ja natuurlijk, het enige wat jullie nu hoefden te doen is even je naam en adres opschrijven, dan kunnen we contact met jullie opnemen.' zegt de man. 'Prima.' zegt Michiel. 'Maar, ons afspraakje dan?' zeg ik tegen Michiel. 'Ik vraag wel of het verhoor overmorgen kan. 'Meneer, nog een vraagje' 'Zeg het maar' zegt de man. 'Morgen komt het voor ons allebei niet handig uit, kunnen we maandag een afspraak maken?' zegt hij. 'Natuurlijk, als het maar zo snel mogelijk gebeurt.' zegt de man 'oke' zeggen Michiel en ik tegelijk.

'Wil je nog wat doen samen morgen dan?' vraagt Michiel even later. 'Heel graag, dan kan ik dit allemaal even vergeten.' zeg ik. 'Nou dat gaat wel lukken, ik had bedacht om te gaan picknicken, niet zomaar picknicken echt de plaats is super!' zegt hij 'leuk! wil je soms blijven slapen,?' vraag ik. 'Ja is goed hoor.' zegt hij 'FUCKK' zeg ik. 'Wat is er?' vraagt hij geschrokken. 'Je vrienden! die denken vast dat je al naar huis bent.' zeg ik. 'oja .. ik stuur ze wel een berichtje. oh mijn telefoon stond uit. Jezus! 150 nieuwe berichten! allemaal van de jongens .. Vind je het erg als ze het weten allemaal?' vraag hij. 'Nee, ze moeten toch weten waar je bent geweest en je mag niet liegen voor mij' zeg ik 'okee, je bent lief!' zegt hij terwijl hij me lief aankijkt. 'jij ook' zeg ik. ik voel nog dat michiel zijn armen om me heen slaat en met een glimlach val ik in slaap.