I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 33

Sophie's pov

ik voel een kus op mijn voorhoofd en een zachte hand die op mijn wang ligt. daarna voel ik ook iets nats op mijn voorhoofd, ik denk dat het een traan is. maar de persoon veegt hem gauw weg met de hand die zonet nog op mijn wang lag. ik knipper door het felle licht en open daarna mijn ogen. 'sofie' fluistert louis door zijn tranen heen. ik glimlach zwakjes. 'hoe voel je je?' vraagt hij. ik haal mijn schouders op. 'kan beter' zeg ik schor. hij knuffelt me stevig. 'je liet me schrikken' zegt hij. de twinkeling is uit zijn ogen verdwenen. 'so ..' zeg ik maar hij legt zijn zachte warme hand op mijn mond 'zeg geen sorry, je kan er niks aan doen' zegt hij en haalt zijn hand weer weg. in plaats daarvan drukt hij zacht een kusje op mijn mond. hij pakt mijn hand vast en kijkt me bezorgd aan. 'wil je me vertellen wat er gebeurde?' vraagt hij zo lief dat je er geen nee tegen kán zeggen. ik knik voorzichtig. 'toen hij zei dat .. ' ik neem diep adem. 'mijn moeder had ook longkanker' zeg ik. louis' gezicht betrekt. 'was dat .. ik bedoel ging ze daaraan ' zegt hij en ik knik. 'dan snap ik je reactie' zegt hij een beetje begrijpend. hij knuffelt me weer, maar dit keer langer. voor mijn gevoel zitten we echt een halfuur in elkaars armen maar ik krijg een stijve rug dus ik duw hem zachtjes weg. ik glimlach en hij glimlacht terug, en dan gaat de deur open. 'hallo' zegt de dokter. 'hoi' zeg ik zacht. 'gelukkig was er niks ernstigs, alleen een soort paniek aanval. we beginnen gelijk met de behandelingen' zegt hij en louis en ik knikken. 'je moet wel aan een infuus, ik weet niet of je dat erg vind?' vraagt hij. ik schrik en kijk bang naar louis. 'ehh ja is goed' zeg ik en louis knijpt zachtjes in mijn hand en glimlacht naar me. ' 3, 2, .. ' ik voel iets prikken in mijn arm maar het gevoel gaat gelijk weer weg, doordat louis een kus op mijn lippen drukt. na een tijdje trekt hij zich terug en glimlacht naar me. ik glimlach en kijk naar mijn arm, hij zit er al in gelukkig. de dokter maakt er een zakje aan vast en verlaat de kamer weer. 'thanx lou' zeg ik zacht. hij knipoogt naar me. 'geen probleem' zegt hij lachend. mijn ogen vallen dicht en ik laat het toe. ik slaap licht en voel nog net dat louis mijn hand vastpakt.

Harry's pov

zuchtend laat ik me op de bank vallen. ik sla mijn handen tegen mijn hoofd en knijp mijn ogen dicht. alles ging zo snel, in een dag hebben we te horen gekregen dat sofie kanker heeft en zij en louis naar nederland zijn. ik wilde louis achterna gaan, waarom hield paul me verdomme nou tegen! en paul heeft ook nog eens gezegd dat we de tour zónder hem af moeten maken. dat kan gewoon niet, zonder hem is het geen one direction meer. en wie doet dan zijn solo's? en de fans? hopeloos toets ik voor de zoveelste keer zijn nummer in. geduldig wacht ik. TUUT .. TUUT .. TUUT .. DIT IS DE VOICEMAIL VAN.. shit. nog een keer bel ik hem. tot mijn verbazing neemt hij zomaar op. 'LOU!' roep ik. 'hey hazz' zegt hij gebroken. 'hey, gaat alles wel goed?' vraag ik bezorgd. 'nee niet echt .. sofie ligt naast me in een ziekenhuis bed aan de chemo. ze slaapt gelukkig wel' zegt hij. ik hoor dat hij verdrietig is. 'paul wil dat we zonder je de tour afmaken .. ' zeg ik. 'WAT?!' zegt hij boos. 'Natuurlijk doen we dat niet' zeg ik gauw. 'maar als het moet van paul .. ' zegt hij teleurgesteld. 'we doen het niet, zonder jou geen one direcion' zeg ik vastbesloten. 'je weet echt niet hoe dankbaar ik je ben hazz' zegt hij en ik glimlach. 'geen probleem. wij komen nu ook maar weer terug naar engeland, we hoeven de tour toch niet af te maken' zeg ik. 'okee dan zie ik je .. nou ik weet niet maar ze wordt wakker dus ik ga hangen' zegt hij. 'eh .. mag ik haar nog even spreken?' zeg ik. 'van mij wel, ik vraag het wel even hold on a sec' zegt hij en ik grinnik. ik hoor wat geruis en daarna hoor ik opeens sofie 'hey' zegt ze schor. 'hee hoe voel je je?' vraag ik. 'misselijk' zegt ze en een vlaag van medelijden gaat door me heen. 'sterkte meid, het komt allemaal goed dat beloof ik je. vind je het goed als ik en de jongens langs komen overmorgen ofzo?' vraag ik. het is een lange tijd stil. 'ehh .. liam ook?' vraagt ze zacht. 'als jij dat niet wil niet' zeg ik. 'oke dan' zegt ze. ik glimlach 'doei sooff' zeg ik. 'doeii hazz' zegt ze bijna fluisterend en dan hang ik op. met een zucht sta ik op en loop naar mijn kamer om mijn koffer in te pakken.