I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 18

Sophie's pov

ik lig in een ziekenhuisbed. ik wil naar huis, het is echt vreselijk hier.. ik kijk naast me en zie dat louis in een stoel in slaap gevallen is. hij houdt zachtjes mijn hand vast. hij is echt heel schattig als hij slaapt. zachtjes knijp ik in zijn hand en probeer weer te slapen. eerst lukt het niet, ik zit een hele speech te bedenken voor mijn moeders begravenis. uiteindelijk val ik toch in slaap.

** drie dagen later **

Sophie's pov

ongeduldig wacht ik op de dokter. het is nu 1 minuut voor half 9 en om half 9 zou de dokter komen om te kijken. precies om half 9 komt hij binnen en doet wat testjes. hij gaat weer weg en na 10 minuutjes komt hij weer terug. Louis pakt mijn hand en kijkt me hoopvol aan. ik glimlach onzeker en kijk naar de dokter. 'we hebben gekeken, en we hebben besloten dat je naar huis mag maar je moet wel rustig aan doen.' zegt hij. opgelucht geef ik louis een knuffel. 'kom dan gaan we naar je huis, dan kan je je opfrissen' zegt hij en pakt weer mijn hand. als we voor mijn huisdeur staan zegt louis 'nou, dan zie ik je wel weer eens. bel me als je me nodig hebt' en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'wacht' zeg ik zacht (dat rijmt ;p) hij draait zich weer om. 'wil je met me meegaan?' vraag ik schor. 'natuurlijk, als je dat wil.' zegt hij lief en geeft me een knuffel. 'dankje' fluister ik in zijn oor. 'maar dan ga ik even naar huis om me om te kleden' zegt hij. ik knik. 'ik ga ook douchen, tot zo dan' zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. 'ik kom zo snel weer naar je toe.' zegt hij en loopt weg. ik doe de deur dicht en ga snel onder de douche staan. ik fohn mijn haar en aan beide kanten maak ik een dun vlechtje die ik achter mijn hoofd samenbind. ik doe dun eyeliner op en een beetje mascara. daarna doe ik een beetje blush op en trek een donkere spijkerbroek aan. daarop doe ik een wit blousje die ik in mijn broek stop. daarover doe ik een zwart cobertje. ik doe mijn ringen in en loop naar beneden. de speech heb ik op een papiertje opgeschreven en ga ik nog even snel uittypen. net als ik klaar ben gaat de bel. ik doe open maar zie niet de gene die ik verwacht had. michiel. 'wat doe je hier' zeg ik boos. 'ik moet met je praten' zegt hij kalm 'en daar kom je nu mee? nu heb ik geen tijd. dus doei michiel' zeg ik en pak mijn sleutels. ik zag louis al aan komen lopen dus ik sluit de deur en loop naar hem toe. 'hey' zeg ik en ik geef hem een knuffel. michiel kijkt verbaasd toe. 'Slet!' roept hij en loopt kwaad weg. nu word ik pas echt boos. hij heeft mij bedrogen en louis steunt me alleen maar. hoe durft hij me slet te noemen. louis ziet dat ik boos ben en probeert me gerust te stellen. ik ruk me los en ren achter michiel aan. 'HOE DURF JE ME EEN SLET TE NOEMEN! jij bent vreemd gegaan , niet ik. waarom kom je nú naar me toe, ik ga naar de begrafenis van mijn moeder, ja je hoort het goed ze is dood' zeg ik bot. 'toen ik je nodig had bedroog je me. en jij durft me een slet te noemen.' sis ik boos. hij kijkt me geschrokken aan. ik geef hem een klap in mijn gezicht en dan zie ik woede in zijn ogen. 'sophie we moeten gaan' zegt louis en hij pakt mijn hand. snel loop ik achter hem aan. weg van michiel. 'sorry lou' zeg ik zacht. 'jij hoeft geen sorry te zeggen hoor, dat moet hij doen.' zegt hij.

we rijden samen met louis auto naar de begraafplaats. voorzichtig pak ik zijn hand. diep haal ik adem. samen lopen we naar binnen. er is een speciale ruimte voor de dichte familie. daar lopen we naar toe. ik zie mijn oom en tante. mijn tante komt naar me toe gerend. 'lieverd toch' zegt ze terwijl ze me een knuffel geeft. ik probeer te glimlachen maar in plaats daarvan stroomt er een traan over mijn wang. zacht veegt louis hem weg en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'dit is louis, een goede vriend van me. louis, dit is mijn tante' stel ik ze voor en ze geven elkaar een hand. dan word er omgeroepen in de kamer dat we naar de zaal moeten. iedereen zit al maar de voorste rij is gereserveerd voor ons. louis pakt mijn hand en we lopen achter de begeleider aan. eerst klinkt er muziek die mijn moeder en ik samen uitgezocht hebben. dan komen er allemaal foto's van mijn moeder. vanaf toen ze baby was, tot en met nu. ik voel de tranen over mijn wangen stromen. louis wrijft over mijn rug. er zitten ook allemaal foto's van mij tussen samen met mijn moeder, en sommige met mijn moeder en vader. er zitten natuurlijk ook leuke foto's tussen. ook eentje waar ik 3 ben en op een hoop van papieren zit die door de versnipperaar zijn gegaan. ik zie er heel vrolijk uit, met een jurkje en ik gooi het versnipperde papier in de lucht alsof het sneeuw is. mijn moeder staat lachend te kijken op de foto. ik moet toch glimlachen. ik hoor heel veel mensen lachen. dan zie ik opeens dat hij is afgelopen. oh hell nu moet ik .. 'je kan het' fluistert louis en ik loop naar voren.

"Lieve mama,

je was de liefste moeder die je maar zou kunnen bedenken. we hebben altijd leuke dingen gedaan samen. je troostte als ik was gevallen, of als ik iets niet wilde. je stelde me altijd gerust. ook mocht ik altijd alles van je. ik was nooit bang om dingen die ik eigenlijk niet mocht doen tegen je te vertellen. toen je vertelde dat je ziek was, stortte mijn hele wereld in. ik lag naast je toen je je laatste adem uitblies. je wilde dat ik beloofde om iets met mijn leven te doen. en dat ik niet lang verdrietig zou zijn. maar lieve mama, dat kan niet. ik zal altijd verdrietig blijven omdat je weg bent. een van de laatste dingen die je zei was:

je kunt huilen omdat ik weg ben, 

of je kunt lachen omdat ik heb geleefd.

je kunt je ogen sluiten en wensen dat ik terug kom,  

of je kunt je ogen openen om te zien wat ik achterlaat

je kunt aan mij denken en geloven dat ik weg ben,  

of je kunt mij herinneren en mij zo door laten leven.

lieve allemaal, ik vind het heel fijn dat er zo veel mensen zijn, want dat betekent dat ze voor veel mensen belangrijk was. ik vind het fijn dat er mensen voor haar waren toen ze die nodig had en ze heeft fijne mensen om haar heen gehad. maar nu, wil ik graag nog een liedje zingen.' zeg ik en ik loop naar de piano. ik haal diep adem en begin dan met spelen.

ooh thinking about our younger jears, there was only you and me. we were young and wild and free

now nothing can take you away from me. we've bin down on a road before, that's over now

we keeping coming back for mo-ore

cause baby your all that i want, when you lying here in my arms, finding it hard to believe, we're in heaven

love is all that i need, and i found it there in your hart, it isn't too hard to see, we're in heaven

oooh once in your life you found someone, who would turn your world around, pick you up when you feeling do-own

now nothing can change when you're mean to me, there's a lot that i could say, just hold me now

and we'll love the life our wa-y

cause baby your all that i wan't, when you lying here in my arms, finding it hard to believe we're in heaven

but love is all that i need, and i found it there in your hart. it is'nt too hard to see, we're in heaven.

i've been waiting for so lo-ong, something to arri-ve, i have to come alo-ne

now our dreams are coming tru-e, threw good times and the ba-d, i've been standing there by youu

baby you're all that I wan't, when you're lying here in my arms, finding it hard to believe, we're in heaven

and love is all that i need, and i found it the-ere in your ha-art, it isn't too hard to see, we're in he-aven

oooohhohoh

oohohoh

we're in heaven'

tevreden speelde ik de laatste noten. mijn moeder vond dit een heel mooi liedje en was heel trots toen ik hem kon. de mensen klappen voor me. ik zie dat er een traan over louis' wang loopt en ik loop terug naar mijn plek. louis slaat een arm om me heen en ik veeg voorzichtig zijn traan weg. daarna houd mijn tante nog een praatje, en dan nemen de mensen afscheid. de kist zit al dicht en sommige lopen er naartoe, maar sommige blijven op een afstand. ik vind het fijn als mensen er naar toe lopen, anders lijkt het wel alsof ze bang zijn. als alle mensen geweest zijn lopen ik en louis er naartoe. 'dag mam' fluister ik en er loopt weer een traan over mijn wang, die op de kist valt. ik geef een kus op de kist en val dan in de armen van louis. de tranen stromen over mijn wangen. er komen een paar mannen die de kist optillen. ze dragen hem naar buiten. hand in hand lopen ik en louis achter hun aan. achter ons lopen mijn oom en tante. ik zie dat mijn tante gehuild heeft. daarachter loopt de hele familie en alle vrienden van mijn moeder. voorzichtig leggen de mannen de kist in het gat. ze scheppen de aarde er overheen. na een tijdje lopen de mensen weg. als alleen mijn oom en tante, louis en ik er nog zijn maak ik er een mooi bloementuintje van. daarna lopen we weg. het voelt alsof ik haar in de steek laat. maar ik kan niet anders. ik kijk naar boven. 'dag mam' fluister ik en ren dan weer terug naar louis.