I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 31

Sophie's pov

ik sta te wachten op mijn vliegtuig in de gate. ik huil nog steeds en iedereen kijkt me geirriteerd aan. opeens hoor ik allemaal meisjes gillen en ik kijk uit het raam. ik zie een jongen die door de menigte probeert te komen. het is niet zomaar een jongen, het is louis tomlinson. ik zucht opgelucht als we het vliegtuig in mogen. natuurlijk ga ik hem missen, ik kan niet zonder hem. maar ik heb nu tijd voor mezelf nodig. ik sluit mijn ogen zodra we opstijgen. ik mis de hand van louis die me hielp tegen de vliegangst. ik pak mijn mobiel wanneer we in de lucht zijn en plug mijn oortjes. zodra ik summer love van one direction hoor beginnen de tranen weer, opnieuw. ik kan het niet, ik ben te zwak. ik mis iemand waar ik alles kwijt aan kan. ja louis, ik vertrouw hem natuurlijk. maar we kunnen niet met elkaar omgaan. liam is boos op me, en ik wil niet dat door mij one direction uit elkaar valt. het is ons gewoon niet gegund. ik sluit mijn ogen en val in een diepe slaap. na een tijdje word ik wakker van een stewardess die me voorzichtig wakker schudt. 'we're going down to the airport now, so please put your seatbelt on.' zegt ze. ik knik naar haar en maak mijn gordel vast. ik sluit mijn ogen wel weer, maar niet om te slapen. zodra ik voel dat we op de grond neerkomen open ik mijn ogen weer. ik kijk uit het raampje en glimlach. eindelijk weer thuis! na een tijdje wachten mogen we eindelijk het vliegtuig uit. mijn felroze koffer valt wel op dus ik zie hem meteen als hij over de band rolt. ik pak hem op en loop naar de aankomsthal. normaal zou mijn moeder hier staan .. een traan glipt over mijn wang. gauw veeg ik hem weg. ik hoor allemaal meisjes gillen en zie ze naar me toe rennen. gauw zet ik mijn capuchon van mijn hoodie op en doe ik mijn zonnebril op maar het is al te laat. een zucht verlaat mijn mond en moeilijk kom ik uit de vele fans. als ik eindelijk weg ben hou ik een taxi aan die me naar mijn huis brengt. ik pak mijn koffer en loop naar de deur toe. in de gang zie ik opgedroogd bloed liggen en gelijk schiet alles me weer binnen. toen mijn vader me in elkaar sloeg.. ik barst in tranen uit en loop door naar de woonkamer. ik laat me vallen op de bank en staar naar het zwarte scherm van de tv. na een tijdje vallen mijn ogen dicht en met moeite loop ik de trap op. maar ik loop niet naar mijn eigen kamer, ik loop naar die van mijn moeder. ik trek mijn kleding uit en ga in mijn hemdje en onderbroek onder de grote deken van mijn moeder liggen. een traan stroomt weer over mijn wang als ik de vertrouwde geur van haar ruik. ze was alles voor me, ik kan niet zonder haar leven. als er niet iets gebeurt waardoor ik me weer goed ga voelen, ga ik ook dood. dan zie ik haar weer. het lijkt me gewoon zo fijn om even in haar armen te liggen, al is het maar voor even. ik heb dat nodig. al gauw val ik in een diepe slaap

ik loop op een wit strand met zacht kabbelend helder water. mijn goudblonde haren krullen over mijn schouders en ik heb een parelwitte jurk aan. aan de bovenkant is hij strak en aan de onderkant loopt hij wijder uit, hij stopt net boven mijn knieen. ik heb het kettinkje van louis om, en de armband van mijn moeder. met mijn blote voeten loop ik naar de zee toe. na een tijdje zie ik mijn vader staan. hij kijkt me grijnzend aan. ik ren gauw van hem weg en na een tijdje zie ik hem niet meer. wat ik wel zie is mijn moeder. ze ziet er prachtig uit, ze lijkt wel een engel. 'mam?' fluister ik zacht. ze kijkt me stralend aan. ik ren naar haar toe maar als ik bijna bij haar sta zie ik opeens mijn vader weer. hij staat recht voor me en kijkt me eng aan. ik stop gelijk met rennen en kijk bang naar mijn moeder. ze rent op hem af, terwijl hij angstaanjagend dichterbij komt. ik loop langzaam naar achter en opeens valt hij neer, mijn moeder heeft hem geslagen met een boomstronk tegen zijn slaap en er stroomt een klein straaltje bloed uit zijn hoofd. 'lieverd' zegt ze zacht. angstig kijk ik naar mijn vader. 'lieverd' zegt ze weer. ik kijk op en knuffel mijn moeder stevig. 'ik mis je' zeg ik. 'ik mis jou ook' zegt ze. 'je vader kan elk moment weer wakker worden en is dan weer genezen, je moet hier weg' fluistert ze. 'ik wil niet bij je weg' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'het spijt me' zegt ze. ze moet ook huilen. 'ik zal altijd over je waken en ik zal je beschermen, alles komt weer goed. dat beloof ik je' zegt ze terwijl ze mijn hoofd met twee handen vastpakt. 'ik hou van je mama' zeg ik 'ik hou meer van jou' zegt ze en glimlacht. voor ik wat wil zeggen lig ik in mijn bed. gelijk open ik mijn ogen. wat was dit? was het echt? of was het een droom? ik stapte maar uit bed omdat ik wist dat ik nu toch niet meer zou kunnen slapen. ik liep naar mijn eigen kamer en trok een kort sportbroekje aan met een hemdje. ik pakte mijn mobiel en sloot het huis af. ik deed mijn oortjes in en ging een rondje joggen, dat hielp altijd om mijn gedachten op een rijtje te zetten.

na een tijdje kwam ik weer in het dorp vlakbij huis. ik keek op de kerkklok en zag dat het inmiddels al 8 uur is. ik besloot om maar naar de bakker te gaan, we hebben niks in huis. ik had net wat besteld toen ik er achter kwam dat ik helemaal geen geld bij me had. 'ehh het spijt me ik ben mijn geld vergeten ik ga nog even naar huis' zeg ik en loop richting de deur. 'he ben jij niet sophie? van one direction?' vraagt de man achter de kassa. ik draai me om en knik met een glimlach. 'o asjeblieft mag ik een handtekening? mijn dochter is heel erg fan van je! de bestelling krijg je van mij' zegt hij. 'natuurlijk, maar dat hoeft niet hoor' zeg ik. hij geeft me een papiertje en een pen en ik schrijf mijn handtekening op. 'jawel, die krijg je van mij, mijn dochter zal dan heel trots op me zijn als ik joúw bestelling heb betaald' zegt hij stralend. ik haal mijn schouders op 'prima' zeg ik glimlachend. hij geeft me de zak met croissantjes en ik bedank hem nog een keer. 'doe de groetjes aan je dochter' zeg ik en loop richting huis. thuis plof ik op de bank en ik zet de tv op mtv. anders is het hier zo stil in huis .. ik eet mijn croissantjes op en loop dan naar de keuken om wat drinken te pakken. ik kijk in de koelkast en alles is natuurlijk al heel oud dus alles beland in de prullenbak. zuchtend pak ik een glas en hou hem onder de kraan. water is beter dan niks. ik loop naar boven en zet de douche aan. na een tijdje ga ik er pas onder staan want als ik ook maar één koude druppel voel gil ik het uit. gelukkig is de douche al warm dus stap ik er onder. even sluit ik mijn ogen en daarna was ik mijn haar. als ik uit de douche stap is de hele badkamer een sauna geworden en de spiegel is beslagen. ik zucht en droog mijn haar af. ik zet de ventilator aan, dat was ik dus vergeten .. ik trek een zachte grijze sweatpants aan van nike en een grote zwarte trui met I <3 NY er op. mijn haar laat ik los hangen en ik doe een beetje make up op. beneden doe ik mijn uggs aan en ik pak mijn handtas met mobiel en sleutels en portomonnee. ik fiets naar de winkel en gooi wat willekeurige dingen in mijn mandje die misschien wel handig zijn. ik reken af en fiets weer terug naar huis. tegen 6 uur doe ik een pizza in de oven, ik heb geen zin. meer om te koken voor mezelf. als ik 's avonds op de bank hang en een film kijk word er opeens aangebeld. verbaasd doe ik de deur open. ik kijk in het gezicht van een jongen die er niet goed uit ziet, wallen, bleek, mager maargoed ik weet niet wat hij hier doet 'uh wie ben jij?' vraag ik. 'woont keesie hier niet meer?' zegt hij en ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. vroeger handelde mijn vader in drugs en iedereen noemde hem keesie .. 'die uh is dood' zeg ik zachtjes. 'en wie ben jij dan wel niet?' zegt hij kwaad. 'wat gaat jou dat aan.' zeg ik chagrijnig. hij grijnst naar me en ik word er bang van. 'kom eens bij me schatje' zegt hij eng en hij kijkt naar mijn borsten. ik probeer hem weg te duwen maar het lukt niet. als hij me probeert te kussen begin ik te gillen. 'HELP!' schreeuw ik alsof mijn leven er vanaf hangt. de jongen kijkt me boos aan. 'houd je bek bitch' sist hij kwaad. ik kijk hem bang aan. opeens komt mijn redder in nood, ik kan niet zien wie het is maar ik zie dat er iemand naar ons toerent. 'LAAT HAAR GODVERDOMME MET RUST!' schreeuwt de persoon. de stem ken ik maar al te goed, louis. 'en wie ben jij als ik vragen mag?' zegt de jongen eng. ik ren naar louis toe maar hij houdt me tegen. 'LAAT HAAR LOS NU!' schreeuwt louis kwaad. 'he he rustig maar' zegt hij en onschuldig kijkt hij naar louis. 'je bent nog niet van me af' sist hij zacht zodat alleen ik het hoor. daarna loopt hij weg. 'louis' zeg ik en ik vlieg hem om de hals. 'ik kon je niet langer missen' zegt hij zachtjes en hij veegt voorzichtig mijn tranen weg. 'i love you' zegt hij. 'ik hou meer van jou' fluister ik en zachtjes kust hij me. 'kom, dan gaan we slapen' zeg ik en samen lopen we naar mijn kamer. ik ga met kleren in bed liggen, omdat ik het koud heb. louis gaat naast me liggen en slaat zijn armen om me heen. even ben ik bang dat ik weer een droom over mijn moeder krijg maar die gedachte gaat al snel weg als ik dichter tegen louis aankruip. hij geeft een kusje op mijn haar en met een glimlach val ik in slaap.

--