I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 3

Michiel POV

ik open mijn ogen en zie dat sofie nog slaapt. ik ga alvast maar douchen, als ze wakker word kan zij er onder. snel glip ik naar de badkamer en spring er onder. bah, nou moet ik die vieze kleren van gister weer aan .. ze stinken! nouja jammer dan. ik ga weer terug naar sophie. op de gang kom ik haar moeder tegen, ze zegt dat ze naar een vriendin gaat en of ik dat tegen sofie wil zeggen. ik knik, beetje raar tijdstip maargoed. ik loop naar sofie's kamer, ze slaapt nog. ik werp een blik op haar wekker en schrik het is al bijna half 11. ik wil haar wakker maken maar eerst geef ik een kus op haar hoofd. ze knippert met haar ogen. dat wakker maken is dus niet meer nodig ;p

Sofie POV

Op eens voel ik een kus op mijn hoofd. 'goodmorning beauty' zegt michiel ik strek me uit. 'morning' zeg ik gapend, en nog half slapend. 'hoelaat is het?' vraag ik aan Michiel. 'half 11, kom je zo je bed uit, je moeder is naar een vriendin toe zei ze. Als je zo gaat douchen dan maak ik alvast een eitje voor je' 'oke dankje, maar moet jij ook nog douchen?' 'nee heb ik net al .gedaan.' 'okee tot zo dan'

'hmm lekker!' zeg ik. Hij heeft een eitje gebakken 'mooizo' zegt hij gapend. 'Heb je wel goed geslapen?' vraag ik 'mwahh valt wel mee, Stephan was hier vannacht, toen je sliep.' zegt hij 'Hij had je berichtje zeker niet gekregen?' vroeg ik. 'Jawel, hij wilde even kijken of alles goed ging hier' zegt hij met een glimlach 'oh .. ik heb hem niet gehoord' zeg ik verbaasd. 'nee, je sliep echt als een roosje.' hij lacht naar me.

'Ik ga boodschappen doen, voor de picknick straks. Zin om mee te gaan of moet ik stephan bellen of hij hier wil blijven bij jou' zegt hij 'Nee joh ben je gek ik kan heus wel alleen thuisblijven hoor!' zeg ik 'dus je gaat niet mee?' hij kijkt verdrietig 'ja tuurlijk wel!' zeg ik, en hij kijkt gelijk een stuk vrolijker. 'oke gezellig, over 5 minuutjes ga ik weg.'

Michiel POV

'waar heb je zin in?' vraagt ik als we in de supermarkt staan. 'croissantjes, en jij?' zegt ze. 'hmm pak jij even een mandje? dan lopen we gewoon een rondje en als je dan iets ziet waar je zin in hebt dan nemen we dat gewoon mee.' zeg ik terwijl ik haar een knipoog geef. 'ja is goed' zegt ze glimlachend. we lopen langs al het fruit, daar nemen we allebei een appel. Daarna loop ik door naar het "lekkere gedeelte". uiteindelijk als ons mandje bijna vol zit zegt ik lachend 'zo dat is wel genoeg denk ik' 'we hebben bijna alleen maar slechte dingen!' zegt ze. 'ja dat mag toch soms wel, vandaag verwen ik je gewoon.' zeg ik De vrouw kijkt ons aan met zo'n geïrriteerde blik alsof we vreetzakken zijn ofzoiets, best logisch maarja. Als we buiten staan zeg ik lachend 'zag je haar gezicht joh wat een zuurpruim!' we lachen er hard om. We lopen richting mijn huis. 'ik heb een kadootje voor je, iets wat je vroeger al wilde' zeg ik. 'ooh wat dan?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Dat zie je zo' zegt ik om haar te plagen.

Sofie POV

10 minuutjes later, wanneer we bij zijn huis zijn lopen we naar achter. Opeens pakt hij met zijn ene hand mijn hand vast, en zijn andere hand legt hij voor mijn ogen 'hou me maar vast, ik kijk waar je loopt' zegt hij. Voetje voor voetje schuifel ik naar voren. 'pas op, hier is een opstapje' zegt hij 'is dit de schuur?' vraag ik terwijl ik met mijn hand over een houten muur voel. 'Ja dat is de schuur, loop maar naar binnen.' 'wat gaan we doen?' plots stopt Michiel met lopen. 'hou je ogen nog dicht' hij haalt zijn hand weg, en zijn andere hand die mijn hand vast heeft laat hij voorzichtig los. 'heel even geduld nog' zegt hij. nieuwsgierig wacht ik af. 'open je ogen maar' zegt hij. voorzichtig doe ik mijn ogen open. Ik zie alleen een oud doek. 'Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat is dit?' vraag ik 'kijk maar' zegt hij met pretoogjes. Opeens snap ik het, natuurlijk er zit wat onder het doek. Langzaam til ik het op. Ik zie al een klein stukje, ineens zie ik wat het is. Het enige wat ik kan zeggen is een klein gilletje van opwinding.

'Hoe kom je hier aan?' 'wat denk je, gestolen natuurlijk' zegt hij lachend. Samen halen we het doek er verder af. Er staan twee gloednieuwe scooters! een lichtbruine, en een zwarte. 'Is .. is die voor mij?' vraag ik

verbaasd terwijl ik de lichtbruine aanwijs.

'Ja, helemaal voor jou alleen' 'maar hoe kom je aan dat geld? dat kan ik echt niet aannemen hoor!' zeg ik 'Jawel, ik heb ze van vrienden van mijn ouders gekocht, die hebben een winkel. en het is alvast voor je verjaardag, ik hield het niet NOG een week uit' zegt hij glimlachend.