I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 37

Sofie's pov

Ik schrik op door iets kouds op mijn voorhoofd. Snel ga ik recht zitten en voel een paar druppels over mijn wang lopen. 'Sofie?' vraagt een zacht stemmetje. ik knipper een paar keer met mijn ogen zodat de waas weggaat. Het helpt en ik zie Charlie bang kijken. Ik voel met mijn hand op mijn voorhoofd en Charlie geeft het natte washandje dat net op mijn voorhoofd lag aan me. 'Gaat alles goed?' hoor ik Louis vragen uit de telefoon. Een zucht verlaat mijn mond, moest hij dat nou perse weten, straks is hij overbezorgd en dat wil ik niet. 'ja prima' fluister ik en sta op. Maar al gauw val ik weer neer op mijn stoel omdat ik er niet goed tegen kan als ik te snel opsta. Ik hou mijn hoofd vast in de hoop dat de steken minder erg zijn, niet dat het helpt maar het gaat om het idee. 'moet je niet even naar een dokter?' vraagt Liam bezorgd. 'Nee alles gaat goed ik viel alleen maar flauw' zeg ik en zucht opnieuw. 'Ik wist niet wat ik moest doen dus ik belde Louis maar .. ' fluistert Charlie. ik knik en sta dit keer langzaam op. Ik pak de telefoon van tafel en loop naar boven. Ik zet luidspreker uit en ga op bed zitten. 'Ik ben bang lou' fluister ik. 'Waarvoor?' vraagt zayn. Ik kan mezelf nu wel voor mijn hoofd slaan, dat ik er niet aan gedacht heb dat hij bij hun nog op luidspreker stond .. 'euhh niks' zeg ik. 'je mag het wel vertellen, het is niet erg' zegt niall geruststellend. Ik twijfel of ik het moet vertellen of niet. 'laat maar Ni' zegt Louis en ik zucht opgelucht. 'Ik mis jullie' zeg ik. 'we zijn bijna weer thuis babe' zegt Louis, en ik weet zeker dat hij nu glimlacht. 'Ik ga nu hangen, ik ga maar naar bed' zeg ik zacht. 'Doei' zeggen ze tegelijk. Ik glimlach als een boer met kiespijn, omdat ik ze echt heel erg mis. 'Doei jongens' zeg ik en hang op. Een zucht verlaat mijn mond en ik hou mijn mobiel tegen mijn hart aan gedrukt, alsof ze zo toch bij me zijn. Ik gooi mijn mobiel op mijn kussen en loop naar beneden. 'Kom Charlie, dan gaan we naar bed' zeg ik en ze kijkt teleurgesteld. 'okee' zegt ze en loopt naar me toe. Ze wil langs me lopen maar ik houd haar tegen. Ik geef haar een knuffel en samen lopen we naar boven. Nadat ik haar in bed heb gelegd ga ik ook alvast in bed liggen. Ik zit nog wat op twitter maar al gauw vallen mijn ogen dicht en leg ik mijn mobiel weg. Nog geen minuut later ben ik alweer in slaap gevallen

Louis' pov

'Wat eten we ..' zeg ik maar ik wordt onderbroken door mijn telefoon die afgaat. 'Met louis?' zeg ik vragend. 'M met C charlie' zegt Charlie snikkend. 'Charlie wat is er aan de hand. 'Sofie .. ze is.. ze is flauwgevallen denk ik' stottert ze. Ik spring op en roep Liam erbij, hij weet meestal wat je moet doen in dit soort gevallen. Ik zet hem op luidspreker en Liam zegt allemaal dingen tegen Charlie die ze moet doen. Zuchtend zak ik neer op een stoel en begraaf mijn hoofd in mijn handen. Ik voel een hand op mijn schouder en bijt op mijn lip om niet te gaan huilen. 'Het komt wel goed' zegt Niall die naast me gaat zitten. Ik knik zwakjes en focus me weer op het geluid aan de andere kant van de telefoon. 'Sofie?' vraagt Charlie zacht. 'Gaat alles goed daar?' vraag ik gauw. Ik hoor een zucht 'Ja prima' zegt sofie geirriteerd. Ik hoor dat ze wegloopt maar weer terugvalt. Een vlaag van bezorgdheid gaat door me heen. 'moet je niet even naar een dokter?' vraagt Liam, hij denkt er dus hetzelfde over. 'nee alles gaat goed ik viel alleen maar flauw' zegt ze en zucht weer. 'ik wist niet wat ik moest doen dus had ik ze maar gebeld .. ' zegt Charlie zacht. Ik hoor wat gerommel en even later hoor ik Sofie's stem weer. 'Ik ben bang Lou' zegt ze zacht. De jongens kijken me raar aan. 'Waarvoor?' vraagt Zayn die er ondertussen ook bij is komen staan. Het blijft een lange tijd stil. 'Euhh niks laatmaar' zegt ze een beetje ongemakkelijk. 'Je mag het best vertellen, het is niet erg' zegt Niall en ik werp hem een kwade blik toe, maar hij lijkt het niet te merken. 'Laat maar Ni' zeg ik en haal mijn hand door mijn haar. 'Ik mis jullie' zegt ze. 'We zijn bijna weer thuis lieverd' zeg ik en glimlach, nog maar twee dagen. We zijn eerder klaar omdat de plek van het laastste optreden het niet doet, de geluidsapparatuur doet het niet en ze kunnen niet meer optijd vervangen worden. Maar dat laten we nog een verassing. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik de zachte stem van Sofie weer hoor. 'Ik ga hangen, ik ga maar gelijk naar bed' zegt ze. 'Doei' zeggen we tegelijk. 'Doei jongens' zegt ze vermoeid en daarna hoor ik de saaie piep van de telefoon. Een zucht verlaat mijn mond en ik zet mijn mobiel uit. 'Waar is ze bang voor .. ?' vraagt harry voorzichtig maar Liam geeft hem gauw een por. 'ik heb geen flauw idee' zeg ik alsof ik niks weet en haal mijn schouders op. 'Zullen we gaan winkelen? voor Charlie en Sofie?' vraagt Zayn na een ongemakkelijke stilte. Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik knik. Een halfuurtje later lopen we met z'n vijven door de winkelstraten van New York. 'Kom ik wil daar even kijken' zeg ik en trek Harry mee. 'wij gaan even in de winkel hiernaast kijken' zegt niall en wijst naar een muziekwinkel. Ik knik en loop samen met Harry naar de juwelier. Ik kijk een beetje rond als ik opeens een zilveren ketting zie met twee hangertjes, een van een hartje en een van het vrijheidsbeeld in New York. Ik glimlach als mijn oog op een armbandje valt voor een kind, met bedeltjes en een naamplaatje waar je een naam in kan laten graveren. Ik reken af bij de kassa en laat Charlie haar naam in het armbandje graveren, morgen ochtend kunnen we hem ophalen. We zeggen de man gedag en tevreden loop ik de winkel uit. Op een bankje zit de rest al van een ijsje te likken. Ik grinnik en ga dan ook maar een ijsje halen. 'nog wat leuks gevonden?' vraagt Niall grijnzend. Met een glimlach knik ik. 'je ziet het morgen wel dan kan ik ze ophalen' zeg ik en ze knikken. Als we ons ijsje ophebben besluiten we om uit eten te gaan, 's avonds gaan we uit en komen allemaal dronken thuis. Als ik op bed ga liggen val ik gelijk in een diepe slaap. 

Als ik nog geen uur slaap wordt ik al wakker gebeld. 'met louis' mompel ik. 'Lou' hoor ik zacht aan de andere kant. 'met wie spreek ik' zeg ik geirriteerd. 'Sofie' zegt ze zachtjes. 'oh nou waarvoor moest je me wakker bellen?' vraag ik weer geirriteerd. 'ik had een nachtmerrie lou, ik raakte je kwijt en ik ben bang dat dat echt gaat gebeuren' zegt ze zachtjes. 'en daarvoor bel je me wakker?' mompel ik. 'em .. het spijt me ik hang al op' zegt ze bang. 'maar nu ben ik al wakker' roep ik boos. Liam komt de kamer binnengestormt en pakt mijn mobiel af. Dat is het laatste wat ik zie voor ik weer in slaap val.

Sofie's pov

Met een ruk schiet ik overeind in mijn bed. Ik ga voorzichtig met mijn rug tegen de muur aan zitten en strijk met mijn hand over mijn voorhoofd, het zweet barst me uit. Weer droomde ik zo eng, dit keer weer dat ik aangereden werd en dat louis me in de steek liet. Ik sluit mijn ogen in de hoop ergens anders aan te denken maar het heeft geen zin. Ik probeer mezelf op allerlei manieren te kalmeren maar als er echt helemaal niks helpt besluit ik Louis maar te bellen, misschien is hij nog wel wakker. de eerste keer hoor ik de voicemail maar de tweede keer word er snel opgenomen. 'met Louis' ik schrik van zijn stem, hij klinkt heel bot. 'Lou' zeg ik zacht. 'met wie spreek ik?' zegt hij geirriteerd. 'met Sofie' zeg ik zacht. oh nou waarvoor moest je me wakker bellen?' vraagt hij weer geirriteerd. 'ik had een nachtmerrie lou, ik raakte je kwijt en ik ben bang dat dat echt gaat gebeuren' zeg ik zacht. 'en daarvoor bel je me wakker?' zegt hij boos. Ik word helemaal bang van hem zo, normaal zou hij niet zo reageren. 'em .. sorry ik hang al op' zeg ik bang. 'Ja maar nou ben ik al wakker!' roept hij boos. Ik bijt op mijn lip en vecht tegen de tranen. Niet dat het veel zin heeft want ik voel ze al weer stromen. 'Sofie?' vraagt een zachte stem. Ik knijp mijn ogen dicht 'Ja?' zeg ik gebroken. 'ik ben het, Liam. Het spijt me dat Louis zo lullig tegen je deed, hij is helemaal dronken' zegt hij. Ik voel me opgelucht maar tegelijkertijd ook vervelend, Lou drinkt niet zomaar zoveel. 'Waarom?' fluister ik. 'We gingen uit en hij had teveel op' zegt hij. 'Is hij oke nu?' vraag ik bezorgd. 'Ja hij slaapt voorlopig nog wel denk ik' zegt liam en ik zucht van opluchting. 'Thanks li' zeg ik met een glimlach. 'Geen probleem, waarom belde je eigenlijk? het is bij jullie nu toch nog heel vroeg in de ochtend?' vraagt hij. 'Ehh .. ik droomde dat ik een ongeluk kreeg en Louis me in de steek liet ..' zeg ik. Het is even stil. 'Dat zou hij nooit doen, geloof me maar' zegt hij. 'dat weet ik, maar ik wilde gewoon even zijn stem horen, die me gerust zou stellen. Dat was nu alleen niet zo'n goed plan' zeg ik. 'het spijt me' zegt Liam. 'Nee, je kan er ook niks aan doen en jij hebt me ook gerustgesteld' zeg ik. 'Gelukkig, slaaplekker Sofietje' zegt hij. 'Slaaplekker li-li' zeg ik grinnikend en hang op. Gelukkig val ik weer gauw in slaap; zonder nachtmerries.