I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 38

Louis' pov

Met een enorme koppijn open ik mijn ogen. Ik voel een vlaag misselijkheid en mijn maaginhoud komt naar boven. Snel ren ik naar de wc en ik ben net optijd om alles wat ik gister gegeten heb er weer lekker uit te kotsen. Zie je het sarcasme? ik haat dat zo! katers .. 'gaat het?' vraagt Harry en legt een hand op mijn rug. Ik spoel mijn mond met het glaasje water dat ik net in mijn handen gedrukt kreeg. 'Dankje' zeg ik en knik. 'je mist haar he ..' zegt Harry schuldig. 'ja, en niet zo'n beetje ook ..' zeg ik. 'Vanavond gaan we weg, Nog een dagje!' zegt hij. Ik glimlach breed. 'ga maar even douchen, dan gaan we daarna naar de studio's' zegt hij. Ik knik, en loop naar mijn kamer. Op de gang kom ik Liam tegen. 'goeiemorgen' zeg ik. 'Hey lou, misschien moet je Sofie even bellen' zegt hij. Vragend kijk ik hem aan. 'Hoezo?' vraag ik. 'Nou ehmm .. vannacht belde ze je, toen reageerde je nogal boos' zegt hij en kijkt weg. Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Je klonk boos, omdat ze je wakker had gebeld maar ze droomde dat ze je kwijtraakte en ze was helemaal van slag. Je schreeuwde tegen haar dat ze je wakker had gebeld' zegt hij zachtjes. Een schuldgevoel bekruipt me, waarschijnlijk was ik dronken dat ik het daarom niet meer weet maar dan hoef ik me alsnog niet niet schuldig te voelen. 'oh..' is het enige wat ik uit kan brengen. 'ik heb je mobiel afgepakt en haar gekalmeerd' zegt hij. 'thanks, ik ga haar gelijk bellen' zeg ik en hij geeft een vriendschappelijk knikje. Op mijn kamer zak ik neer op het bed en leg mijn handen op mijn ogen. wat als ze me niet vergeeft? De zenuwen nemen mijn lichaam over en ik bel haar gelijk. Na een minuutje gaat hij over 'Met sofie' zegt ze vrolijk. 'Hey, met Louis' zeg ik. 'oh hey' zegt ze gelijk een stuk minder vrolijk. 'Het spijt me' zeg ik zacht. 'Liam zei dat je dronken was, waarom?' zegt ze gebroken. 'Nogmaals, het spijt me.. We gingen uit en ik miste je zo erg dat .. ' zeg ik. 'wat?' zegt ze 'dat ik te veel gedronken heb' zeg ik zacht. 'Sorry' zeg ik en er stroomt een traan over mijn wang. 'Niet huilen lou, ik vergeef je als je het niet nog een keer zo ver laat komen' zegt ze lief. 'Dankje, je weet niet hoeveel ik van je hou, echt niet' zeg ik en er valt een hele last van mijn schouders. 'Hoe wist je dat ik huilde?' vraag ik opeens verbaast. 'o dus je huilde echt?' grinnikt ze. 'ik dacht het' zegt ze en ik glimlach. 'ik moet gaan, we gaan zo naar ons optreden alvast' zeg ik en ik hoor haar zuchten. 'Ik mis je' zegt ze. 'ik jou meer' fluistert ze. 'Succes, en zie ik je dan over een paar dagen?' zegt ze. 'Ja' zeg ik en glimlach. 'doei schat' fluister ik en hang op. Met een glimlach en barstende koppijn stap ik onder de douche. Als ik beneden kom loop ik eerst naar de keuken om een paar aspirines te nemen, waar ik gelijk van opknap.

Sofie's pov

Met een goed gevoel ga ik onder de deken op de bank liggen. Mijn hele kamer is geverfd. de verf is alleen nog niet droog dus, slaap ik vannacht op de bank. De volgende ochtend maak ik een eitje voor mij en Charlie. Net als we rustig zitten eten gaat de bel. 'Ik ga wel' zeg ik en sta op. Ik doe de deur open en kijk verbaasd naar Harry die voor de deur staat 'Harry?' zeg ik verbaasd. Hij glimlacht cheeky als hij Charlie met open mond staat te kijken. Louis komt de auto uit gelopen en ik ren op hem af. 'LOUIS!' roep ik en vlieg hem om de hals. Hij tilt me op en draait rondjes met me. 'Ik heb je zo gemist!' fluistert hij in mijn oor en geeft me een lange kus op mijn mond. Mijn glimlach word steeds breder. Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar binnen, waar ik iedereen een knuffel geef. 'Zo, dus jij bent Charlie!' zegt Louis vrolijk. Ze krijgt lichte blosjes op haar wangen en knikt verlegen. Ik geef haar een aai over haar bol en Louis strekt zijn armen uit. Charlie rent naar hem toe en geeft hem een knuffel. 'Ze is helemaal sprakeloos' zeg ik en glimlach. De jongens kijken me even kort aan en grinniken. Na de knuffel van Louis kruipt Charlie bij mij op schoot, ik denk dat ze het toch best eng vind. 'Ik heb wat voor jullie' zegt Louis en pakt iets uit zijn koffer. Hij geeft een klein fluwelen zakje met een strik aan Charlie die ze gauw openmaakt. Haar mond valt open als ze het mooie armbandje ziet, het is een bedelarmbandje met op een plaatje haar naam gegraveerd. 'Dankjewel!' zegt ze blij en ze doet hem meteen om. Nu komt Louis naar mij toelopen en geeft een klein pakje met een groot lint er omheen. Voorzichtig en nieuwsgierig maak ik hem open. 'wauw' fluister ik als ik een zilveren ketting met twee bedeltjes er aan zie. Het ene bedeltje is het vrijheidsbeeld van New York en de andere is een hartje. 'Thanks Lou, hij is echt heel mooi' zeg ik en glimlach naar hem. Ik duw Charlie zachtjes van mijn schoot af en probeer de ketting om te doen, wat niet erg goed lukt. 'Zal ik helpen babe?' vraagt Louis nadat ik een paar minuten heb lopen klooien met het slotje. 'Ja als je wil' grinnik ik. Ik voel het koude zilver om mijn nek en de warme handen van Louis, waardoor er een rilling over mijn rug loopt. Louis gaat op de bank zitten naast me en trekt me op zijn schoot. Ik leun op zijn schouder en hij speelt met mijn haar. Ze vertellen allemaal dingen over hoe het concert was, maar ik ben er met mijn hoofd niet bij. Ik ben doodmoe, terwijl ik de laatste tijd wel heel veel slaap. 'Luister je wel?' vraagt Louis opeens. 'Sorry, wat zei je?' zeg ik zacht. 'Of je luistert' zegt hij. Ik knik en hij gaat weer verder met zijn verhaal, dat verstoord wordt door de bel. Een zucht verlaat mijn mond, vast weer een of andere collecte ofzo. Ik sta op van Louis zijn schoot, en hij kan het niet laten om op mijn kont te slaan. Ik kijk hem quasi-boos aan, maar schiet al gauw in de lach als hij knipoogt. Ik loop naar de deur en doe hem open, maar iemand rent gauw weg. Een zucht verlaat mijn mond, als er iets is wat ik haat is het wel belletjellers. Ik wil de deur dicht doen als mijn oog opeens op een doos valt die voor de deur staat. Het lijkt wel een soort oude schoenendoos of zo iets. Nieuwsgierig haal ik de deksel er af maar dat had ik beter niet kunnen doen .. Een lange harde gil verlaat mijn mond en de doos laat ik uit mijn handen vallen .. Er zit een hand in, met heel veel bloed. Het is niet zomaar een hand, Hij heeft precies dezelfde ring als mijn vader had, en zijn hand lijkt angstaanjagend veel op deze. Met een mesje is er in zijn hand gesneden, "WATCH OUT" staat er. Gelijk staat Louis naast me. 'o my god' fluistert hij en knuffelt me stevig. In een shock staar ik voor me uit en louis tilt me op naar de woonkamer. Ik knijp mijn ogen even dicht. Daarna sla ik mijn handen voor mijn gezicht, tranen stromen over mijn wangen. Louis slaat zijn armen om me heen en gaat op de bank zitten met mij op mijn schoot. 'Harry, misschien wil jij Charlie wel even voorlezen boven?' zegt Louis lief. 'Jaaa!' roept Charlie blij. Ze lopen weg maar ik roep ze terug, alleen is het al te laat, Charlie heeft het gezien. Ze gilt heel hoog en hard, waardoor Harry snel naar haar toe rent. Hij tilt haar op en wrijft over haar rug. Zayn, Liam en Niall lopen naar de gang waar ze de doos oppakken en gelijk in de grijze container gooien. 'Lou .. die .. die .. hand die .. was.. ' zeg ik en begin te hyperventileren. Ik merk dat Louis snel de jongens roept die als een gek alle lades doorzoeken in de keuken. Louis probeert me te kalmeren maar het helpt allemaal niet. Hij slaat zijn armen om me heen en streelt over mijn rug. Uiteindelijk komt Niall aangerend met een plastic zak, mijn longen schreeuwen om lucht en het word zwart voor mijn ogen. Ik hoor geschreeuw dat ver weg klinkt maar dat steeds dichterbij komt. Langzaam open ik mijn ogen en ik kijk recht in de heldere ogen van Louis die me bezorgd aankijken. 'gaat het?' vraagt hij. Ik knik en begraaf me in zijn armen. 'vertel nou eens rustig wat je net wilde zeggen' fluistert Louis. Ik haal diep adem 'Die hand .. hij was van mijn vader' zeg ik zacht. Louis wordt kwaad en zet me naast hem op de bank, daarna rent hij naar de deur. 'Lou wat ga je doen' zeg ik zacht. 'Ik ga naar de politie, dit kan zo niet langer' zegt hij en doet de deur open. 'Laat me asjeblieft niet alleen' weet ik met moeite uit te brengen. Zijn blik verzacht en rustig loopt hij naar me toe. 'het spijt me' zegt hij. 'Misschien moet je maar even gaan slapen, je ziet er erg moe uit' zegt hij en ik knik. Mijn ogen vallen half dicht en Louis tilt me op. Hij tilt me de trap op naar boven en legt me neer op mijn bed. Ik val al gauw in een diepe slaap in Louis zijn armen. Met een gil zit ik recht overeind in mijn bed. Charlie staat naast het bed me aan te staren met haar rode ogen. Louis komt de kamer binnen gerend en knuffelt me. 'Lou, zie je het niet?' zeg ik. 'Wat?' vraagt hij verbaast. 'Charlie' fluister ik. Hij bekijkt haar van top tot teen en blijft even hangen bij haar gezicht. Een vleugje hoop komt me binnendringen maar die is al gauw weer verdwenen. Door dat hij alleen zijn hoofd schud, lijkt mijn hele wereld in te storten. Tranen stromen over mijn wangen. Harry en Niall komen binnen en kijken me bezorgd aan. 'Kom Charlie' zegt Niall zacht en pakt haar hand. Samen lopen ze de kamer weer uit. Louis knuffelt me zachtjes en wiegt me een beetje heen en weer. Hij fluistert sussende woordjes in mijn oor waar ik gelukkig iets rustiger van wordt. 'Had je een nachtmerrie?' vraagt hij zacht. Ik knik en hij wrijft over mijn rug. 'wil je er over praten?' zegt hij. Ik knik 'ik zat met jou in een auto en ineens kwam er een vrachtwagen uit het niets' zeg ik zachtjes. 'Je kon geen kant op dus we werden aangereden' zeg ik zacht. Ik bijt op mijn lip en probeer de tranen tegen te houden. 'Wil je slapen, of wil je naar beneden?' vraagt hij lief. 'Ik wil niet meer slapen..' zeg ik zacht. Ineens spring ik het bed uit en ren naar de wc, waar ik mijn hele maaginhoud er weer uit spuug. Louis wrijft over mijn rug en veegt mijn mond voorzichtig af met een washandje. Hij bind mijn haren in een elastiekje en geeft me een glas water. 'misschien moet je toch even gaan slapen' zegt hij terwijl ik op zijn schoot op de badrand zit. Hij wrijft het kippenvel van mijn armen weg en geeft kusjes op mijn hoofd. Ik schud mijn hoofd, no way dat ik nu ga slapen. 'sorry lou, ik wil nu niet slapen' zeg ik en ik verwacht een hele preek of iets dergelijks dat het beter is als ik wel ga slapen, maar dat gebeurd niet. Het enige wat hij zegt is 'Oke'. Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar beneden. Iedereen zit aan tafel, de sfeer is gespannen. Niemand zegt iets en na een tijdje word ik er helemaal gek van. 'wil iemand wat drinken?' vraag ik en sta snel op. Heel even word het zwart voor mijn ogen en ik grijp naar de stoel. 'Gaat het?' vraagt Niall. Ik knik en loop weer naar de keuken. Ik pak een glas water en een aspirine. Louis komt me achterna en pakt voor iedereen een glas, en ik pak een fles cola uit de koelkast. Ook pak ik wat chips uit een kastje en doe wat in een bak. 'Zo en nou gaan we het leuk maken want ik heb geen zin meer in dat zenuwachtige gedoe' zeg ik glimlachend. Ze kijken me eerst even raar aan maar gelukkig begint het gesprek en hebben we uiteindelijk toch nog een leuke middag. We gaan met z'n allen naar de mcdonalds en op de terugweg pakken Niall, Harry, Liam en Zayn hun spullen bij mij en lopen daarna naar hun hotel. Ik heb ze aangeboden om in mijn huis te slapen maar ze vonden dat maar onhandig en vervelend voor mij. Ik zei dat het geen probleem was maar ik kon ze niet overhalen. Als we even later bij mijn huis zijn pakken de jongens hun spullen en blijft Louis in de hal staan. 'Kom je?' vraag ik maar hij geeft geen antwoord. Ik draai me om en kijk recht in zijn ogen, rode ogen. Mijn ogen worden groot en ik kijk hem recht aan. 'Louis?' vraag ik bang. Weer geen antwoord. 'LOUIS' schreeuw ik nu hard. Niall komt de hal binnengestormd en blijft stilstaan naast mij. 'Wat is er?' vraagt hij. Louis beweegt zijn hoofd en kijkt naar Niall. 'Zie je dat niet! zijn ogen zijn felrood!' roep ik. Louis en Niall kijken me allebei raar aan. Louis zijn ogen worden weer blauw en kijken me bezorgd aan. 'Nee .. Neee Neee .. NEEEE' roep ik en schreeuw het uit. Het voelt alsof ik net met mijn hoofd op een hele scherpe punt van ijzer of iets dergelijks ben gevallen. Trillend weet ik mijn armen naar mijn hoofd te brengen en hard druk ik ze op mijn slapen. 'help me asjeblieft' fluister ik onverstaanbaar terwijl ik op een traptrede ga zitten. 'Sofie' zegt Niall. 'SOFIE HOOR JE ME!' roept Niall. Louis staat een beetje verdwaasd toe te kijken. Zayn en Harry komen binnenlopen met Charlie, en Zayn tilt haar op. Hij legt even zijn hand op mijn schouder en loopt daarna met Charlie op zijn heup naar boven. 'Wat gebeurt er?' vraagt Harry verbaast. Ik voel weer een nieuwe pijnlijkere maar korte steek in mijn hoofd en ik gil het uit. Niall komt naast me zitten en slaat zijn armen om me heen. Hij draait met zijn handen rondjes over mijn rug. Langzaam word de pijn verdraaglijk en verdwijnt langzaam. 'rustig maar' fluistert hij. Ik knik en kijk bang naar Louis. 'ga asjeblieft niet weg' smeek ik Niall. Niall, Liam en Harry kijken elkaar aan en knikken dan. 'vannacht in ieder geval, morgen zien we wel weer' zegt Niall. Louis lijkt alles eindelijk weer een beetje te beseffen en trekt me omhoog. Daarna slaat hij zijn armen om me heen, ik laat het maar toe omdat ik te moe ben om hem tegen te houden. Maar ook omdat ik bang ben. Wat als hij ook zo is als Charlie?