I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 49

Sofie's pov

Ik word wakker met een stekende hoofdpijn en ik draai me langzaam om. 'Louis' fluister ik zacht. Hij geeft geen antwoord. 'Louis' zeg ik iets harder, maar ik krijg weer geen antwoord. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik draai me weer op mijn zij. In de hoop dat de hoofdpijn een beetje wegzakt ga ik rechtop zitten tegen de muur. Tevergeefs, de pijn wordt alleen maar erger. Langzaam ga ik weer liggen en klem mijn kiezen op elkaar. 'Sofie?' hoor ik zacht. Ik kijk op en zie Niall in de deuropening staat. 'Liam en ik gaan even boodschappen doen' zegt hij. 'Sure' zeg ik en glimlach. Het volgende moment lig ik weer met mijn hoofd op mijn kussen. 'Gaat het?' vraagt Niall bezorgd en komt naast mijn bed staan. Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd en kijkt me bezorgd aan. 'Je bent heel warm' zegt hij aarzelend. 'oh' zeg ik en kijk hem bang aan. 'Ga ik dood?' vraag ik. Niall kijkt me geschrokken aan. 'Vast niet, wil je dat we thuisblijven?' vraagt hij. Ik knik langzaam. 'Oke prima dan blijven we' zegt hij en glimlacht naar me. Louis beweegt en draait zich naar me toe. Zijn ogen trillen en langzaam doet hij ze open. 'Hey' zegt hij met een warme glimlach. 'Hoi Lou' zeg ik. Niall staat er maar ongemakkelijk bij. 'Ze is erg warm, ik zou even op haar letten' zegt Niall tegen Louis. Louis gaat snel rechtop zitten en kijkt me bezorgd aan. 'Bedankt Niall' zegt Louis en legt ook zijn hand op mijn voorhoofd. Hoe voel je je?' vraagt hij en veegt een paar haren uit mijn gezicht. Ik ga ook zitten en leun tegen hem aan. 'Ik weet niet, leeg' zeg ik zacht en hij slaat zijn armen om me heen. Ik pak zijn handen en laat mijn hoofd zachtjes tegen zijn borstkas vallen. We blijven een lange tijd zitten en praten niet veel. Ik ga zitten in een kleermakerszit en sluit mijn ogen nog even. 'Soof, Louis komen jullie eten?' roept Harry. Een zachte kreun verlaat mijn mond. 'Ik heb geen honger' zeg ik en open mijn ogen weer. Alles om me heen is fel. Ik zie alleen maar felwit, vage beelden. 'Louis?' roep ik. 'Ja ik zit nog steeds naast je' zegt hij en ik knipper een paar keer met mijn ogen. Het wordt niet donkerder. 'Wat is er schat' vraagt hij zodra ik naar mijn hoofd grijp. 'Ik zie alleen maar wit' zeg ik zacht. Voorzichtig laat hij me los. 'NEE!' roep ik. 'Niet weggaan' zeg ik paniekerig. 'Ssssh' zegt hij en legt me voorzichtig neer. 'Ik blijf bij je, rustig maar' zegt hij en ik kalmeer weer licht. 'Ik kan niks zien' fluister ik. 'Lou wat gebeurt er.' zeg ik bang. 'Ik weet het echt niet lieverd, ga maar slapen. 'Blijf bij me' krijg ik er met moeite uit. 'Natuurlijk' zegt hij. Gelijk val ik in slaap.

Na een tijdje word ik wakker en zit iedereen om me heen. Wow, wacht? ik zie weer! Het wordt licht in mijn hoofd en ik ga snel weer liggen. Dit keer ga ik langzaam overeind zitten en pak voorzichtig Louis zijn hand. Hij wrijft met zijn duim over mijn handpalm. Verward kijk ik om me heen, alle gesprekken gaan langs me heen. Ik probeer het te volgen maar het lukt gewoon niet. Ik krijg het benauwd en haal zwaar adem. 'Louis' zeg ik schor. Hij kijkt me aan met een warme glimlach. 'Ik hou ' zeg ik met veel moeite. 'Van jou' ik moet even pauze nemen voordat ik verder ga met praten. 'Meer dan dat ik ooit' zeg ik en haal weer adem. 'van iemand gehouden heb.' zeg ik en de tranen stromen over zijn wangen. Ze zitten in een rondje om me heen, Louis naast me, naast hem zit Zayn die Perrie haar hand vasthoudt. Naast Perrie zit Liam en daarnaast Charlie. Aan de andere kant van me zit Niall, en daarnaast Harry die Charlie's hand vasthoud en haar troost. 'Wil ..' zeg ik moeilijk. 'Wil je voor me' zeg ik en sluit mijn ogen. Ik open ze en het is doodstil in de kamer, je kan zelfs de wind horen waaien buiten. 'Wil je voor me zingen?' vraag ik en hij knikt. 'Asjeblieft laat me niet alleen' snikt hij en de tranen stromen over zijn wangen. Ik kan ze ook niet meer tegenhouden en ze stromen over mijn wangen. Louis overlegt even met Niall wat ik niet helemaal kan volgen. Niall loopt de kamer uit en komt gelijk weer terug met zijn gitaar. 'Ik hou van je Sofie' zegt Louis. 'Je mag gaan' zegt Louis met pijn in zijn hart en geeft me een kus. Ik glimlach door mijn tranen en Niall begint met spelen op zijn gitaar.

When I look into your eyes,
It's like watching the night sky
Or a beautiful sunrise,
well there's so much they hold

And just like them old stars,
I see that you've come so far
To be right where you are,
how old is your soul

I won't give up on us,
even if the skies get rough
I'm giving you all my love,
I'm still looking up

And when you're needing your space, to do some navigating
I'll be here patiently waiting,
to see what you find

'Cause even the stars they burn
Some even fall to the earth
We've got a lot to learn
God knows we're worth it

No, I won't give up
I don't wanna be someone who walks away so easily

I'm here to stay and make the difference that I can make

Our differences they do a lot to teach us
How to use the tools and gifts,

we got, yeah,
we got a lot at stake
And in the end,
you're still my friend at least we did intend

For us to work we didn't break,
we didn't burn
We had to learn, how to bend,
without the world, caving in

I had to learn what I got,
and what I'm not and who I am

I won't give up on us, even if the skies get rough
I'm giving you all my love,

Ik geef hem een glimlach en blaas mijn laatste adem uit.

I'm still looking up,
I'm still looking up

I won't give up on us, God knows
I'm tough enough

We got a lot to learn,
God knows we're worth it
I won't give up on us, even if the skies get rough

I'm giving you all my love,
I'm still looking up

(I won't give up, Jason Mraz)

--

DIT IS NIET HET EINDE!

Er zullen nu nog een paar hoofdstukken komen, niet veel meer .. :( Als dit boek klaar is ga ik wel een ander boek schrijven maar dat zeg ik dan tegen die tijd wel ;) x