I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 10

Sophie's pov

vandaag moet mijn moeder weer naar het ziekenhuis voor de nieuwe kuur. ik zie er best wel tegenop, nu moet ik haar weer een week missen. natuurlijk kan ik haar opzoeken, maar dat is toch anders. zuchtend zet ik mijn wekker uit en loop naar mijn moeders kamer. voorzichtig maak ik haar wakker. ik zoek een simpel maar leuk setje uit, en spring onder de douche. ik doe mijn skinny jeans met een wijd neonroze hemdje met een strik aan de bovenkant die ik aan de eindjes in mijn broek stop. snel kam ik mijn haar en doen alleen wat mascara en blush op.

ik ga wel een engels ontbijt maken. toast met ei en spek en koffie. we eten in stilte, maar geen fijne stilte. we weten allebei dat ze weer terug moet naar het ziekenhuis. om haar gerust te stellen door te gaan praten. 'Wanneer mag je eigenlijk weer naar huis?' vraag ik. 'over twee weken' zegt ze verdrietig. ik knik. 'We moeten gaan' zegt ze en ze staat op. ze wil de tafel afruimen, maar ik zeg dat ik het zo wel doe.

we houden een taxi aan en stappen in. de sfeer is nog steeds niet al te best .. als we bij het ziekenhuis zijn geeft mijn moeder de chauffeur wat geld en we lopen naar binnen.

'doei mam, ik kom je zo snel mogelijk opzoeken!' zeg ik en geef haar een knuffel 'is goed schat' zegt ze en ze geeft me een briefje van 50 'voor eten te kopen, als het op is kom je maar meer halen oke?' zegt ze tegen me 'dank je mam, hou je sterk he ik hou van je' zeg ik tegen haar terwijl ik weer naar buiten loop. de taxi staat er nog, maar ik ga liever lopen. ik zet mijn ipod aan en doe de oortjes in mijn oren. als muziek toch niet bestond .. het helpt me door alles heen. zachtjes neurie ik mee tot ik in het centrum kom. ik loop de supermarkt in en koop wat avondeten en muesli. ik twijfel, maar leg dan toch maar een grote chocoladereep in mijn mandje. dat kan ik nu wel gebruiken, ik heb ook nog eens mijn fijne momentje van de maand kuch. ik loop naar de kassa en prop alles in mijn handtas. ik schrik heel erg als ik een man zie, die heel erg op mijn vader lijkt vanaf de achterkant. ik zet mijn capuchon op en hij draait zich om. mijn hart mist een slag, maar ik slaak dan een zucht van opluchting. het kan ook niet. hij heeft een paar jaar in een inrichting gezeten en toen heeft toen op een of andere manier zelfmoord gepleegd. je zou toch denken dat dat daar niet zou kunnen. maar het is nu eenmaal gebeurd en het kan niet meer teruggedraaid worden. ongemerkt stroomt er een traan over mijn wang. ruw veeg ik hem weg. de kassiere kijkt me raar aan maar ik kijk weg en loop snel door. eenmaal buiten stromen de tranen over mijn wangen.

FLASHBACK

'Sophiee ik er weerr' schreeuwt mijn vader en er komt er een boer achter aan. geschrokken ga ik recht zitten. ik loop langzaam naar beneden. hij heeft alcohol gedronken, dat zie je meteen. om maar niet over de geur te spreken, die ruik je drie kilometer verderop nog. 'e.. eer staat nog eten voor je in de magnetron. zal ik het opwarmen?' vraag ik bang 'niet bang zijn liefje' zegt hij terwijl hij bijna valt. ik kan er niks aan doen maar toch ben ik doodsbang. 'NOU WARM HET OP DAN!' schreeuwt hij. geschrokken ren ik naar de magnetron. de laatste tijd komt hij bijna altijd zo thuis, sinds een paar maanden. toen is hij zijn baan verloren. 'Mama is nog even naar de vergadering van haar werk ze komt over een half uur thuis' zeg ik zacht en nog steeds bang. 'Nou dan zijn we nu met ze tween heehh' hij wankelt naar me toe en streelt me over mijn wang. ik zet bang een stap achteruit. 'Wat gaan we doen lieffiee' zegt hij. ik antwoord niet. 'WAT DOE JE' schreeuwt hij nu. ik begin spontaan te huilen. hij geeft me een klap, recht in mijn gezicht. ik gil en wrijf voorzichtig over mijn wang het gloeit helemaal. ik moet nog harder huilen. hij slaat met zijn vuist in mijn buik en ik krimp ineen en val op de grond met mijn handen om mijn buik heen geslagen. 'papa' zeg ik zacht en schor. hij schopt me, en nog een keer, en nog een keer. dit gaat een tijdje door tot ik de sleutel in het slot hoor 'mama' kreun ik. ze komt de kamer. ze schrikt zich te pletter. 'KLOOTZAK HOU OP NU!' schreeuwt ze terwijl ze de ambulance belt. ze knielt bij me neer. 'Sophie blijf bij me asjeblieft!' roept ze in paniek en ze pakt mijn hand. daarna zie ik niks meer. het wordt zwart voor mijn ogen.

EINDE FLASHBACK

'gaat het?' vraagt iemand terwijl hij een hand op mijn schouder legt. ik open mijn ogen en kijk in de 2 mooie blauwgroene kijkers van een jongen die me bezorgd aankijkt. 'ja, ja het gaat wel.' ik probeer me om te draaien en weg te lopen. hij pakt mijn hand en fluistert: 'kom maar met me mee, het komt goed'

Michiel's pov

ik kan het niet geloven wat ik heb gedaan, zo'n spijt heb ik er van. ik mis sophie vreselijk. mijn moeder was ook erg boos op me geworden, ze vond dat ik maar naar haar toe moest gaan. dat leek me wel een goed idee. haar mobiel nam ze toch niet op. ik deed mijn oortjes in en liep naar haar huis. toen ik er was drukte ik op de bel. ik hoorde niks. toen ik door het raam keek zag ik niks. ze is vast niet thuis. zuchtend draai ik me om en loop terug naar huis. is dat nou sophie? ze huilt. een andere jongen trekt haar mee. wacht! misschien wil sophie wel niet mee en huilt ze daarom? 'Sophie!' roep ik. ze kijkt me boos aan

Sophie's pov

'Sophie!' roept iemand. de stem herken ik uit duizenden. 'michiel' kreun ik en schenk hem een boze blik. 'wat moet je van me?!' zeg ik kalm 'i.. is d dat je nieuwe vriend?' stottert hij. 'nee, ik ken hem pas een paar minuten en hij wilde me troosten. 'waarom huil je dan?' vraagt michiel. 'gaat je niks aan' snauw ik en ga naast de jongen lopen. 'wie was dat?' vraagt hij en kijkt me bezorgd aan. 'mijn ex.. ' zeg ik zacht. hij kijkt me aan en ik kijk naar hem. wauw die ogen .. ik verdrink er in zo mooi! ik bloos en loop weer door. we lopen naar het park. op het bankje gaat hij zitten. automatisch ga ik naast hem zitten. 'wil je vertellen wat er is? het hoeft niet.' zegt hij. ik twijfel 'nee, misschien een andere keer. hij knikt 'ik moet gaan, mag ik je nummer misschien dan kunnenw e nog wat afspreken een keer.' vraagt hij 'uhh ja tuurlijk.' zeg iken we wisselen nummers uit.