I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 4

Sophie POV

'kom, we gaan' zegt Michiel. Hij tilt het stoeltje op en zet de tas er in. 'ja dat is het probleem, ik KAN niet scooter rijden..' zeg ik voorzichtig. 'nee dat weet ik, we gaan lopend.' hij pakt mijn scooter en loopt weg. Verdwaasd blijf ik achter. 'kom je nog?' vraagt hij. 'ehh ja' zeg ik. Als we voor zijn huis zijn gaat hij zitten. 'Ga maar achter me zitten' zegt hij. Ik ga achter hem zitten, en sla mijn handen voorzichtig om zijn middel. Zachtjes leun ik tegen hem aan.

Michiel POV

na 20 minuutjes komen we op een rustiger weggetje. ik rem langzaam en stap af. 'jouw beurt' zeg ik met een big smile 'uh hoe dan?' vraagt ze lachend. 'nee ga maar zitten, ik help je wel.' zeg ik. Ze stapt af, en gaat op het voorste zitje zitten. 'en nu?' vraagt ze.

Sophie POV

een tijd(je) later...

'yess ik kan het!' roep ik blij. Michiel glimlacht 'dankjewel! ik ben er zoo blij mee' zeg ik, en knuffel hem. 'graag gedaan hoor schatje' zegt hij terwijl hij op de scooter stapt. 'waar gaan we heen?' vraag ik verbaasd. hij gebaart dat ik achterop moet gaan zitten. we rijden weg van het rustige weggetje en komen aan bij een parkje, ik hoor water suizen. als we afgestapt zijn loop ik nieuwschierig op het geluid af. 'wow' fluister ik zacht. michiel slaat een arm om me heen terwijl ik nog steeds met open mond sta te kijken. voorzichtig duwt hij zijn vinger tegen mijn kin, blijkbaar sta ik al een tijdje zo. hij grinnikt 'kom je mee?' vraagt hij en pakt mijn hand. ik loop achter hem aan

wauuw wat was dat mooi zeg, een waterval, met allemaal mooie bloemem en vlinders en vogels en wat kan je allemaal nog meer voor moois bedenken, het was er allemaal.

'sophie, SOPHIE' ik schrik op uit mijn gedachtes. 'sorry, wa-' met open mond kijk ik hem aan. hij heeft een kleedje neergelegd met allemaal kaarsjes in de vorm van een hart. daarin liggen de spulletjes die we net gekocht hebben. 'wat lief!' roep ik en kijk hem aan. 'Dankjewel!' zeg ik en geef hem een kus. 'graag gedaan hoor' zegt hij glimlachend. voorzichtig duw ik hem weg, 'niet dat ik weg wil ofzoo maar misschien moeten we maar gaan eten want anders zit het straks allemaal onder de mieren en dat is zonde' zeg ik terwijl ik hem een knipoog geef. 'okee dan, wat jij wil.' zegt hij en geeft me snel een kus op mijn voorhoofd.