Forced To Love

CHAPTER 22

Chapter 22 - same roof.

Sophie's POV

Palabas na ako ng cubicle ng marinig kong may umiiyak. Babae siya. "Mga whore! Mga wala kayong kwentang kaibigan! How could they! Matapos ko silang ituring na kaibigan? Iiwanan at peperahan lang nila ako?! Fvck! Aaahh~!" Lumabas naman ako at nakita kong umiiyak siㅡ"Hera?"

Tumingin siya sakin na parang gulat na gulat. "Bakㅡ" tumalikod siya sakin. "Shit! You heard?"

"Uhh.. ano.." Humarap siya sakin saka nag-punas ng luha. "Masaya ka na?!" I frowned. 

"Are you happy now? Because you see me like this? You see me how suffered I am? Tell me? Am I look like a stupid?"

"W-hat? I don't get you.." Umiling siya. Humagulgol siya. I rub her back softly that makes her cry loudly. "I'm a fool! They're just believe me! What for? For a money? The hell, I give them what they want but after that they live me bewildered! I'm so tired about their play! What next? My father? My mother? What else? TELL ME!!"

*booggssh!*

I gasped. She throw her bag in the mirror. "W-ait! Can you calm down first?" Tumingin siya sakin bago ulit binalik ang tingin sa salamin.

"Sorry.." Tinignan ko siya.

"Ugh! Everything! I'm sorry for being rude and mean to you.." Umiling ako.

"No! Don't say that! Matagal ko ng hindi iniisip 'yan... 'yung mga bagay na ginawa mo sa akin dati? It's just a trash for me now. Just forget it... Past is past.."

"Why so angel? Ang dami kong ginawa na hindi maganda sayo right? But you still accept my apology?"

"Why not? You're my friend and I didn't see any wrong for not accepting your apology." She looks at me with small smile form to her lips. Tama naman ang sinabi ko hindi ba? Wala naman akong nakikitang masama para hindi tanggapin ang sorry niya? Sa ngayon, parang nakikita ko sa kanya ay nagsa-suffer siya sa ginawa sa kanya ng mga kaibigan niya.

Pinerahan lang pala siya? The worst is matapos niya ibigay lahat ng gusto ng mga friends niya. Iniwan lang siya bigla? Aish! "Sorry for word Hera. Pero bakit nag-pauto ka sa kanila?"

"Hindi ko naman kasi alam na magagawa nila sakin 'yun. Nevermind. I don't care na about them!" I smile. Kinausap ko muna siya bago kami lumabas sa comfort room. Nag-sorry naman siya sakin matapos ang serious talk naming dalawa. Nagulat pa nga ako kasi nag-sorry siya pero ang sabi niya siya nga 'daw ang dapat magulat dahil tinanggap ko 'yung sorry niya.

Nasabi niya sakin lahat. Nasabi niya na iniwan na siya ng mga kaibigan niya. Tsk tsk! Grabe pala ang nangyari sa kanya. Kaya nga tinanggap ko ang sorry niya hindi dahil kawawa siya kundi tama lang naman ang patawarin ang isang taong nagkamali. Hindi naman grabe ang ginawa niya hindi ba? Kasi hindi niya naman ako ginagawan ng masama. Oo sinasabihan niya ako ng malandi, slut, bitch... Pero hindi ko naman dinidib-didib 'yung mga sinasabi niya kasi hindi naman totoo hindi ba?

Pera nalang if totoo 'yun edi nasaktan na ako. "By the way, thanks." Kumaway siya bago tuluyang umalis. Sinabi niya sakin na meron pa siyang importanteng dapat puntahan. Natatawa nga ako kasi halatan nag-mamadali talaga siya kaya nag-paalam narin ako. Umalis na siya. Ako naman nag-lakad papunta sa cafeteria. Pero bago 'yun may narinig akong nag-Psst. Hindi ko naman pinansin kasi malay ko bang ako 'yan o hindi? Tapos kapag humarap ako mapapahiya lang ako! Letse talaga! Sino ba nag-pauso ng PSst na 'yan?!

"Psst!" Wag kang lilingon! Aba! Anne curtis ang peg?

"Psst! Hoy!" Napapitlag ako! Hanla ako nga! Pano ko nalaman? kilala ko boses eh! Tumalikod ako para hanapin 'yung nag-psst sakin. "Aish! Dito sa likod mo..." Nagulat ako.