Forced To Love

CHAPTER 40

Sophie's POV

Nag-dorbell ako. Saglit silang natigilan at napatingin sa gawi ko, akala ko hindi ako papansinin ni Alvienne pero lumapit siya at binuksan yung gate para makapasok ako.

"Come in." Pumasok ako sa loob ng bahay nila. Ramdam kong nakasunod sakin yung dalawa.

Na-awkward-an tuloy ako. Hindi ako sanay na ganito kami ni Alvienne. Mostly, everytime na mag kikita kami, yayakapin niya ako at mag bibiruan kami pero iba ngayon. Galit siya eh. Galit siya sakin.

"K-kamusta ka na?" I know how stupid I am. Bakit ko pa tinanong yan? Eh obvious naman na okay siya.

"I'm fine." Tinitigan ko siya. Umupo si Jake sa tabi niya. May binubulong sa kanya si Jake. Halatang importante dahil biglang lumambot yung expression ni Alvienne. Tumingin siya sakin.

"C-can you forgive me?" Naguluhan ako sa sinabi niya pero mas nagulat ako nung bigla niya akong yakapin. And I heard her sobbing.

"A-ano yung sinasabi mo? H-hindi kita maintindihan. Diba, ako dapat yung nag sasabi sayo niyan? Anong problema?"

"I-i'm so sorry Sophie.. Sorry sa mga nasabi ko sayo.. Sorry kasi naging impulsive akong tao. Sorry sa nagawa ko. Sorry. *sob*"

"No, Alvienne. Wag mong sabihin 'yan. Sa umpisa palang ako na talaga ang may kasalanan. Hindi mo kailangan mag sorry. Ako dapat nagsasabi niyan sayo eh. *sob* Sorry kasi hindi ko kayo sinunod. Ayaw ko lang naman talga maging unfair eh. Pero kasi nahihirapan din ako. Nahihirapn ako kasi yung mga taong mahalga sa buhay ko bakit kailangan makranas ng hindi pantay na tingin? May care lang naman ako kay Bryan, pero does it mean na mas pinli ko siya kesa sa inyo. Mali kayo, mahalaga kayong lahat para sakin. Hinding hindi ko magagawang ipagpalit kayo sa iba. S-sorry." Pinahid ko ang luha sa pisngi ko.

"S-sorry din sayo Girl. Hindi ko intensiyon na pagsalitaan ka ng masama. Nadala lang siguro ako ng galit. Nagalit ako kasi mas pinili mong punatahan si Bryan kesa kay Jayson. I'm sorry kung hindi kita pinakinggan nung gusto mong mag paliwanang. Sorry kasi nagbingibinghan ako sayo. Nabulag lang siguro ako ng galit at selos. Sorry talaga Sophie, patawarin mo ko."

"*sob* Kilala mo naman ako diba? Hinding hindi ko kayang magalit sayo. Kahit papano kaibigan kita at tinuring narin kitang kapatid ko. Sorry rin kasi nag sinungaling ako sa inyo. Pero sana maintindihan niyo kung bakit ko nagawa yun." Hinagod hagod ko yung likod niya.

"*sob* O-oo naman, naiintindihan naman na kita eh. A-alam mo bang pumunta dito si Bryan kanina at kinausap niya ako tungkol nung sa laban nila Ivan?" Napabitaw ako sa kanya. Si Bryan pumunta dito? Bakit?

"Pumunta siya dito at sinabing gusti niya ako makausap. Nung una ayokong makinig sa sasabihin niya pero nag pumilit siya. Hinayaan ko siya sa gusto niya. Sinabi niya sakin yung lahat. Lahat lahat ng nangyari at narinig niya. Nagulat ako kasi bakit kailangan nilang gawin yun? Ganon na ba kadesperada yung nagutos non at dumating pa sa point na kailangan niyang isabutahe yung laban? At kung alam mo llang kung gano kumulo yung dugo ko ko sa galit! Sobrang galit na galit ako!" Nagtaka ako sa sinabi niya. Sinabi na sa kanya ni Bryan yung totoo? Pero bakit? Bakit to ginagawa ni Bryan? Hindi niya to gul, pero bakit kailangan niya pang makisali? Nalulungkot ako dahil ako dapat ang gumagawa nun at hindi siya.

"But someone hit my nerve! That girl!" Napatingin ako sa kanya at nakita ko ang galit na umukit sa mata niya.

"T-that girl? Si Y-yura Tomomi?" Napatingin siya sakin.

"Pano mo nalaman?" Nabangit sakin ni Bryan yung tungkol sa babaeng yun. Yung nasa WIU kami remember?

"I'm thingking about her. Pero isa lang ang kilala kong Yura ang pwedeng gumawa nito." Yura was Jayson's bestfriend. Pero sa tinagal tagal ko na siya nakikita. Hanggang nagyon hindi ko parin alam yung surname niya. Posible kaya na siya yun?