SEDUCING THE CAMPUS PRINCE

Chapter 27 Don't you dare

Chelsea Pov.

Galit agad ang naramdaman ko when I open my eyes .. Shuck's palagi nalang ba? Hindi naman pwede si Mom nalang ang magdecide para buhay ko.

I can't believe it.

Napadiin ang hawak ko ng naramdaman  ko unti- unti na itong lumuluwag sa pagkakahawak sa'kin.

I look at him. Nakita ko paano kumunot ang noo niya sa nangyayari.

Napabuntong hininga  nalang ako at napalunok ng maraming beses.

No matter I can handle this.

" Please-" I said but she cut me.

" One thing Jam...  Diba napag-usapan na natin ito ! Talagang matigas ang ulo mo o-"

" Mom stop it!!!" I screamed ..

Nakakainis. Halong- halo kaba at takot ang nararamdaman ko ngayon .. Hindi ko alam gagawin .. This time i realized that i --

" Why Jam? Palagi na naman ganito huh ? Hindi ka na naman makikinig sa'kin !"  She said as she tried to calm herself.

But this time I ignore it. Mauuto na naman ako sa paawa motion niya.  She really getting nerves huh? Gosh. I hate this.

" You have not right to decide about what I want to do in my life.!"  I yelled.

Halos naghahabol na ako ng hininga  pagkatapos ko sabihin iyon.
Pero sadyang mabilis ang oras at isang makapal na bagay na lumapat sa pisngi ko. Shuck's ang hapdi .. Halos mamanhid na ang pisngi ko dahil lang sa isang sampal ..

Sa dalawang pagkakataon isang  bagay na tumakip sa'kin. Feel ko ang pag-iingat sa pagkayakap niya sa'kin dahil alam ko safe ako sa mga bisig niya na imbis ako ang matataman siya ang sumagap ng lahat ng hampas .. ...

I smiled like a idiot ..

" Aba! How so great Mr .. Gatchalian .. How dare you !!" May halong inis at irita ang boses niya ...

Wala akong nagawa  kundi ang nasa likod na lamang niya. Hindi ko ini- expect na gagawin niya ang ganitong bagay ..

" Please po Ma'am allowed her what she want to do in her life." alam kong may galang parin sa pagkakasabi niya.

Pero base sa nakikita ko kay Mommy ay alam ko sarado ang isip niya. Nakaramdaman na ako ng takot para sa kanya. Agad ako pumunta sa harapan niya.

" Please Mom. Hindi naman palagi nalang  na ikaw ang mag-decided kung ano man ang gusto ko gawin sa buhay! Nakakasawa na. Hindi ko man lang nararanasan maging masaya. Yung feeling na ako lang talaga ang gumagawa ng paraan sa buhay ko!" I screamed.

I feel my tears falling down from my eyes .

" But this is for you own good !!"

" Para ba talaga sa'kin yan sinasabi nyo o sadyang ayaw mo lang sa family ni Novem dahil karibal nyo sa company's niyo!!" Halos basag na ang boses ko sabihin ko ang katagang iyan.

Hindi ko alam naiiyak na ngayon mismo sa harapan nila at lalo na sa harapan ni Novem.

" This is not what i mean --"

I cut her.

" But you want it diba? Ilabas niyo ang relationship namin ni Novem diyan! Hindi naman palagi na company nalang ang isipin niyo.
Ang isipin niyo naman ang nararamdaman ko. Ni hindi niyo nga alam kung ano ba nararamdaman ko sa tuwing wala kayong time for me .. You are too busy.  Also my dad. Please kahit ngayon lang Mom ay isipin niyo naman ang kalagayan ko ... !!" Halos pabulong na ang pagkakasabi ko.
Pang hanggang ngayon iyak parin ako ng iyak .. Wala akong pakialam sa  buong paligid. Ang bigat sa dibdib.

Ang sakit sakit this time I feel useless. Gos, what can I do ?

" Pero kami parin ang Family mo .. At kung ano man ang gusto naman sa'yo wala ka na magagawa!"

Halos kumunot na ang noo ko ng marinig ko na naman ang word na iyon. Again and again .. Palagi nalang ba .. Pagod na ako humugot ng lakas  dahil pakiramdam ko unti unti na ako nanghihina ..

" Palagi nalang ba tayo ganito Mom? Please isipin niyo naman ang decision ko !!" I cried out loud.

Hindi ko na kinaya .. Agad ko hinigit si Novem kahit labag sa kalooban ko na talikuran si Mom.

" Why is he important to you?"

Napatigil ako sa paglakad  at napadiin sa pagkakahawak sa kamay ni Novem.

Humugot ako ng maraming lakas. Napalunok din ako ng maraming beses.

I bit my lower lips.

Agad ko pinunasan ang luha na nanunuyo sa cheeks ko.

Dahan-dahan ako humarap sa kanila.

" For me, he is special person to me because every minutes passed. I've have been realize that  I love him so much mo." I smirk bitterly and I cry again.

At saka ulit ako tumalikod sa kanila but before I take one step...
She say the word na alam kong totoohanin niya  ..

"Don't you dare try go with him or else. From now on, I will forget that I'm your mother and  I will forget you as my daughter!"

I smirk at her but I don't bothering to look at her.

" Do what you want Mom because I don't care anymore.
This time I will follow what is my happiness .... I'm sorry Mom sawa na ako ... I'm tired to be a good girl for you mom."  Sa pagkakasabi kong iyonm Halos gumaan na ang pakiramdaman ko.

I start to walk with smile on my face. But I heard him calling me.

" I'm sorry kenizke!' I murmured ..