Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

16o κεφάλαιο

Όταν έφυγαν έμεινα εγώ και η Αμαντα , τα παρατήσαμε έτσι όπως ήταν για να τα φτιάξουν οι μάστορες και πήγαμε μια βόλτα. Πήγαμε στα μαγαζιά μπας και ξεχαστούμε λίγο. Κάναμε βόλτες τριγύρω αλλά το μυαλό μου ήταν συνέχεια εκεί , τι να ήθελε αυτός από μένα , ποιος είναι αυτός? Πήρα ένα φόρεμα ζαφείρι χρώμα για το πάρτι που ήταν σε μία βδομάδα και η Αμαντα πείρε ένα άσπρο με μπλε του οινοπνεύματος χρώμα. Το δικό της ήταν λίγο μακρύ από το δικό μου, το δικό μου ήταν κοντομάνικο γιατί ήταν άνοιξη , ήταν κάπως ανάλαφρο ενώ της Αμαντας ήταν κολλητό . Μετά τα ψώνια πήγαμε μια βόλτα εκεί γύρω .

- Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλουν από μένα και ποιοι είναι

- Μακάρι να είναι προσωρινό και να μη συνεχιστεί

- Δεν ξέρω αλλά δεν το νομίζω

- Όλα θα πάνε καλά

- Ευχαριστώ, που είσαι δίπλα μου και με στηρίζεις, ποτέ δε πίστευα ότι θα συνέχιζες να κάνεις παρέα μαζί μου έτσι όπως είμαι

- Είσαι η καλύτερη φίλη μου και θα κάνω τα πάντα για να σε βοηθήσω

- Θέλεις να έρθεις και εσύ το βράδυ μαζί μου , θα είναι και ο Ερικ και ο Ζακ

- Φυσικά

- Τι σκέφτεσαι να κάνεις με τον Ζακ?

- Δεν ξέρω δεν νομίζω να με θέλει, νομίζω ότι πρέπει να τα παρατήσω, εσύ τι λές?

- Όχι μη τα παρατήσεις, ποτέ δεν ξέρεις , εγώ νομίζω ότι σε θέλει

- Μακάρι

Γελάσαμε και οι δύο και μετά προχωρήσαμε. Καθώς προχωρούσαμε παρατήρησα έναν άνθρωπο μέσα στα μαύρα να μας κοιτάει λίγο πιο μακριά από εμάς επίμονα, εμείς συνεχίζαμε να προχωράμε , όταν φτάσαμε κοντά τον είδα στο πρόσωπο και ήταν αυτός που είδαμε χθες στο δωμάτιο μου . Πηγαίναμε σε αυτόν αλλά αυτός έφυγε και μετά χώθηκε μέσα στο δάσος, πήγαμε και εμείς. Το δάσος ήταν πολύ σκοτεινό και τρομακτικό , κοιτάξαμε αριστερά και δεξιά αλλά δεν τον βλέπαμε. Προχωρήσαμε και λίγο πιο κάτω , τον είδαμε , αν και είχε λίγο ομίχλη μπορούσαμε να τον δούμε, ξαφνικά η ομίχλη καθάρισε αμέσως και τότε μπορούσαμε να τον δούμε κανονικά.

- Ποιος είσαι?( δεν απάντησε)τι θέλεις από μένα? ( πάλι δεν απάντησε)γιατί δε μιλάς? Δείξε μου ποιος είσαι

Δεν μιλούσε καθόλου το μόνο που έκανε είναι να με κοιτάει , δεν μου έδινε μία απάντησε και με εκνεύριζε. Έκανε να γυρίσει να φύγει αλλά εγώ πήγα γρήγορα μπροστά του και δεν τον άφησα να φύγει. Με κοιτούσε σα χάνος λες και είδε καμία θεά , με εκνεύριζε πάρα πολύ και για αυτό τον χτύπησα με το χέρι και πήγε στην άλλη γωνία. Πήγα κοντά του για να τον ξαναχτυπήσω αλλά επιτέλους μίλησε και δε χρειάστηκε να τον ξαναχτυπήσω.

- Εντάξει θα σου πω

- Ποιος είσαι?

- Είμαι ο Ντάνιελ

- Τι θέλεις από εμένα?

- Τίποτα

- Τότε γιατί ήρθες χθες στο δωμάτιο μου?

- Με έβαλε άλλος

- Ποιος σε έβαλα

- Δεν μπορώ να σου πω το όνομα του

- Πές το αμα θες να ζήσεις

- Δεν έχω επιλογή , είτε το πω σε εσένα θα με σκοτώσει αυτός , άμα δε το πω σε εσένα θα με σκοτώσεις

- Οπότε πες

- Ποτέ, το μόνο που σου λέω είναι ότι δουλεύω για άλλον

- Γιατί?

- Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο

- Θα με αναγκάσεις να κάνω κάτι που δε θέλω

- Τι? Να με δαγκώσεις? Αυτό είναι το λιγότερο

- Τι ξέρεις για μένα?

- Λίγα πράγματα αλλά το πιο σημαντικό το ξέρω

- Τι ξέρεις ?

- Ότι είσαι βρικόλακας

- Ποιος στο είπε?

- Για αυτόν που δουλεύω

- Τι ξέρει αυτός για μένα?

- Πάρα πολλά , είναι και αυτός βρικόλακας

- Τι? Υπάρχει και άλλος βρικόλακας?

- Όχι μόνο ένας αλλά πολλοί

- Που το ξέρεις ?

- Δουλεύω για όλους

- Ένα σου λέω μόνο , έρχονται για σένα , πρόσεχε γιατί μπορούν να σε σκοτώσουν πολύ εύκολα και κυρίως πρόσεχε με ποιον συναναστρέφεσαι

- Τι θές να πείς?

- Θα μάθεις σε λίγο

Εκείνη την στιγμή άκουσα την Αμαντα να φωνάζει πρόσεχε αλλά δεν πρόλαβα να γυρίσω , ένας με έπιασε και μου έβαλε ένα πανί στο στόμα με μια απαίσια μυρωδιά που με έκανε να λιποθυμήσω, πριν λιποθυμήσω εντελώς είδα τον Ντανιελ να φεύγει και τότε λιποθύμησα .