Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

38o κεφάλαιο

Ξύπνησα κατά τις 11 ετοιμάστηκα αμέσως γιατί περίμενα κάποιες εξηγήσεις από την Αμαντα όμως το κεφάλι μου δεν ήταν σε θέση να ρωτήσει ή να απαντήσει, με πονούσε αφόρητα λες και με πυροβόλησαν με το όπλο στο κεφάλι, ίσα , ίσα που μπορούσα να περπατήσω γιατί ζαλιζόμουνα τόσο πολύ που δε μπορούσα με τίποτα να ανταποκριθώ. Εκείνη την ώρα χτύπησε η πόρτα, ήταν η Αμαντα πήγαμε και κάτσαμε στο καθιστικό. Την έβρισκα πολύ αλλαγμένη σαν την παλιά καλή και όμορφη Αμαντα.

- Λοιπόν τι έχεις να μου πεις?

- Μήπως εσύ έχεις κάτι να μου πεις?

- Εγώ όχι

- Σίγουρα?

- Ναι απολύτως- την κοίταξα στα μάτια βαθιά να δω άμα έλεγε αλήθεια αλλά δεν έβλεπα τίποτα απολύτως ένα κενό. Δεν μπορούσα να μιλήσω και πάρα πολύ από τον πονοκέφαλο, μου είχε σπάσει το κεφάλι στα δύο.

- Είσαι καλά?

- Ε ναι κάπως

- Δεν σε βλέπω και πολύ καλά

- Με πονάει το κεφάλι

- Α περαστικά, μήπως θέλεις να φύγω?

- Όχι θέλω να σου πω

- Εντάξει σε ακούω

- Λοιπόν που ήσουνα χθες?

- Ε χθες πήγα στη θεία μου

- Τι ώρα?

- Από τις 7 μέχρι τις 9, γιατί?

- Σίγουρα ήσουνα στη θεία σου?

- Ναι σου λέω, τι έγινε?

- Έγινε κάτι πολύ περίεργο

- Τι?-

 Χθες επειδή είδα ένα όραμα πήγα να δω άμα η πόρτα ήταν κλειστή και εκείνη την ώρα άκοσα φωνές, κρύφτηκα και άκουγα εσένα να μιλάς με τον Ζακ και να του λες ότι ζω και τα σχετικά, στην ουσία με πρόδωσες

- Όχι ποτέ, δεν ήμουν εγώ

Ø Για αυτό και εγώ αναρωτιέμαι , στην αρχή πίστεψα ότι ήσουνα εσύ αλλά μετά που άκουσα και άλλα λόγια κατάλαβα ότι δεν ήσουνα εσύ και δεύτερον τον φίλησες

- Όχι εγώ με τον Ζακ έχουμε να μιλήσουμε πάρα πολύ και ποτέ δε θα σε πρόδιδα

- Αυτό το ξέρω απλά παραξενεύτηκα, ποιος μπορεί να είναι

- Πολύ περίεργο, δηλαδή δε με εμπιστεύεσαι?

- Αντιθέτως απλός παραξενεύτηκα , έλα στη θέση μου