Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

13o κεφάλαιο

    Όταν ξύπνησα βρέθηκα ξαπλωμένη κάτω από ένα δέντρο. Σηκώθηκα και ετοιμάστηκα να φύγω αλλά ένας θόρυβος πίσω από τον θάμνο με ξάφνιασε και γύρισα να δω τι ήταν. Πήρα ένα ξύλο και κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο περιμένοντας να βγει. Μόλις βγήκε, όρμησα πάνω του να τον χτυπήσω αλλά έπιασε το χέρι μου , έβγαλε την κουκούλα του και μόλις τον αναγνώρισα. Ήταν ο Λογκαν.

- Λογκαν τι κάνεις εδώ?

- Δεν νομίζω να άργησα?

- Τι λές?

- Σε άφησα εδώ για λίγο για να πάω να βρω φαγητό

- Εσύ με έσωσες?

- Ναι

- Που το ήξερες ότι κινδύνευα ?

- Έχω μια ειδική δύναμη να μπορώ να αισθάνομαι πότε κινδυνεύεις και τι νοιώθεις

- Καλό . που με βρήκες?

- Σε ένα σπίτι

- Δηλαδή με έσωσες?

- Ναι, θα έκανα τα πάντα για να είσαι ασφαλής

- Ευχαριστώ, που είναι ο Ερικ?

- Εκεί που τον άφησα?

- Δηλαδή δε τον πήρες?

- Όχι δε μπορούσα και δεύτερον δεν τον συμπαθώ και το ξέρεις

- Πρέπει να πάμε να τον σώσουμε

- Τώρα είναι αργά η μάγισσα θα έχει ξυπνήσει

- Γιατί τον άφησες?

- Σου είπα τον λόγο.

- Καλά λοιπόν αν δε θες να με βοηθήσεις να τον σώσω τότε θα τον σώσω μόνη μου

- Όχι δε θα σε αφήσω να πας

- Άσε με , πρέπει να τον βοηθήσουμε να δραπετεύσει αλλιώς ποιος ξέρει τι θα του κάνει αυτήν η στρίγκλα

- Δε θα πας χωρίς εμένα

- Ε τότε έλα.

- Δεν μπορούμε να τον σώσουμε, η Μπονι θα έχει ξυπνήσει

- Αν δεν έρθεις μαζί μου θα πάω μόνη μου

- Όχι δε θα σε αφήσω.

Δε μίλησα αλλά γύρισα για να φύγω αλλά με έπιασε και μου έβαλε ένα χαρτομάντιλο στην μύτη για να το μυρίσω και να λιποθυμήσω .

Έπεσα κατευθείαν κάτω και όσο μπόρεσα να δω ήταν τον Λογκαν από πάνω μου . Είχα βαρεθεί όλη την ώρα να λιποθυμάω αλλά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ , η μυρουδιά ήταν τόσο έντονη που δεν μπορούσα να αντισταθώ.