Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

21ο κεφάλαιο

Γύρισα να φύγω αλλά η κραυγή του με τρόμαξε και γύρισα. Τον είδα να είναι στο πάτωμα και να σέρνετε , πήγα να τον βοηθήσω αλλά με έδιωξε , προσπάθησα να τον βοηθήσω να σηκωθεί αλλά αυτός με έδιωχνε συνέχεια. Ξαφνικά τον κοίταξα και παρατήρησα ότι τα μάτια του γινόταν κίτρινα και όλο και μεγάλωναν . Ευτυχώς πέρασε και συνήλθε, τον βοήθησα να σηκωθεί , ήταν ζεστός και ιδρωμένος , καθώς τον σήκωσα τον κοίταξα στα μάτια και με κοίταξε και αυτός , εκεί που κοιταζόμασταν ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι μου , αυτός με το χέρι του το σκούπισε και μετά άρχιζε να κλαίει και αυτός.

- Τα μάτια σου έγιναν κίτρινα, πώς γίνετε αυτό?

- Ε όταν νευριάζω ή πονάω αλλάζουν χρώματα ή και καμιά αλλεργία

- Α είσαι καλά τώρα?

- Ναι καλύτερα, κοίτα όσο για αυτό που έγινε , δεν το έκανα εγώ, την μισώ, επίτηδες το έκανε για να μας χωρίσει

- Σσσσσς, σε πιστεύω , δεν χρειάζεται να ανησυχείς

- Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά

- Και εγώ

Κοιταχτήκαμε για λίγο και μετά μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.

- Εγώ πρέπει να φύγω, με περιμένει ο Ζακ

- Εντάξει και πρόσεχε

- Και εσύ.

Έφυγε , αλλά με παραξένεψε που πήγαινε από το δάσος έτσι τον παρακολούθησα. Όσο τον παρακολουθούσα με έφτασε σε ένα σπίτι πολύ παλιό . Από έξω ήταν ο Ερικ και ο Ζακ και μιλούσαν. Κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο και τους άκουγα.

- Έλα, γιατί άργησες?

- Με καθυστέρησε η Σελενα , δεν θα πιστέψεις τι έκανε, έστειλε μήνυμα στην Αλις να έρθει να με βρει και μας είδε αγκαλιά

- Μη μου πεις ότι γυρνάς στα παλιά

- Όχι ποτέ, την Αλις την αγαπάω και πάντα θα την αγαπάω αλλά έγινε κάτι που δεν έπρεπε να γίνει

- Τι?

- Εκείνη την στιγμή, έβγαινε ο...

- Μην το πεις, δεν ξέρεις ποιος μπορεί να μας ακούει

- εντάξει

- Σε είδε ?

- Ναι για την ακρίβεια τα μάτια και με ρώτησε, της είπα ότι είναι αλλεργία

- Σε πίστεψε ?

- Ναι

- Πάμε γρήγορα, είναι ώρα, είσαι έτοιμος?