Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

46o κεφάλαιο

Το είχα πάρει απόφαση, θα αποκάλυπτα στον Ιαν και στα παιδιά ότι ήμουν εκεί, θα κάναμε όλοι μαζί μια ομάδα και θα καταστρέφαμε αυτόν τον εχθρό που με βασανίζει εδώ και τόσα χρόνια. Πήρα μια βαθιά ανάσα , άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα. Βρήκα τον Ιαν να πίνει καφέ στην κουζίνα, δεν με είχε προσέξει ακόμα αλλά όπως έστριψε το βλέμμα του με είδε, ένα χαμόγελο μαζί με έναν θαυμασμό σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. Τα μαύρα μαλλιά του και τα καταγάλανα μάτια του φώτισαν το πρόσωπο του. Ήρθε και με πήρε αγκαλιά. Με έσφιξε πολύ δυνατά στην αγκαλιά μέχρι που μου έκοψε την ανάσα. Με κατέβασε και με κοίταξε στα μάτια.

- Που ήσουν χαζό κορίτσι?

- Με είχαν ξεχάσει στην Καραϊβική.

- Και πως ήρθες εδώ.

- Α μεγάλη ιστορία, κάτσε να στην πω.

Καθίσαμε και του αφηγήθηκα την περιπέτεια που πέρασα για αν φτάσω Καλιφόρνια. Όταν τα έλεγα αυτός γελούσε πολύ δυνατά, τα έβρισκε πολύ αστεία ειδικά αυτό με τον γάμο με τον σιχαμερό μαύρο.

- Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το έκανες εσύ αυτό, ποτέ δεν πίνεις αίμα από ανθρώπους

- Δεν είχα άλλη επιλογή αφού δεν μπορούσα να τον ελέγξω, μάλλον θα ήξερε για το είδος μας.

- Και ο τρόπος που ήρθες εδώ είναι πολύ γελοίος

- Εσύ τι περίμενες να έρθουν να με πάρουν?

- Όχι αλλά όχι αυτόν σίγουρα.

- Μη γελάς, πέρασα πάρα πολλά για αν έρθω εδώ

- Τα παιδιά ξέρουν ότι ήρθες?

- Όχι ακόμα , έχω τρεις μέρες που έχω έρθει

- Και γιατί δεν εμφανίστηκες?

- Άκουσα την συζήτηση του με τον Τζακ, τι έγινε με το θείο μου?

- Πως την άκουσες?- φάνηκε τρομοκρατημένος

- Έτυχε την στιγμή που μιλούσατε να την άκουσα

- Ο θείος σου....μια χαρά είναι

- Αλήθεια ? και τι δεν πρέπει να μάθω με τίποτα? Ποίον πόλεμο και ποια επίθεση?

- Τίποτα ιδιαίτερα

- Πες, θέλω να ξέρω,

- Δεν χρειάζεται να ασχοληθείς εσύ με αυτά άσε εμάς τους μεγάλους να το χειριστούμε

- Είμαι και εγώ αρκετά μεγάλη δεν νομίζετε? Ειδικά που το θέμα αφορά εμένα

- Ε να.....έγιναν πολλές επιθέσεις σε αυτό το σπίτι από ζώα και ανθρώπους