Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

45ο κεφάλαιο

Ξύπνησα πολύ νωρίς και κατέβηκα κάτω στην παραλία. Περίμενα και περίμενα μπας και εμφανιστεί κανένα αεροπλάνο από πάνω αλλά τίποτα. Όταν είδα ένα μικρό ελικόπτερο μου ήρθε μία ιδέα. Είχε κάτι κούτες από έξω που έγραφαν Καλιφόρνια. Έπρεπε να ήταν κάτι κιβώτια που πήγαιναν στην Καλιφόρνια. Μπήκα σε μία κούτα και έμεινα μέχρι που την άρπαξε κάποιος και την έβαλε κάποιος μαζί με εμένα. Σε κάποια φάση ένοιωθα να απογειώνομαι χαιρέτησα την Καραϊβική και έριξα έναν ύπνο μέχρι να φτάναμε. Όταν ξανά ξύπνησα ήμουν ακόμα πάνω στο ελικόπτερο και ήταν βράδυ γιατί δεν έβλεπα τίποτα και έκανε και κρύο για αυτό έπεσα και ξανά κοιμήθηκα.

Έβλεπα ένα παράξενο όραμα. Έναν τάφο , κόσμο από γύρω, πάντως δεν ήμουν εγώ σίγουρα η νεκρή γιατί βρισκόμουν και εγώ εκεί. Και μετά ένα τέρας να μου ορμάει. Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου φοβισμένη , βρισκόμουν ακόμα μέσα στην κούτα στο ελικόπτερο και ήταν μεσημέρι, το κατάλαβα από το φώς που τρύπωνε μέσα από τις τρύπες του κουτιού. Και τότε ένιωσα την βαρύτητα στο σώμα μου και να πέφτει το ελικόπτερο. Νόμιζα ότι έπεφτα και θα σκοτωνόμουνα γιατί ή βαρύτητα γινόταν όλο και πιο μεγάλη. Ξαφνικά ένιωσα να το ελικόπτερο να πατάει στο έδαφος, είχαμε προσγειώνεται , επιτέλους είχα φτάσει, δεν ήξερα πόση ώρα έκανα να φτάσω αλλά σημασία είχε ότι έφτασα. Εκεί που με έβλεπε κανένας βγήκα από την κούτα και έφυγα από το ελικόπτερο. Βρέθηκα σε ένα άγνωστο και ερημωμένο μέρος όπου δεν ήξερα πώς να βγω. Ήταν η αεροπορία της Καλιφόρνια , βγήκα τρέχοντας από το στάδιο και έτρεχα να ξεφύγω. Προχωρούσα στο άγνωστο χωρίς να ξέρω που πάω. Με έβγαλε σε ένα δάσος και δίπλα σε μία σπηλιά , σε αυτήν τη σπηλιά που είχαν απαγάγει κάποιοι την Αμαντα , έτρεχα να πάω στο σπίτι. Έτρεχα αν και δεν ήξερα που πήγαινα. Ξαφνικά έφτασα στο σχολείο και έφυγα χωρίς να το κοιτάξω όταν άκουσα μια φωνή από πίσω μου.

- Πως γίνετε να ζεις?

- Ορίστε?- γύρισα και αντίκρισα την Σελενα να με κοιτάει με ένα θυμωμένο βλέμμα.

- Έπρεπε να είχες μείνει εκεί για πάντα να μη γύριζες ποτέ.

- Ώστε εσύ φταις που έμεινα παραπάνω και παραλίγο να παντρευτώ έναν μαύρο?

- Χαχαχα, ναι εγώ φρόντισα και με λίγη από την βοήθεια του Λογκαν

- Τον Λογκαν να τον αφήσεις ήσυχη, αν έχεις να τα βάλεις με κάποιον αυτό είμαι εγώ

- Ναι αλλά πρώτα θέλω να σου πάρω τα σημαντικά άτομα από την ζωή σου.

- Τόλμα και θα δεις