Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

31o κεφάλαιο

Το κεφάλι μου με πονούσε πάρα πολύ όταν ξ'υπνησα και ακόμα ζαλιζόμουνα. Ήταν από πάνω μου αυτός και με κοιτούσε, ήμουνα ακόμα δεμένη και με πιο πολλά καρφιά αυτήν την φορά.

- Τι ώρα είναι?- ρώτησα

- 6 το απόγευμα

- Είμαι λιπόθυμη τόσες ώρες?

- Ναι φαίνεται ήσουν πολύ κουρασμένη

- Όντως , θα με ξελύσετε επιτέλους?

- Όχι μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή

- Ποια στιγμή

- Που θα είσαι τελείως αδύναμη και τότε θα σε σκοτώσουμε

- Μα δε σας φταίω σε τίποτα , επειδή η φυλή μου το έκανε αυτό εγώ θα την πληρώσω

- Αφού είσαι η τελευταία , να τελειώνουμε , ή μήπως έχεις δημιουργήσει κάποιον άλλον?

- Όχι κανέναν αλλά δεν είμαι η μόνη

- Τι? Από όσα έχουμε ερευνήσει είσαι η μοναδική

- Όχι υπάρχουν και άλλοι

- Ποιοι?

- Δε σας λέω

- Πες

- Όχι άμα δε με αφήσετε

- Ποτέ, αλλά θα τα πεις κάποτε

- Δεν πρόκειται άμα δε με ξελύσετε.

Άρχιζε να με πονάει το τατουάζ μεγάλωνε , είχε μεγαλώσει αρκετά λίγο ακόμα και θα έμενα έτσι για πάντα. Ήρθε κάποιος και είπε κάτι στο αυτί του άλλου και έφυγαν όλοι από το δωμάτιο. Τους κοιτούσα να δω τι θα έκαναν, τότε βρήκα την ευκαιρία να τους αποφύγω. Προσπάθησα να βγάλω τα αγκάθια από τα χέρια μου αλλά δεν μπορούσα γιατί πονούσα σε όλο το σώμα. Μετά ξανά ήρθαν , κρατούσαν στο χέρι τους ο καθένας από ένα φακελάκι αίμα. Ήρθε ένας από αυτούς και το έσκισε μπροστά μου. Η μυρουδιά ήταν πολύ έντονη και ήθελα να τα πιω όλα. Άρχισα να κουνιέμαι από εδώ και από εκεί αλλά με είχαν δέσει πολύ καλά , ήταν μάταιο δεν μπορούσα με τίποτα.

- Γιατί τα φέρατε?

- Για να δω άμα μπορείς να αντισταθείς και άμα μπορείς αν ξεφύγεις, αλλά τελικά δε μπορείς να μας ξεφύγεις

- Τώρα δεν μπορώ αλλά μετά θα μπορέσω.

- Δεν νομίζω αλλά θα το ξανά δοκιμάσω.

- Όταν μπορέσω και σας ξεφύγω θα σε εκδικηθώ

- Δεν πρόκειται να ξεφύγεις, λίγες ώρες σου μένουν πριν να πεθάνεις