Το μυστικό της Άλις Πάρκερ

41o κεφάλαιο

    Είχα μισάνοιχτα τα μάτια μου αλλά δεν μπορούσα να δω καθαρά όμως άκουγα καλά τι έλεγαν.

- Έλα Αλις, ξύπνα, ξύπνα σε παρακαλώ, ξύπνα γλυκιά μου, ξύπνα- ένιωθα μία πίεση στο στήθος και ένα αέρα να εισέρχεται στα πνευμόνια μου.

- Έλα ξύπνα , σε παρακαλώ , μη με αφήνεις.

Ένα δυνατό χτύπημα στο στήθος με ξύπνησε έχυσα όσο νερό είχα πιει από το στόμα. Ανάσαινα βαθιά και με δυσκολία αλλά έστω ήμουνα καλά, ζούσα. Είδα τον Ερικ από πάνω μου να κλαίει και ξαφνιάστηκα.

- Ερικ, είσαι καλά?

- Αλις!!!- σήκωσε το κεφάλι του από πάνω μου αν και το υπόλοιπον σώμα του ήταν πάνω μου. Με κοιτούσε με αυτά τα χαρούμενα μάτια του και με φιλούσε στο μάγουλο συνέχεια.

- Τι έγινε?

- Ζεις

- Μα τι έγινε?

- Παραλίγο να πνιγείς αλλά ευτυχώς είσαι καλά, δε θυμάσαι που πήγες να πνιγείς?.

- Όχι δεν θυμάμαι τίποτα. Τι κάνεις πάνω μου

- Σε έσωσα και προσπάθησα να σε συνεφέρω

- Δεν καταλαβαίνω εγώ ήμουν έξω από την θάλασσα ούτε καν μπήκα

- Όχι μπήκες και παραλίγο να πνιγείς

- Πως? Δεν γίνετε.....

Ήρθε η Αμαντα και με πήρε μου έδωσε την πετσέτα μου και φύγαμε για το σπίτι.

Δεν είχα καταλάβει τι είχε συνέβη , αφού ούτε καν που είχα μπει στο νερό. Πως βρέθηκα πνιγμένη δεν έχω ιδέα, μυστήρια πράγματα.

Πήγα στο δωμάτιο έκανα μπάνιο και έκατσα να σκεφτώ τι μπορεί να συνέβη. Δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα όμως και έτσι τελείωσα γρήγορα το μπάνιο για να ντυθώ για την αποψινή έξοδο. Έβαλα το καλό μου το μαύρο φόρεμα που είχα άσπρες βούλες, θύμιζα πολύ στην δεκαετία του 80 αλλά ήταν μια χαρά. Η Αμαντα φόρεσε σορτσάκι μαύρο με πορτοκαλί μπλούζα και τα πέδιλα. Σήμερα μάλλον θα πηγαίναμε σε ένα κέντρο που ήταν πάνω ψηλά. Κατεβήκαμε και περίμενα σε ένα από τα σαλόνια του ξενοδοχείου όταν ήρθε η Σελενα και μας ενόχλησε.

- Γεια- το πέταξε με τόσο μίσος

- Τι θες?- μπήκα αμέσως στο ψητό

- Τίποτα ιδιαίτερα απλώς να σε ρωτήσω κάτι?

- Πως γίνετε και ζω και τα διάφορα