BİLİNMEYEN HAYATIM

21. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

YANSIMIN AĞZINDAN
Birinin bana seslenmesiyle açtım gözlerimi . İyi ama bu bu babamın sesiydi. Bu imkansız. O gitmişti . Hala bana sesleniyordu. Çadırdan çıkıp sesi dinledim

-"Kızım , meleğim . Burdayım babacım gel hadi."

-"B-baba ?"

Bana bakıp gülümsedi sonra arkasını dönüp yürümeye başladı. Onu takip etmem delilik mi evet peki onu bırakacak mıyım hayır. Belki deliriyorum , belki kafam iyi ama o şuan karşımda sapasağlam. Yavaş yavaş ormana doğru yürüdük. Ne sorarsam cevaplamadı. Biraz daha yürüyüp bir ağacın dibine oturdu. Bende hemen yanına oturup başımı omzuna koydum. Güneş çoktan doğmuştu ama saatin kaç olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Babam ellerini saçlarına götürüp okşamaya başladı. Bir süre sonra konuşmaya başladım

-"Bu imkansız? Yani sen öldün şuan burada benim saçlarıma dokunman imkansız baba."

-"Ama buradayım meleğim . Şuan yanındayım."

-"Seni çok özledim baba. Ağladığımda sen yoksun. Sana ihtiyacım var ama sen yanımda değilsin ."

-"Ben senin hep yanındayım meleğim."

-"Bana meleğim demeni o kadar çok özledim ki. Senin küçük kızının canı acıyor. Şuan deliriyorum ama belki ama sadece sen yanımda ol ve gitme istiyorum ."

-"Sen hep gül kızım. Sen mutluysan ben de mutluyum."

-"Neden hayat bu kadar zor baba. Neden bu kadar acımasız. Ben sadece mutlu olmak istiyorum. Annemi babamı seni yanımda görmek istiyorum. Rüzgar beni sevsin istiyorum. Çok mu şey istiyorum."

-"Sen mutlu olmayı hakkediyorsun meleğim. Ben yanında olsam da olmasamda sen hep güçlü olacak ve pes etmeyeceksin. O serserinin kalbini kazanırsın neden biliyor musun o kadar masumsun ki insanın kalbini fethediyorsun. "

-"Beni bırakma olur mu. Hiç gitme. Seni çok seviyorum. Güçlü değilim ben baba. Sen olmayınca hayat iki kat zorlaştı. Seni özledim baba. Bana cadı demeni , kızmanı , gülmeni , beraber geçirdiğimiz günleri , hastayken başımda durmanı özledim . Ağlayınca sarılmanı , akşmaları yanıma gelip saçımı okşayıp iyi geceler demeni özledim baba. Ben seni özledim baba , seni özledim ."

-"Bak bakalım bana kapat gözlerini ben hep seninleyim. Kalbindeyim. Baban seni çok seviyor meleğim " dedi ve anlımı öptü. Gözlerimi açtığımda babam yoktu. Etrafıma baktım ama yoktu. Allahım deliriyor muyum , aklımı mı kaybediyorum. Rüyaysa bu ormanlık alanda ne işim var. Ne kadar baba diye bağırsamda yoktu. Beynim bana oyun oynuyordu. Başımı dizlerimin arasına alıp sessizce ağladım. Biran gerçek sandım. Babam yanımda saçlarımı okşuyor zannettim. Neden bu halisülasyon birden bire neden gördüm. Başım çok fena ağrıyordu . Biraz daha ağlayıp ayağa kalktım ve kamp alanına doğru yürümeye başladım. Kamp alanına gelince herkes çadırlardan çıkmış ve endişeliydi. Beni ilk gören Gazel oldu. Hızla yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

-"Nerdesin sen ya. Sabah bir uyanıyoruz Yansım hanım yok. Ne kadar endişelendik biliyor musun ? Amacın ne senin." Başım çok ağrıyor ve midem bulanıyordu. Eğer konuşursak kavga edeceğimizi bildiğimden hiçbirşey söylemeden yürümeye başladım.

-"Kime diyorum ben " deyip bir kaç adımda yanıma geldi. Kolumu tutup kendine çevirdi. Az önceki yaşadıklarım yetmiyordu değil mi ? Ben sırf kalp kırmamak için konuşmadım ama şuan Gazel beni zorluyordu.

-"Yansım yeter tamam mı ? Şımarık bir çocuk gibi davranmayı bırakıp biraz büyü. Kolay şeyler yaşamadın sana hak veriyoruz ve dostun olarak yanındayız ama bu kadar da değil. Ahmet amca öldüğü zaman acını paylaştık . Ama şimdi neden böyle davranıyorsun . Rüzgar yüzünden mi bırak eğer seni sevmiyorsa o kaybeder . Kendini üzüp durma. Ama hiç bir şey yokken gitmeler , bana cevap vermeme bunlar ne. Seni artık anla -"