BİLİNMEYEN HAYATIM

23. BÖLÜM

Güzel bir bölüm. Yansım Rüzgara kavuşacak mı ? Yoksa tamamen ondan gidecek mi? İdil ve Çağrı ilişkisi nasıl gidecek soruların cevapları bu bölümde...

İYİ OKUMALAR

YANSIMIN AĞZINDAN

Semra ablayla konuştuktan sonra kafeye gelmiştim. O an beynimden silinmiyordu. Kafeye gelip içeri girdim. Araz ve Arasa günaydın dedikten sonra soyunma odasına gittim. Kıyafetlerimi değitirip önlüğümü taktım. O sırada Rüzgar içeri girdi.

-"Günaydın" dedikten sonra kendi dolabına yöneldi. Hiçbir şey söylemeden odadan çıkıp kafenin ön bölümüne yani masaların olduğu kısma geçtim. Aklımda olan soru işaretleri tek tek sönüyordu. O kız Rüzgarın evleneceği kızdı , onu seviyordu ve ona aitti. Kalbimdeki ağrı vardı. Canım yanıyordu. Neden sevmek bu kadar acı veriyor ki ? Külkedisi masalındaki gibi saat doldu prenses külkedisi oldu. Tek fark külkedisi masalı mutlu sonla bitiyor ve prenses sevdiğine kavuşuyordu , ben ise yine eski halime dönüyorum ve masalımın prensi başka bir prensesle evleniyor ve mutsuz son. Ben onsuzluğa nasıl alışacaktım ? Ağlamak istiyorum bağırarak , hıçkırarak. Ben böyle düşüncelerle doluyken kızlar ve çocuklar geldi. Üstlerini değiştirdikten sonra kızlar yanıma geldi. Benimle konuşmaya çalışıyorlar bense kısa cümleler kurarak konuşmak istemediğimi gösteriyordum.

Öğle vaktinde yemek için mola vermiştik. Oysa hiç aç değildim. Mutafağa gidip masaya oturduk. Öğlene kadar kalabalık olduğu için biraz olsun kafamı dağıtmıştım ama şimdi yine aklıma düşmüştü. Yemek sırasında banunun yanımızda olması umrumda bile değildi.  Başım çatlıyordu ve Rüzgar karşımda otururken daha da kötü oluyordum. Yemeğime işkence etmeyi bırakarak masadan kalktım.

-"Size afiyet olsun" dedim.

-"Tabağına dokunmamışsın bile" dedi Berçem.

-"Canım istemiyor tekrar afiyet olsun" dedim ve arkamı döndüğüm gibi mutfaktan hızla çıktım.  Onsuzluğa alışmalydım.

Birkaç saatin ardından şimdi şarkı söyleyecektik. Üstümü değiştirdikten sonra sahnenin olduğu kısma geldim.  Rüzgarın yanına geçip oturdum. Ağlamaktan kısılan sesim şarkı söyleyebilecek kadar düzelmişti en azından. Rüzgar hangi şarkıyı söyleyeceğimizi söylediğinde başımı sallamakla yetindim. İlk o söylemeye başladı. Bu şarkıyı çoğu kez dinlemiştim. Sıra bana geldiğinde ise öylece kalakaldım. Yüzlerce kez dinlediğim şarkının hiçbir sözünü hatırlamıyordum. Sanki ilk kez duyuyordum. İnsanlar bana bakıyor ve söylememi bekliyordu.

-"B-ben özür dilerim" dedim ve oturduğum yerden kalktım. Bana ne oluyordu!!!! Sahneden ineceğim sıra başım döndü ve gözümün önü karardı. Yere düşmemle gözlerimin kapanması bir oldu.

ANKARA: İDİLİN AĞZINDAN( Hatırlamayanlara Rüzgarın kuzeni)
Yansımlar gittiğinden beri çok sıkılıyordum. Çağrı desen beni görmüyor bile. Oysa en sevdiği renk ne  , nereye gider , daha çok nerelerde takılır , hangi yemekleri sever anlayacağınız birçok şeyi biliyordum. Ela teyze ile çok iyi anlaşıyorduk. Onun yanına gidip sohbet ediyor ve çağrı hakkında bilmediklerimi öğreniyordum. Bazen beni utandırsada çok tatlı bir kadındı. Aramız da gayet iydi. O da beni sevmişti. Ama çağrı beni ne zaman evlerinde görse ya odasına gidiyor , ya da benimle konuşmamaya çalışıyordu. Bugün de koşu için parka gidecekti . Yaz ortasında nezle olmayı nasıl başardıysam ki ben olurum çok kötü bir haldeydim. Bünyem zayıf olduğu için en ufak bir hastalanmayı bile ağır geçiriyordum. Annem ben hastalandığım zaman sabaha kadar başımda bekler hiç uyumazdı. Şimdi ise bana bakacak bir annem yok. Ne ise iyice duygusallaştım. Ne olursa olsun parka gidip çağrıyı izleyecektim. Hazırlanıp parka doğru yürümeye başladım. Arada hapşırıyordum. Param da az kalmıştı Rüzgardan isteyemezdim onun da dertleri var zaten. Evde kahvaltılık ve bir-iki paket makarna vardı. 1 hafta daha dayanırdım onlarla. Baba bile diyemediğim o adamdan da istemezdim. Rüzgarla kamptaki aramasından sonra arada arıyordu ama açmıyordum. Parka geldiğimde çağrıyı gördüm . Yanında bir badanayla koşuyordu. Bir banka oturup onu seyretmeye başladım ki oda beni farketti. İkisi bu tarafa geldi.