BİLİNMEYEN HAYATIM

32. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

RÜZGARIN AĞZINDAN
Yansım sınavdan sonra Semra ablanın yanına gidince bende diğer dersleri çekemeyeceğim için okuldan çıktım. Birkaç saat dolaştıktan sonra kafeye gittim. Artık çalışmama gerek yoktu belki ama nedense çalışmak istiyordum. Kafeye geldiğimde bizimkilerde oradaydı. Tek eksik benim hırçınımdı . Birkaç saat bile onsuz geçirince içime bir sıkıntı çöküyordu. Belki abartıyorum ama heran yanımda olsun istiyordum. Bunları düşünmeyi bırakıp onu aramaya karar verdim. Telefonu cebimden çıkarıp sevdiğim yazan numarayı aradım. Çalıyor çalıyor ama açmıyordu. Birkez daha aradım ama oda başarısızlıkla sonuçlandı. Birkaç kez daha aramama rağmen telefonu açmıyordu. Bu kez mesaj yazdım

NERDESİN !!!!??

NEDEN TELEFONU AÇMIYORSUN!!

YANSIM KAFAYI YEDİRTME AÇ ŞU TELEFONU!!

BU MESAJLARI GÖRÜNCE HEMEN BENİ ARA ANLADIN MI HEMEN

Telefonu sinirle cebime koyup önlüğü taktım ve işe koyuldum

Aradan 1 saat geçmesine rağmen ne aramış ne de mesaj atmıştı. Artık gerçekten endişeleniyordum. Daha önce hiç böyle yapmamıştı. Sinirle tekrar telefonu elime aldım. Aradığım sırada benim biricik sevgilim!ve Çakır beraber! kafeden içeri girdiler. Bunlar neden birlikte ?! Bu soruları bir kenara atıp hızla Yansımın yanına gidip kolunu sıkıca kavradım.

-"Nerdesin sen !! Kaç saat oldu ? Telefonlarıma neden cevap vermedin!! "

Gözlerime baktığında bir an olduğum yerde kaldım. Gözleri kızarmıştı. Ve bana sevgiyle bakan gözleri şimdi soğuk ve anlamsız bakıyordu.

-"Ağladın mı sen ? Neyin var ?" Daha fazla dayanamayıp biraz sesini yüjselterek konuştu.

-"Sanane . Biraz rahat bırak beni !! Sürekli bana karışmandan bıktım! Biraz nefes almak istedim oldu mu ?"

-"Seni merak ettim!!"

-"Etme . İzin ver biraz nefes alayım. Sürekli her yaptığıma karışıyorsun ve bu beni çileden çıkarıyor."

-"İyi karışmam bi daha . Kusura bakma." Sinirle söylediğim sözlerden sonra gözlerine baktım. Gözlerimde kırgınlığımı okumuş olacak ki onunda gözlerinde pişmanlık parçaları belirdi.

-"Özür dilerim" dedi . Başını önüne eğmişti.

-"Gek buraya" diyerek onu kollarımın arasına aldım. Bana sanki zoraki sarılıyormuş gibi hissediyordum. Semra ablanın yanında ne yaşadı bilmiyorum ama onu üzgün görmek benim canımı sıkıyordu. Üstelik Çakırda da bi tuhaflık vardı. Daha sonra hırçınım kollarımın arasından çıkıp soyunma odasına gitti. Ben de tekrar işimin başına döndüm. Biraz sonra mutfağa gittim. Siparişleri beklerken banu denen kız geldi. Bu kız çok yılışıktı.

-"Rüzgaaar akşam bişey yapalım mı ?"

-"Hayır ."

-"Amaa neden kii . Hem belki seni eğlendiririm."

-"Banu bas git." Birden ne olduğunu anlamadan bana sarıldı.

-"Rüzgaaar ben seni çok seviyorummm. O yansımdan daha çok hemdee." Ben yeni olayın şokunu atlatmışken Yansımı gördüm. Yanlış anlamıştı işte. Yanımıza gelince kızıp bağırmasını yada ne biliyim banuyu dövmesini beklerken o gayet sakin bir şekilde banuyu çekip bana sarıldı. En sonundan bir yere kaçmış olan dilimi bulmuş ve konuşmaya başlamıştım.

-"Ona sarılmadım ben yemin ederim. Kendi geldi ve ben daha ne olduğunu anlamadan bana sarıldı."

-" Tamam sana inanıyorum. Ben artık gerçekten yoruldum. Bu kızla daha fazla uğraşmak istemiyorum. "