BİLİNMEYEN HAYATIM

43. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

YANSIMIN AĞZINDAN

Hayat basit bir kelime gibi gözükebilir ama aslında bizi biz edende bizi yok edende o değil midir ? Mutluyken mutsuz eden , ağlarken güldüren yine hayat değil midir sanki. Şuan hayatımı yaşıyorum . Çok ağladım , kırıldım ve her seferinde düştüm. Her düşüşümde biraz daha yıprandım. Her adımım daha da zorluydu. Döktüğüm gözyaşları sevdiğim içindi. Benim yaralarıma merhem olacak sevdiğim içindi. Benim bıraktığım ve benim yüzümden giden sevdiğim içindi. . Çok üzüldüm kısacası ama şimdi hayat bana ikinci bir şans verdi. Bana mutlu olmamı sağlayacak bir yol gösterdi. Sanırım ne yapacağım belliydi....

Annemden ayrıldıktan sonra biraz daha konuşmuştuk. Ve uzun zaman sonra ilk kez gerçekten gülüyordum. Mutluydum.  Kısa bir mutluluk olabilirdi ama adı üstünde mutluluktu. Birkaç saatlik eğlencinin sonunda annemin lafları ve benim  ısrarımla babam ve Çağlar gitmişti. Aslında annemle başbaşa kalmamız için burada kalmadığını biliyordum. Bana sarılırkenki şefkati ,özlemi o kadar iyi biliyordum ki . Hissediyordum. Onlar gittikten sonra annem beni yanına çağırmış ve zorla yanına yatırmıştı. Ne kadar hayır desemde en sonunda kabul etmek zorunda kalmıştım. İtiraf ediyorum ki içten içe ona sarılmak istiyordum. Onun elleri saçımda gezerken  çok huzurluydum.  İkimizde konuşmaya nasıl başlayacağımızı bilmiyorduk. Ama ilk adımı o attı.

-"Senin birşeyin var ."

-" Anlamadım?"

-"Mutlusun kızım bunu görebiliyorum. Ama bir tarafında acı çekiyor ve ben bunu da görebiliyorum. "

-"Şimdi değil an-anne. "

-"Tam da şimdi. Belki saçma gelecek sana ama senin acı çektiğini hissediyorum. Annen olduğumu yeni öğrensemde hissediyorum. Seni ilk gördüğüm günden beri de hissediyordum. "

-"Ben seni üzmek istemiyorum. Seni kendi dertlerimle boğmak istemiyorum."

-"Sen üzgünsen ben de üzgünüm. Ben senin annenim senin derdini dinleyecek ,sana yol gösterecek annenim ."

-" Bunun çözümü yok. "

-"Anlat bana . "

Birkaç kere ağzımı kapatıp açtım. Nerden , nasıl başlayacağımı bilmiyordum. Ama  baştan başlamak en iysiydi.

-"Ben sana Rüzgarı anlatmıştım. Onunla ilgili ne hissettiğimi biliyorsun. Ondan vazgeçtiğim gün bana aşkını itiraf etti. Oda beni seviyormuş ama bir kez daha bir kadından darbe yemekten korkuyormuş. Bana güvendi. Sevgili olduk. Herşey çok güzeldi . Arada kıskanmalar oluyordu ama onlar bile bizi daha da yakınlaştırıyordu. Bazen kavga ediyorduk ama o kavgalar sevgimizi bitirmek yerine daha da büyütüyordu. Herşey çok güzeldi . Bu birkaç aya kadar. 2 ay önce Rüzgar bana evlenme teklifi edecekti. Sonra beni biriyle öpüşürken yakaladı."

-"Bu nasıl oluyor ? Yoksa o çocuk seni zorla mı öp-"

-"Hayır o çocuğun öpmesini ben istedim."

-"Bunu neden yaptın kızım ? Sen onu sevmiyor musun?"

Gözyaşımm akarken eliyle gözyaşımı sildi. Bana şefkatle bakıyordu. Ben hatalı olsam bile hep yanımdaydı.

-"Seviyorum . Hemde çok seviyorum. Ben onun gülüşünü özledim. Gülünce çıkan gazmelerini , gözlerini özledim. Ona sarılmayı özledim. Beni sıkı sıkı sarıp sevdiğini söylemesini özledim. Beni kıskanmasını , elimi tutmasını , en çokta kendisine has kokusunu özledim. Anne ben onu çok özledim."

-"Ah be güzel kızım bu kadar severken neden yaptın ? Bu işte birşey var . Hadi anlat kurtul bitanem ."

Bu kez saklamayacaktım. Bu defa herşeyi anlatacak ve bu yükü daha da ağırlaştırmayacaktım. Annem çok üzülecekti ama başka çarem yoktu.