BİLİNMEYEN HAYATIM

42. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

YANSIMIN AĞZINDAN
Saatlerdir burada oturuyordum . Hergün yaptığım gibi denizi seyrediyordum . Dalgaların kayaya çarpan sesini dinliyordum tam 1 haftadır. O gün bayıldıktan sonra adeta sessizliğe gömülmüştüm . Onun sesini duymayalı , yüzünü görmeyeli bie hafta olmuştu. Onsuzluk çok zordu. Derin bir nefes alıp eve doğru yürümeye başladım. Herşey o kadar anlamsız geliyordu ki artık. Eve geldiğimde bir haftadır olduğu gibi herkes burdaydı. Olmayacağını bile bile gözlerim onu arıyordu. 7 gün boyunca onu her aradığımda aldığım cevap bu numara kullanılmamaktadır oluyordu. Ve ben bunu bile bile yine arıyordum.

-"Yansım hadi bize gidiyoruz."

Poyrazın lafıyla ona baktım. Gözlerimde hiçbir ifade yoktu.

-'Peki." Bunu söylememe hepsi çok şaşırdı. Bu bir haftadır ilk kez birşeyi kabul ediyordum. Hep beraber onlara geçtik . Benim aklımdan geçen başka birşeydi. Biraz sohbet ettikten sonra

-"Ben lavaboya gidiyorum."diyerek kalktım. Ayaklarım beni Rüzgarın odasına götürüyordu. Odasına girdiğimde burnuma gelen kokuyla gözlerimi kapattım. Oda o kokuyordu. Heran ağlayabilirdim. Yavaş adımlarla dolabına gidip açtım. Kazaklarından birini alıp burnuma götürdüm ve kokusunu içime çektim. Akmaya hazır olan gözyaşlarım çoktan firar etmişti. Daha sonra yatağına gidip uzandım. Yastığı bile o kokuyordu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Onun gitmesini kaldıramıyordum. Bir süre sonra gözlerim uykuya yenik düştü.

&&&&&

Yanağımda hissettiğim baskıyla gözlerimi açtım. Biran yanlış görüyorum sandım ama oydu.

-"R-Rüzgar ."

--"Benim hırçınım. "

-"Ama sen gitmiştin."

-"Gittim ama bak burdayım. "

Elimi yanağına götürdüm ve korka korka dokundurdum . Hissediyordum sıcaklığını.

-"Gerçekten burdasın. Ben seni çok özledim Rüzgar. Sensiz herşey çok anlamsız geliyor. Gözlerim her yerde seni arıyor. Sesini duymayalı , kokunu almayalı bir hafta oldu. Senden ayrı olduğumda bile en azından yanımdaydın , seni görüyordum. Ama şimdi tamamen gittin. Yüzüne doya doya bakamadım ki ben. Beni sensizliğinle cezalandırma. "

-"Geri döndüm sevdiğim. Hadi kapa gözlerini."

-"Hayır kapatmayacağım. Kapatırsam gidersin biliyorum."

-"Hiçbir yere gitmeyeceğim. Seni bırakmayacağım güzelim hadi kapa gözlerini."

Gözlerimi kapattım. O an yanımda bir soğukluk hissettim. Hemen gözlerimi açtım fakat yoktu. Yataktan kalkıp koşarak odaları aramaya başladım . Nereye baktıysam yoktu. Salona geldiğimde etrafı ararken Aralın sesiyle ona döndüm.

-"Yansım ne oldu ?"

-"Rüzgar o burdaydı."

-"Ne?"

-"Az önce burdaydı. Geldi , yanımdaydı. Bana beni bırakmayacağını söyledi."

Bana inanmıyorlardı.

-"Bana deliymişim gibi bakmayı kesin tamam mı ? Ben onu gördüm."

-"Yansım az önce Rüzgar aradı. Amerikada tedaviye başlamışlar ." Poyrazın bu söylediğiyle sessizce ağlamaya başladım. Hepsi beynimin bir oyunu muydu ? Rüzgar hiç gelmemişti. Ben sadece halisülasyon görmüştüm.

-"Ben deliriyor muyum?"

'"Saçmalama."dedi Gazel.

-"Beynim bana oyun oynuyor ve ben bu oyuna kanmak istedim. Onun burada olduğuna inanmak istedim. Beni bırakıp gitmediğine inanmayı seçtim. "