BİLİNMEYEN HAYATIM

30. BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

YANSIMIN AĞZINDAN
Sabahleyin istemeye istemeye gözlerimi açtım. Bugün kafe açılacağı için işbaşı yapacaktık. Banyoya gidip işlerimi halettikten sonra üstümü giyindim. Kızlar çoktan uyanmıştı. Beraber kahvaltı yaptıktan sonra evden çıkmak için hazırdık. Kapı çalınca çocuklardan biridir diyerek açtım. Benim yaşlarımda bir genç ve elinde de çicekler vardı.

-"Buyrun ?"

-"Yansım Özdemir burada mı oturuyor ?"

-"Evet buyrun benim."

-"Bu güller size?"

-"Bana mı ?"

-"Evet efendim." Çiçekleri alınca çocuk daha birşey söylememe izin vermeden koşarak aşağı indi. Kapıyı kapatıp elimdeki gül buketine baktım. Rüzgardan böyle birşey beklemiyordum. Gazel

-"Ooo eniştemizde pek romantik."deyince istemsiz gülümsedim. Beyaz güller çok güzeldi. Güllerin arasındaki not dikkatimi çekti. Alıp okumaya başladım.

Tıpkı senin gibi masumlar bu güller. Seni çok seviyorum sevgilim. Çok yakında görüşeceğiz. O Rüzgar denen piç seni benim kadar sevemez ! Ondan uzak dursan iyi edersin sevgilim. Yoksa seni yanına aldığımda ilk başta cezanı çekmek zorunda kalacaksın. Seninle sonsuza kadar mutlu olacağız. Çok yakında benimsin
K.
Bana bu gülleri gönderen kimdi !!! Ben öylece durmuş nota bakarken tekrar kapı çaldı. Ben hareketsizce beklerken kızlardan biri kapıyı açtı. Çocuklar teker teker içeri girerken Rüzgar da yanıma geldi. O sırada Gazel Rüzgara dönerek şunları söyledi

-"Rüzgar Yansıma gönderdiğin güller çok güzel."

-"Gül mü ? Ben gül falan göndermedim."

-"O zaman kim gönderdi?"

-"Bilmem Yansıma sormak lazım. Senden bir cevap bekliyorum Yansım." Konuşmadan elimdeki notu Rüzgara verdim. Notu alıp okuduktan sonra çenesi kasıldı.

-"Kim lan buuu K. !!!!!"

-"Bağırma!! ben nerden bileyim kim ." Gözlerini kapatıp sakin olmaya çalışıyordu. Sanki ben suçluymuşum gibi bağırması sinirime dokunuyordu. Ellerimi yanaklarına koydum. Rüzgar gözlerini açıp bana baktı ve şu sözleri benim kalbimin yerinden çıkmasına neden oldu.

-"Seni kimse benden alamaz . Seni benden başka kimse sevemez . Sen benimsin ."

-"Ayrılmayacağız. Seninim ve sende benimsin . Seni çok seviyorum. O güller notlar umrumda değil saçma birşey benim için. "

Oda gülümseyerek bana baktı. Daha sonra hep beraber evden çıktık. İdilse evde kalmak istedi. Aşağıda çocukların arabasına yöneleceğim sırada Rüzgar beni tutup başka bir arabaya bindirdi. Kendiside binip arabayı sürmeye başladı.

-"Rüzgar bu araba kimin ?"

-"Benim. "

-"Nasıl?"

-"Çok sevgili babam küs kalmak istememiş ve barışma hediyesi olarak araba gönderdi. Ben onun için varisim ya küs kalamaz beyefendi."

-"Annen ve babanın yaptıkları , size yaşattıkları doğru değil ama onlar senin annen ve baban Rüzgar. Belkide değişmeye çalışıyorlardır ?"

-"Onlar değişmez Yansım. Onların kalbi yıllar önce taşlaştı. Onlar benim ablamı aldılar elimden!! Şimdi gidip hiçbir şey olmamış gibi yapamam."

-"Herkes ikinci bir şansı hakkeder. "

-"Bu konu seni ilgilendirmez Yansım.!! Bu ailem ve benim aramda ! Sakın bir daha bu konuda konuşma ! "