THE GOVERNOR

CHAPTER 34

Isang pagtikhim ang pumutol sa mainit na tagpong iyon.

"Ahemm... Excuse me po Attorney Fuentes...Governor Fuentes.... Baka pweding sa bahay nyo na yan ituloy."

Biglang naghiwalay ang dalawa. Pero nanatiling nakayakap sa beywang ni Adel si Harris.

"Hindi ka talaga marunong kumatok ano..." Si Adel.

"Eh nakabukas kaya ang pinto at isa pa opisina po nating dalawa to baka nakakalimutan mo wala ka sa kompanya mo."

Naginit ang mukha ni Adel kaya isiniksik nya ang kanyang mukha sa dibdib ni Harris.

"Umuwi na nga kayong dalawa... Pero bago nyo gawin ang mga ginawa ng mag asawa pakainin mo muna yan Gov kasi hindi pa yan nagaalmusal at nanananghalian, at malapit na namang maghapunan, hindi yan tatagal ng dalawang rounds sinasabi ko sayo."

Binato ni Adel ng balpen si James na nasalo naman ng lalaki.

" ikaw ilalaglag talaga kita kay kellie."

"Hindi na kailangan Mrs Fuentes kasi laglag na laglag na ako sa kanya pati nga puso nga puso ko nahulog na ang saklap lang kasi ayaw nyang salohin."

"Ang baduy mo Rosales... Kadiri ka...."

"Oi mas baduy kaya kaysa sa akin yang si Gov."

"Oo na... Ako na ang baduy.... Sweetheart pwede na ba tayong umuwi, ang dami nating kailangang pagusapan." Sabi ni Harris.

"James okey lang ba.?"

"Sigi na ako ng bahala dito.... Good luck Gov.."

Bago nga sila dumiritso ng bahay ay dumaan muna sila sa H resto bar para kumain, noon lang nakaramdam ng gutom si adel mula ng lumabas sya ng hospital ay noon lang sya kumain ng totoong kain.

Sa sasakyan pa lang pauwi ng bahay no adel ay hindi na nila maitago ang pananabik sa isat isa.. Iisang kamay lang ang gamit ni Harris sa pagmamaneho dahil nakahawak sya sa isang kamay ni adel. At sa tuwing naiipit sila sa traffic ay hinahalikan iyon ng lalaki, at ng hindi ito nakatiis ay kinabig nya sa batok ang asawa at siniil ito ng halik na agad ding tinugunan ni Adel, namalayan na lang nila bumubusina na ang mga nakasunod sa kanilang sasakyan.

Natawa na lang sila pareho, mabuti na lang at tented ang salamin ng bullet proof car ni Harris.

Pagkarating sa bahay ay hindi na nila pinigilan ang kanilang mga damdamin. Tuluyan nilang pinalaya ang pananabik nila sa isat isa, hindi nila kailangang mag usap, dahil hindi kailangan ang mga salita para magkaunawaan ang kanilang mga puso, mahal na mahal nila ang isat isa at walang problema na pweding sumira sa kanila.

Matapos ang maalab na pag niniig ay magkayakap silang nakahiga sa kama. Nakaunan si adel sa dibdib ni Harris at pinakikinggan ang pagtibok ng puso nito.

Si harris naman ay panay ang haplos at halik aa ulo ni Adel.

"H....?" Si adel.

"Hmm..?" Si Harris.

"Sorry ha.... Nawala ang baby natin dahil sa kapabayaan ko."

"Don't ever say that.... Wala kang kasalanan... Walang may gusto sa atin na mangyari yun."

"Pero kung sinabi ko lang siguro sayo ang totoo baka nagawan mo ng paraan na hindi mangyari yun."

"What happened is Gods Will... Siguro hindi pa lang talaga panahon para magka baby tayo."

"Pero aminin mo... Nagalit ka sa akin dahil sa nangyari." Tumingala si Adel para makita ang mukha ni Harris.

Hinalikan sya sa nito sa noo.