Do you see that I love you?

9-Luke

Nu mag ik het niet verpesten, ik kan dat gewoon niet weer verpesten. Nee ik ga het niet verpesten, voor dit mooie meisje heb ik alles over. Dit kan ik gewoon niet verpesten. We zijn nu bij mij thuis, Darcy wilt dat het net zoals vroeger word en we waren op woensdagmiddag altijd bij mij thuis. Op maandag, woensdag en vrijdag waren we altijd bij mij, op dinsdag en donderdag bij haar. Op zaterdag moest ze vaak volleyballen, vaak ging ik mee met haar naar de wedstrijden. Haar ouders geven niet eigenlijk niet zo veel om haar. Ashton is de enige die echt om haar geeft thuis bij haar. In haar familie wordt ze niet echt geaccepteerd op een of andere manier. Haar opa en oma en Ashton zijn de enige die echt om haar geven. In de 1ste had ze hier vooral veel last van, op een gegeven moment heeft ze het gewoon geaccepteerd. Mijn ouders waren haar 2e ouders zei ze altijd. "Luke?" "Ja princess?" Wat voelt het goed om haar zo weer te noemen. We zitten op de bank voor de TV niks te doen eigenlijk. We waren net aan het praten over school een beetje een standaard gesprek. Plotseling legt ze haar hoofd op mijn schouder en sla ik automatisch mijn arm om haar heen. Jezus wat voelt dit weer goed zo. "Ben je niet nieuwsgierig waarom ik het heb gedaan?" vraagt ze voorzichtig. "Ja tuurlijk ben ik dat. Maar als jij wilt dat ik het weet, had je het me wel verteld toch?" Zo was het altijd bij haar. Je moet niet aan haar vragen waar ze mee zit of waarom ze iets had gedaan, dan slaat ze dicht. Als zij denkt dat het nodig is dat jij het moet weten dan verteld ze je het zelf. Een keer waren we bij haar en ze zat ergens mee en haar ouders vroegen wat er was. En ze klapte dicht, en haar ouders werden helemaal boos. Het is gewoon ernstig als een vriend van je dochter haar beter kent daar jezelf als ouders vind ik. "Ja daar heb je helemaal gelijk in. Weet je nog toen bij mijn ouders?" "Welke ene keer?" "Toen ik die paniek aanval kreeg, en jij als enige wist wat je moest doen samen met Ash?"

Flashback

"Darcy rustig adem halen, anders krijg je een paniek aanval!"zegt Ashton. Ze heeft weer een paniekaanval. Voor Ashton is dit de eerste keer ik heb het al vaker meegemaakt. Maar zo heftig noh niet.Darcy begint zwaar te ademen en helemaal te shaken. We zitten boven in een slaapkamer, als haar vader zijn mond had gehouden was alles gewoon goed. "Het enige wat je op dit moment kan doen is toch zeggen dat ze rustig moet ademhalen?" vraagt de gepanikeerde Ashton. "Ash ga maar naar beneden, ik weet wat ik moet doen. Het komt allemaal goed, vertel beneden maar dat ze wat van slag was tegen je opa en oma. Je ziet ons zo beneden okay?" "Jaja is goed zo maak ik het alleen maar erger. Roep als het erger wordt okay? Darcy het komt goed luister naar Luke. Ik hou van je." "Ja tuurlijk ga maar!" Voorzichtig en onzeker loopt Ashton weg naar beneden. "Darc het komt goed adem met mij mee. Adem in adem uit." En zo ga ik nog door totdat ze wat rustiger is. Voorzichtig begint ze weer te praten. "Hij heeft gelijk... Hij heeft gelijk... Hij heeft gelijk..." Dat is het enigste wat ze zegt. "Nee Darc luister." Ik pak haar hoofd tussen mijn handen zodat ze me wel MOET aankijken. "Hij heeft geen idee waar die over praat. Hij kent de echte jij geen eens. Je bent prachtig en leuk en het waard. Onthoud dat okay? Je bent de moeite waard echt meid!" Voorzichtig geef ik haar een kus op haar voorhoofd.

"Luke? Weet je die nog?" "Die herinner ik me nog al te goed Princess..."