Do you see that I love you?

18-Luke

Vandaag gaan we weer naar het ziekenhuis. Louis is al vertrokken, hij had mij laten slapen naar dat ik vannacht die nachtmerrie heb gehad. Mijn ouders hebben van alles geprobeerd om weg te mogen van het zakenreisje maar als ze weggaan raken ze hun baan kwijt. En ja dat kan natuurlijk niet. Ze storten elke week een bedrag zodat ik eten kan halen en al die shit. Louis blijft hier totdat mijn ouders terug komen, zo ben ik niet alleen en hij ook niet. Zijn ouders zijn dan al wel thuis maar dat was allemaal goed ofzo. Darcy komt over 2 weken weer terug naar huis, ze kon echt niet eerder weg. Ze had gesmeekt zo erg dat ze verplicht een week nergens naar toe als ze thuis is. Haar kennende trekt ze zich daar niks van aan en gaat ze toch wel weg. Ze belt me elke dag om te vragen hoe het gaat. Ze appt me elke seconde. Zuchtend stap ik dan toch maar uit bed op naar het ziekenhuis. 

Na een hectisch fietsritje naar het ziekenhuis ben ik er toch gekomen. Weer zit dezelfde vrouw achter de balie als de vorige keer. Harry is weer van kamer verandert zei Louis maar de sukkel zegt er niet bij welke kamer haha. "Mevrouw waar ligt Harry Styles?" vraag ik zo beleefd mogelijk. Ze reageert niet. "Mevrouw waar ligt meneer Styles?" zeg ik wat harder. Weer doet ze alsof ze me niet hoort. Ow dit krijg ik zeker terug van de vorige keer. "Mevrouw! Hallo ik vraag u wat!" zeg ik boos. "Hèhè! Sla niet zo'n toon tegen me aan wil je!" zegt ze boos. Jahoor nu moet het ook niet gekker worden. "Mevrouw ik vroeg u net 2x waar ligt meneer Styles. U geeft een ene reactie dus word ik wat bozer omdat u me wel heeft gehoord. Dus nog een keer waar de meneer Styles!?" Ze geeft weer geen ene reactie. Jemig! Louis bellen heeft ook geen nut want die heeft zijn mobiel uitstaan. Dan maar aan een onbekende vragen of de bewaking. Nja ik vraag het wel aan iemand of die het wilt vragen. Ik doe mijn laatste poging om iets aan haar te vragen. "Mevrouw! Zou u zo vriendelijk willen zijn om te kijken waar meneer Styles ligt. Ik moet er dringend naar toen!" zeg ik boos. Weer geen reactie het moet toch ook niet gekker worden. "Mevrouw deze jongeman vraagt u heel vriendelijk wat al vier keer! Vertel hem waar meneer Styles ligt!" zegt een oud vrouwtje achter mij. Glimlachend kijk ik haar aan. "Het moet ook niet gekker worden zeg met de jeugd van tegenwoordig! Een oud vrouwtje moet het voor jou oplossen?! Wat voor man ben jij zeg!" zegt de vrouw achter de balie. "Jongen haal de bewaking er maar bij ik hou haar wel aan de praat." zegt het oude vrouwtje tegen mij. Snel loop ik naar de bewaking en leg het hele verhaal uit. Die man word boos, maar dan ook echt boos! "Dina! Je bent ontslagen! Ik ga het aangeven en dan word je ontslagen! Zeg nu tegen deze arme jongen waar meneer Styles ligt!" zegt de bewaker. "En jij gelooft zo'n snotaap! Wie weet liegt hij wel!" briest ze. "Meneer die jongeman heeft vier keer gevraagd waar meneer Styles ligt! En mevrouw antwoord niet!" zegt het oude vrouwtje. Dat wordt de bewaker teveel, hij schuift de vrouw zo aan de kant en kijkt waar Harry ligt. "Kamer 221 jongeman! Sorry voor het ongemak. Mag u broer? Maar snel op sterken!" zegt de bewaker. "Dankuwel meneer! Dankuwel mevrouw voor het helpen." zeg ik tegen de bewaker en het oude vrouwtje. De vrouw achter de balie kijk ik nog eens boos aan en loop weg naar de liften. 

Eenmaal kamer 221 gevonden hoor ik iemand zachtjes zingen. Alleen Louis is er toch? Voorzichtig kijk ik door het raampje naar binnen. Louis zit huilend naast Harry te zingen terwijl hij zijn handen vast heeft. Snel pak ik mijn mobiel erbij en maak een foto. 

I got a heart and I got a soul
Believe me I will use them both
We made a start, be it a false one,
I know baby I don't want to feel alone

So kiss me where I lay down,
My hands pressed to your cheeks,
A long way from the playground  

Hoor ik Louis zingen. Wauw nog nooit geweten dat hij kon zingen. Voorzichtig doe ik de deur open.

I have loved you since we were eighteen,
Long before we both thought the same thing,
To be loved and to be in love
All I can do is say that these arms were made to holding you,
Oh oh
I want a love like you made me feel
When we were eighteen  

Verschrikt kijkt Louis op als hij mij hoort binnen komen. "H-heb je het gehoord?" vraagt hij snikkend. "Ja je kan prachtig zingen Louis!" antwoord ik zijn vraag. "D-dankje m-maar dat bedoelde ik niet.." "Huh? Wat moet ik anders hebben gehoord?" "Ze willen misschien de stekker eruit trekken. Of hij blijft waarschijnlijk levenslang in coma of ze trekken de stekker er over twee weken uit..." Nee nee dat kunnen ze niet maken! Verslagen ga ik op de stoel zitten naast Harry. Zonder dat ik het door heb stromen de tranen over mijn wangen. Ik mag niet mijn held kwijt raken, mijn voorbeeld. Alles wat hij deed was stoer. Bij hem zag alles er perfect uit, hij kon niks verkeerds doen. Dit mag niet nee dat kan niet. Mijn nachtmerries mogen niet uitkomen, daar voor zijn het nachtmerries. Louis begint weer met zingen. Waarschijnlijk leidt het hem af van het nu.

We took a change,
God knows we tried
Yet all along,
I knew we'd be fine
So pour me a drink,
Oh love
Let's split the night wide open
And we'll see everything we can,
Living love in slow motion, motion, motion  

"Louis denk je dat hij het redt?" vraag ik onzeker. "Ja tuurlijk! Harry is sterk heel sterk. Toen hij de tattoo liet zetten, hij gaf geen ene kick! Geen spiertje vertrok hij. Hij lag daar zo relaxt, alsof hij de hele wereld aan kon. Van te voren was hij nog gestrest en vroeg of hij mijn hand vast mocht houden als het pijn deed. En dat dat was het mooiste gevoel ooit, ondanks dat hij het anders bedoelde. Luke Harry is sterk hij geeft niet zomaar op dus wij ook niet! Bij gamen is hij vet fanatiek hij wilt winnen, maar als hij verliest dan heeft hij er wel alles aan gedaan. Hij gaat dit winnen zoals hij altijd tijdens gamen van mij wint!"

So kiss me where I lay down,
My hand pressed to your cheeks,
A long way from the playground

I have loved you since we were eighteen
Long before we both thought the same thing,
To be loved and to be in love
All I can do is say that these arms were made for holding you,
Oh oh
I want a love like you made me feel,
When we were eighteen  

Ja Harry gaat het redden. We mogen de hoop niet opgeven. Hij gaat door tot het einde dus dan doen wij dat ook!

To be loved, and to be in love
And all I can do is say that these arms were made for holding you,
Oh oh
I want a love like you made me feel,
When we were eighteen
I want a love like you made me feel,
When we were eighteen
I want a love like you made me feel,
When we were eighteen.