Do you see that I love you?

28-Luke

"Luke! Waar staan de glazen?" schreeuwt Louis vanuit de keuken. De tafel is al helemaal gedekt, alleen de glazen misten nog. "In het 3e kastje rechts!" Louis was na het bezoek bij Harry hier na toe gekomen. In de winkel kon ik niet bedenken wat we konden gaan eten, Louis zat daardoor hier op de stoep al een kwartier te wachten. Louis kwam gauw terug gelopen met 2 glazen in zijn handen. Hij ging aan tafel zitten en schonk het drinken in. Ik had pasta met saus, gehakt, tomaat, komkommer, mozzarella en kaas gemaakt. "Het ziet er lekker uit Luke!" zei Louis lachend. Je kon gewoon zien dat hij zo erge zin in eten had dat hij nauwelijks kon wachten. "Louis je mag eten hoor!" zei ik lachend. Schamend keek hij op "Is het zo duidelijk? Sorry!" "Maakt niks uit. Tast toe! Eet smakelijk." "Smakelijk eten!" zei hij snel voordat hij begon te eten.

"Louis. Speelt er wat tussen jou en Harry?" vroeg ik toen we bezig waren aan het toetje. Hij deed een poging om onschuldig nee te zeggen maar dat mislukte. Ik barstte in lachen uit. Louis moest alleen maar blozen. "Okay okay misschien." zei hij beschamend. "Maar je mag niks tegen hem zeggen dat ik hem leuk vind hoor! Dan is onze vriendschap gelijk over..." "Vriendschap? Relatie bedoel je! Zie je niet hoe hij naar je kijkt?!" Nu moest het ervan komen. Als Louis inzag dat Harry hem leuk vind dan zorg ik ervoor dat hij wat gaat doen. "Nee joh! Hij vind mij helemaal niet leuk. En anders ik verdien hem toch niet." zei Louis terwijl hij met z'n lepel zat te spelen. "Lou kijk me eens aan. Harry vind jou overduidelijk leuk. Dat ziet zelfs een blinde koe nog! Dus ga de volgende keer iets doen met hem!" zei ik. Louis zuchtte diep. Hij was aan het twijfelen wat hij moest doen. "Het is niet zo makkelijk Luke..." zei Louis uiteindelijk. "Vertel wat je dwars zit!" "Euh jaah, eigenlijk weet niemand dit ook Darcy niet. M-mijn moeder... Luke als zij weet dat ik op jongens val word ik uit huis gekickt! Ze geeft helemaal niks om me! Ze maakt zich geen eens zorgen als ik een week weg blijf. Het enige waar ze dan boos over wordt is over dat ik niet heb gemeld dat ik niet mee eet. Mijn vader slaat me elke dag. Waarom denk je dat ik elke dag een shirt aan heb? Mijn armen zitten onder de blauwe plekken. Net zoals mijn rug. Als ik ook maar iets fout doe gebeurt dat. Mijn ouders zien het typische leventje voor zich. Ze worden oud ze krijgen kleinkinderen. Luke die kan ik ze niet geven als ik homo ben. Ik ben niks waard in hun ogen." zei Louis voordat hij in tranen uit barstte. Ik was opgestaan en hield mijn armen open. Hij viel huilend in mijn armen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en troostte hem. "Lou als je ouders geen ene fuck om je geven kom hier wonen voor een tijd! Mijn ouders zijn nog een tijd weg. Ben ik niet zo alleen en straks komt Harry thuis en dat is ook leuk. Kom hier wonen." "D-dat kan ik niet doen. Dan ben ik een last voor jullie." "Dat ben je nooit Louis. Nooit ben je een last voor ons!" Wie had dit ooit gedacht. Dat deze vrolijke jongen zulke ouders heeft. Ouders die niks om hem geven. Als ouders zijnde zou je toch helemaal gelukkig zijn met een zoon als hem? Hij helpt iedereen, maakt lol. Ja hij is homo maar is dat erg?

We hadden een plan gemaakt hou Louis hier het beste zou kunnen komen wonen. En zijn spullen thuis kon ophalen zonder enige problemen. "Luke? Wil je me eens het verhaal vertellen over haar? vroeg Louis na een lange stilte. Ja ik moest Louis een keer over Mylène vertellen...