Do you see that I love you?

53-Louis

24 December. De dag dat ik jarig ben! Ja ik ben een kleuter. Het eerste waar ik aan dacht toen ik alleen in bed wakker werd was dit. Eindelijk 20! "Happy birthday sweetheart!" hoor ik iemand zingen. Ik open mijn ogen en zie de mooiste man van de wereld zingen met alleen een joggingbroek aan. In zijn handen houd hij een dienblad vast met een ontbijt. "Ahh baby! That's sooo sweet!" Harry komt naar me toelopen en geeft me een kus. Als hij terug wilt trekken pak ik zijn haar vast en zoen hem nog een keer.

"Liefje je moet je thee drinken anders wordt die koud." zegt Harry na een tijdje waarin we in stilte in mekaars armen hebben gelegen. Ik pak de thee en proef het. "Yorkshire?" vraag ik lachend. "Of course babe!" glimlacht hij. Zijn kuiltjes komen te voor schijn. Ik prik in zijn kuiltje en kijk beschamend naar mijn thee. "Lou open je cadeautje maar!" Huh? Cadeautje? Ik hoef helemaal niks. Als ik de hele dag met Harry in bed kan liggen ben ik al gelukkig. Ik kijk op het dienblad en zie er een kaartje op liggen. Nieuwsgierig wil ik de kaart openen maar dan stopt Harry me. Verbaasd kijk ik hem aan. "Voordat je het leest. Ik moet gaan, lees de kaart door en volg de instructies op de kaart die erbij zit. Ik hou van je Louis!" zegt Harry sneeky. Verbaasd knik ik maar. Harry geeft me een kus waarna hij mij achter laat alleen op bed. Ik open de kaart. In zijn prachtige handschrift staat geschreven. "Voor mijn lieve vriendje, Louis William Tomlinson" Glimlachend kijk ik ernaar. Ik ben benieuwd wat deze dag gaat brengen. Ik open de brief. Een papier met zijn prachtige handschrift.

Lieve Louis,
Al een paar maanden lang ben jij mijn geweldige vriendje. Ik weet nog de eerste keer dat je alleen bij ons thuis kwam. Luke was weg, we hadden het rijk voor ons zelf. Ik was zo dom nouja misschien niet. Om de tijd te vergeten. En de voordeur sleutel kwijt te raken. Je riep me met je prachtige stem. Ik deed de deur open, ik had alleen maar een handdoek om mijn heupen hangen. En daar stond jij. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe jij moest blozen en niet uit je woorden kwam. Hoe je bij ons kwam wonen en je zo negatief over jezelf denkt. Soms heb je weer zo'n moment. Maar baby jij hoeft echt niet zo over jezelf te denken. Want jij , jij bent de definitie van perfectie. Echt! Vandaag ben je eindelijk 20 geworden. 2 maanden voor je verjaardag, 24 oktober, kwam je blij naar me toe rennen om te zeggen dat je over 2 maanden 20 zou worden. Op dat moment dacht ik als eerste na hoe je een zoontje van jou zou zijn. Een oversizede trui met een zwarte skinny, hoe die in zijn oogjes zou wrijven als die moe was net zoals een kitten. Hoe blij hij zou zijn met jou als papa. Lou soms ben jij ook een kleine kitten. Als je in je kleine mooie ogen wrijft met mijn trui aan als we op de bank liggen. Hoe je warrige haar 's ochtends op je hoofd ligt en je chagrijnig word omdat het niet goed lukt. Hoe je je thee drinkt en dan net over het randje van je mok naar mij kijkt. Hoe je moet blozen als ik babe tegen je zeg. Hoe goed je kan zingen en piano spelen. Baby ik kan nog wel uren zo doorgaan maar dan is de pen op en heb ik geen papier meer over. Alles aan jou is prachtig. Ik hou van je Louis William Tomlinson.